25–
Oei! Scherpe kritiek op mijn website. Dat komt toch hard aan. Neiging om meteen in de verdediging te schieten, hoewel ik zulke kritiek vaker heb gehoord, dus dan zal er wel een reden voor zijn.
In een ander forum (alleen leesbaar voor leden, dus nu voor mij ook niet meer, want ik ben er vrijwillig weggegaan) heb ik er wel eens echt ruzie over gekregen, omdat de kritiek deels terecht was en deels niet, en ik me (en mijn site, maar dat voel ik als bijna hetzelfde) veel te heftig ging verdedigen, tot het iedereen hevig begon te irriteren.
Dit keer kon ik er even later wel om lachen. Dat kwam ook door de bijna poëtische, stripverhaalachtige verwoording van de kritiek.
Ik citeer twitteraar Bas Taart van de avond van 22 augustus 2011:
“OMFG! Die site van @rudharcom! Niet klikken voor u een fles chloor en sateprikkers hebt voor uw ogen: http://www.rudhar.com”
Later die avond verduidelijkte hij nog:
“@GoosR Ik kan het niet lezen. Ik MOET na drie woorden mijn ogen uitsteken.”
Ik verdedigde me o.a. met:
“@GoosR @Bas_Taart
Kleuren zijn met knop uitschakelbaar.
Dan = kleuren
bastard-inc.nl
en ook mijn
rudhar.wordpress.com.
Smaken versxln”,
waarna iemand anders
moest
lachen
omdat mijn criticus
en ik op ons WordPress-blog (waar ik zelf tegenwoordig
samenvattingen
van de artikelen op mijn echte site
bijhou) dezelfde skin (zo heette dat een
paar jaar geleden toch nog?; dacht ik een modern woord geleerd
te hebben!) bleken te hebben:
“@GoosR
Hahaha!
@Bas_Taart heeft exact dezelfde Wordpress-template als
@rudharcom #epic”
Naast geschoktheid en geamuseerdheid voelde ik ook de bereidheid er iets aan te doen. Ik bood al jaren (ruim acht en een half, blijkt nu ik het oude artikel van een datum heb voorzien: 20 november 2002; vroeger deed ik dat niet) de individuele bezoeker de mogelijkheid die rare kleuren te laten vervangen door een neutrale weergave, die indertijd de default was van ik meen Netscape Navigator.
Alleen, weinigen nemen waarschijnlijk de moeite die link te gaan indrukken, die zit niet in alle pagina’s, het werkt alleen bij wie cookies toestaat, het werkt misschien wel niet of moeizaam als je geen javascript aan heb staan. (Maar zowel cookies als javascript heeft iedereen tegenwoordig toch wel actief?)
Ik sloeg dus diezelfde avond nog aan het programmeren. Het moest simpel aan te passen zijn, dacht ik. Ik had toentertijd de omschakelbaarheid gerealiseerd door in de <head> van de HTML niet rechtstreeks te verwijzen naar een CSS-bestand, maar dat via een CGI-programma op te halen, dat ik heel eigenwijs niet in Perl schreef maar in C.
Zal wel ouderwets zijn, waarschijnlijk gaat dat nu in PHP veel gemakkelijker. Heb ik me nooit echt in verdiept.
De wijziging in het C-programma leek me simpel: er waren drie mogelijkheden:
De default bij ‘geen cookie’ was tot nog toe: wel rare kleuren. Dat hoefde ik dus alleen maar om te draaien, zodat alleen de liefhebbers (dat ben ik dus vrijwel alleen maar zelf) nog via een hyperlink een cookie zouden hoeven laten zetten.
Maar dat viel tegen. Ik bleek het zo opgezet te hebben dat aanpassen moeilijker was dan gedacht.
Daarom als tijdverdrijf eerst maar eens in het neutrale kleurenschema (dat ik hard in het C-programma gecodeerd had staan) die rare roze-achtige kleur voor reeds bezochte links, die ik zelf heel lelijk vond, vervangen door iets blauw-groenigs. Misschien wel ongeveer wat ze in het Welsh aanduiden met het woord ‘glas’?.
Wel nog even gecheckt of diverse soorten kleurenblinden het dan nog konden zien. Dat kunnen ze, d.w.z. de links met tekst wel, maar niet het verschil tussen wel bezocht en niet bezocht. Maar goed, zo belangrijk is dat onderscheid ook niet.
Zo, dat was dat. Nu begon ik zelfs de saaikleuren zelf wel te waarderen!
Toch maar doorzetten met de echte aanpassing: het omdraaien van de default (standaardwaarde, schijn je dat in het Nederlands te moeten noemen).
Het probleem was dat bij de wens om van rare kleuren verschoond te blijven, ik wel een cookie zette (met een levensduur van 6 maanden), maar dat ik die cookie bij de andere voorkeur weer verwijderde door een expiratiedatum in het verleden op te geven. Ik kon dus geen onderscheid maken tussen ‘geen cookie aanwezig’ en ‘een cookie vertelt me dat deze gebruiker rare kleuren wil’, want in dat laatste geval was er helemaal geen cookie.
Bovendien bleek ik de syntaxis van de cookies indertijd verkeerd begrepen te hebben: ik zette een cookie met als naam ‘NAME’ en als waarde ‘NoWeirdColours’
Na enig peinzen (ik wilde in elk geval geen oplossing waarbij ik honderden html-pagina‘s zou moeten aanpassen!) bedacht ik dit:
Voortaan zet ik een cookie met de naam ‘NoWeirdColours’ en als waarde 0 of 1, voor niet of wel. Zo had ik het ooit ook bedoeld maar niet uitgevoerd.
