Ziva (had ik al eens gezegd dat …? ja dus; maar die is Chileens, niet Colombiaans, zoals ik steeds denk; en ook niet Israëlisch; ingewikkeld allemaal) postte bij Barracuda een rake en daarom wel aardige persiflage van mij, die ik wel kan hebben en die ik daarom hier integraal ga retweeten, sharen, liken, favouriten, quoten, nee toch maar gewoon citeren. Maar zelfs al citerend kan ik m’n mond weer niet houden. Het is erg en het zou verboden moeten worden maar dat is het gelukkig niet. [Lelijk, zo’n vermenging van verbaal en adjectivisch gebruik van hetzelfde woord! Maar ik laat het lekker staan.]
“@Ruud Harmsen is ook het enige gekkie dat zichzelf in ultra saaie [oeps, ultrasaaie, moet dat zijn, samenstelling; maar waarom eigenlijk en is dat wel zo? weet ik niet precies; RH] maar tot in de details uitgewerkte tweets, artikelen en comments posts corrigeert. En dat tot jaren terug;
[Klopt. Ik schrijf de laatste tijd vooral om m’n eigen oersaaie leven, dat ik tijdens zeldzame opbloeiingen van enthousiasme ook wel eens razend boeiend en belangrijk vind, te documenteren (ik gebruik er nog net geen versiebeheersoftware bij, maar het scheelt weinig; zelfwiki; is dat wat?). Daarvoor moet dat, dat corrigeren ook tot jaren terug; 1988 inderdaad; RH.]
«
"Ik heb in 1988 gezegd dat - lees hier - "Marylin Monroe"
eigenlijk geschreven moet worden als "Marilyn Monroe",
maar daar kom ik nu op terug want "Marilyn" is een andere
root dan "Marylin" en haar vader kan natuurlijk bewust voor
"Marylin" hebben gekozen, want geografisch is "Marilyn"
niet minder gebruikelijk dan "Marylin". Denk ik, want ik
heb natuurlijk ook geen verstand van de Amerikaanse
naamconventies. Maar ik denk het wel. Volgend stukje meer
over "Monroe". Eerst iets afmaken over 'blonde vrouwen".
Denk over 5 weken."
Echt te koddig autistisch.
»
Goed getroffen en heel herkenbaar. Weer vooral voor mezelf en minder voor de uiteraard uiterst schaarse lezers ga ik even nauwkeurig analyseren wat de bases zijn van deze paskwil [huh, wat is dat nou weer voor een woord? maar het bestaat nog echt ook] opdat daaromtrent geen onduidelijkheid blijve bestaan.
In Marylin of Marilyn Monroe herkent de goed ingevoerde lezer natuurlijk meteen de eveneens blonde tennisster Arranzskhxtha Rouesßse – behandeld in maar liefst zes delen – had ik ook niet verwacht toen ik aan deel 1 begon en is vooraf nooit het plan geweest; het gebeurde gewoon, spontaan.
Ook kan bij het concipiëren van Ziva’s burleske een rol gespeeld hebben de juiste orthografie (o jee, een pleonasme!) van de onschrijfbare naam van een bekend advocaten- en sinds kort ook politicusgeslacht.
En dat over de wortels (« [...] want "Marilyn" is een andere root dan "Marylin" en [...] ») kon wel eens een bedekte verwijzing zijn naar wijlen Qaddhafi of de stad Brega.
O ja, en die blonde vrouwen vijf weken later waren niet blond maar donker, of misschien toch blond of ook roodharig, want ik val in principe niet op blond hoewel in individuele gevallen soms toch weer wel, je weet vaak niet waar dat aan ligt, ik niet in elk geval.
Ik heb eens onbedoeld een collega (d.w.z. ook freelance vertaler) gekwetst (meen ik me te herinneren, maar ik kan het in mijn archief niet terugvinden) door het woord ‘autisme’ of ‘autistisch’ net zo losjes en vrijblijvend te gebruiken als Ziva onderin haar persiflage deed. Die collega heeft namelijk zelf echt een autistisch kind.
Dat zette mij aan het denken, het was voor mij een eye opener. Dat zouden meer mensen moeten doen. Verwant stukje.
Aan de andere kant, alleen al in de puur medische zin heeft het woord ‘autisme’ zeer veel betekenissen. Niet voor niets spreekt men van een autistisch spectrum. Ik vermoed dat het om veel zeer uiteenlopende verschijnselen, gaat, gedeeltelijk ook aandoeningen, die men in eerste instantie ten onrechte op één hoop gegooid heeft. Men weet er nog altijd veel te weinig van en ik nog minder.
Daarnaast is het een onvermijdelijk verschijnsel in elke natuurlijke taal, dat een woord dat oorspronkelijk een medische, technische of wetenschappelijke term is, in de volksmond ook allerlei betekenissen krijgt die daar tamelijk ver vanaf kunnen staan. Die betekenissen dan maar weren, omdat ze bij iemand gevoelens oproepen verbonden met heel andere betekenissen van datzelfde woord, dat is eigenlijk niet juist, dat lost niks op.
Maar een beetje begrip voor anderen, dat wel.
Wat ik trouwens zo vreemd vind, is dat die meer nerdy stukjes van mij (nerderig vind ik een beter woord hiervoor dan autistisch) zo vaak in de lijst met veelgelezen stukken blijken te staan – die heb ik op 9 april jl. wat anders opgezet zodat voortaan zuiverder de laatste 3000 echte (niet roboteske) siteconsultaties worden geteld. De oogst van ruwweg enkele dagen.
De meer menselijke, de gewonere, de minder dwangmatig zorgvuldige verhaaltjes worden voor mijn gevoel – zonder daar nou meteen statistieken op te willen loslaten, zo ik daar al de wiskundige kennis voor zou bezitten – juist vaker door vrijwel niemand gelezen.
Wat bijvoorbeeld te denken van dit
supertechnische fonetisch/fonologische
geneuzel? Staat al jaren consequent in de top 10.
Waarom zou iemand dat willen lezen? Ik snap dat echt niet.
En sinds Google meestal https i.p.v.
http gebruikt (maar toch niet altijd, zie ik
net, waarom niet?) kan ik vaak ook niet meer in de logfile
zien hoe mensen op een van mijn pagina’s terecht
kwamen.
Komt dat dan allemaal door die mysterieuze Oekraïense omleidingen? Maar de doelpagina’s daarvan lijken steeds na enkele dagen of weken te wisselen, en niet jaren achtereen hetzelfde te blijven. Het blijft onbegrijpelijk en onverwacht.
Of nee, weet je wat het is? Er staan helemaal geen meer menselijke, gevoelige, gewone stukken op mijn site, het is ALLEMAAL nerdengezeur, met welke tellingentoegang of extractie je het ook benadert. Geef dat nou maar gewoon eens toe.
© 2015 R. Harmsen, alle rechten voorbehouden, all rights reserved. Uiteraard met uitzondering van de citaten. Of course with the exception of the quotes.