De oude cookie zal in de nieuwe situatie niet meer herkend worden, maar dat geeft niet, want wie zo'n cookie heeft staan, wil geen rare kleuren, en dat is ook de nieuwe defaultsituatie!
Opgelost! (22 augustus 2011).
Nadeel blijft nog dat bij een keuze voor de saaikleuren, van gemarkeerde citaten niet alleen het vaak andere lettertype doorkomt, maar toch ook weer de kleuren. Dat komt omdat ik in het C/CGI-programma de CSS aan het eind overstuur met standaardkleuren, voor <body>, <p> enz., maar die gelden niet voor de speciale ‘classes’ waarmee ik citaten markeer.
Het effect is hinderlijk zichtbaar in o.a. deze pagina, als je kiest voor de saaikleuren: de citaten schreeuwen dan nog steeds.
Moet ik nog eens over nadenken, of ik dat ook kan oplossen.
Naschrift 26 augustus 2011: Opgelost. In het programma overstuur ik nu de kleuren ook voor de classes .citaat1, .citaat2 enz. Simpel. Dat ik dat nou niet meteen zag!
In bijv. het stukje Meisjes en jongens hebben daardoor de citaten ook neutrale kleuren (by default en ook als de bezoeker dat expliciet wenst). In dit artikel echter (wat u nu leest) heb ik de rare citaatkleuren in HTML er weer in gezet (de overstuurde kleuren worden dus nogmaals overstuurd, laatste geldt!), want anders zou het hier besproken verschijnsel niet zichtbaar zijn.
O ja, er was nog iets: de kritiek gold begrijpelijkerwijs niet alleen de kleuren, maar ook (hoewel dat nu niet zo duidelijk uitgesproken werd; bij eerdere gelegenheden wel) het ouderwetse uiterlijk.
Het klopt wel dat ik veel methoden gebruik die eerder passen bij 1997 dan 2011, want rond 1997 begon ik met mijn site. Ik gebruik nog frames (hoewel steeds minder, vooral nog op de voorpagina) en tekstlinks in plaats van grafische bedieningselementen.
Ouderwets is misschien niet goed, maar tekstlinks werken wel ook voor blinden met een brailleregel. En ik vind inhoud (content) het belangrijkste, ik besteed mijn beperkte tijd en middelen er liever aan die uit te bouwen dan dat ik de site uiterlijk ga moderniseren. Het is een keuze.
MarcovandenB twitterde, ook op 22 augustus (ik kan de berichten wel citeren, maar er niet naar linken, want ik weet geen codenummer omdat ik ze anders dan normaal niet ook in een e-mail heb doorgekregen; ik blijf Twitter een rommelig medium vinden), het volgende:
“@Bas_Taart @rudharcom Die site! (rudhar.com). Moet ik lachen of huilen?”
Op mijn opmerking en vraag:
“@MarcovandenB
@Bas_Taart
Inhoud! Daar gaat het om. Wordt aan gewerkt: saaikleuren worden
nieuwe default.”
“@MarcovandenB
@Bas_Taart
Schrijf je zelf ook artikelen? Wil ik dan wel eens
lezen! Interessant!”
antwoordde hij:
“@rudharcom
Nee, maar ik maak wel websites. En op dat vlak is
jouw werk lachwekkend...”
Toen ik tegenwierp:
“@MarcovandenB
Past niet bij de waan van de dag, inderdaad.
Dat moet dan maar. Overigens zijn de neutrale kleuren
nu default.”
en:
“@MarcovandenB
De hele wereld rent achter de mode aan. Alles eenheidsworst.
Ik blijf gewoon mezelf.”
was zijn reactie:
“@rudharcom
Structuur en toegankelijkheid zijn geen
modegrill ;-) Maar genoeg, fijne
avond.”
(Op 26 augustus 2011, toen ik het waagde hem in reactie op zijn eigen vraag dienaangaande, vriendelijk wees op mijn stuk over de schrijfwijze van Qaddhafi, weigerde hij dat te lezen en even later ‘blockte’ hij me. Moet hij weten, vrijheid – blijheid.)
Structuur is er volgens mij op mijn site wel, namelijk in de vorm van menu’s en directories. Hier wat uitleg daarover. Wel is die structuur inmiddels wat uit zijn krachten gegroeid. Dat is niet verbazend na zo’n 14 jaar bouwen aan vooral de inhoud.
De structuur overzichtelijk houden is ook niet makkelijk met inmiddels ruim 1260 bestanden (extensies htm, stm, inc, cgi, jpg en mp3). Ik doe mijn best de chaos niet te laten toenemen en soms wat te herstructureren. Maar ik kan niet alles tegelijk.
Toegankelijkheid is inderdaad ook belangrijk. Volgens mij bied ik juist zeer veel toegangsmogelijkheden aan. Misschien wel te veel, zo veel dat het weer onoverzichtelijk wordt.
Ik noem:
een chronologisch overzicht, met taalaanduidingen, en onderin verwijzingen naar voorgaande jaren,
RSS met diverse keuzen qua taal en periode,
diverse zoekfuncties (lokaal en extern),
een (uiterlijk niet erg geslaagd, maar wel werkend) trefwoordenregister
actuele bezoekgegevens, namelijk recent bekeken, vaak bekeken, en willekeurig (random) artikel.
Verder in, boven en onder de stukken zelf relevante verwijzingen naar verwante content en menu’s.
Welke toegangsmogelijkheden moet ik dan nog meer bieden om de critici tevreden te stellen?
Ik heb de default toch weer omgedraaid, standaard de bijzondere kleuren en alleen op verzoek de saaie kleuren. Door bovenbeschreven maatregelen was die omzetting nu wél heel simpel: één 1 in een 0 veranderen, make, klaar.
Copyright © 2011 van R. Harmsen, alle rechten voorbehouden, all rights reserved.