Iets doen met kritiek

23 april 2015

Nieuw boek

Eergister half bewust gehoord op de radio: Roos Vonk heeft een nieuw boek uit. De uitzending is hier terug te luisteren, in dat uur vanaf 48^m28^m, in de dag (waarnaar het betreffende EO-programma genoemd is: “Dit is de dag”) is dat dus vanaf ca. 18^h48^m.

Ik begreep dat het boek iets met kritiek te maken heeft, vooral met de manier van brengen daarvan. Misschien kan ik daar iets van opsteken; ik heb het boek nog niet gelezen. (En dan al wel een recensie? Tja.)

Maar Vonks onderwerp blijkt ruimer: de titel van het boek is Citaat uit de samenvatting bij bol.com:

“Niets menselijker dan de mens op de werkvloer. Bazen dekken zich in met onbegrijpelijk taal, charismatische salesmanagers verkopen kletskoek per kilo, een narcistische collega die jouw idee pikte krijgt de promotie waar jij op zat te wachten. En jij? Jij wilt gewoon leren van kritiek. Totdat je het krijgt.”

(Het kritiek? Wel kernachtig en pakkend geformuleerd, maar grammaticaal daarom nog niet juist. Maar daar gaat het nu niet over. Ik altijd met die kritiek. Bah. Ophoue nou.)

Nog een stukje samenvattende tekst, nu geciteerd van de aankondiging van het EO-programma:

“Hoe pak je die dagelijkse ergernis met die collega aan als je ook nog wilt dat het stopt? Gewoon, door te benoemen wat het met je doet. Op die manier wordt het probleem dat je ervaart een gezamenlijk probleem.

Dat zegt hoogleraar Roos Vonk, schrijver van het boek 'Collega's en andere ongemakken' .”

Aantrekken

Misschien moet in dat boek ooit maar eens kopen en het bij gelegenheid lezen (er liggen nog andere ongelezen boeken en tijdschriften te wachten). Want het is wel een rode draad, niet zozeer in mijn leven (want daarin hou ik meestal m’n mond of klets ik gezellig en vrijblijvend wat mee) maar wel op mijn website: ik geef daarop vaak kritiek waarmee de aangesprokenen, of de slachtoffers zou je kunnen zeggen, wat natuurlijk al meteen een verkeerde toon zet en een verkeerd signaal geeft, vrijwel nooit iets doen. Voorbeelden hier, hier, hier en hier.

[En (toevoeging 26 december 2015) hier, en dat was niet eens kritiek doch een kwinkslag. Maar dat zag de bekwinkte niet eens, want ik was al geblockt voor ze zelfs maar had kunnen of willen nalezen wat ik nou eigenlijk bedoelde. Zo onsportief en bevooroordeeld. Blij dat ik zo niet in het leven sta.]

Het doet me allemaal ook denken aan een boek dat ik heel lang geleden aanbeval en dat ik waarschijnlijk nog steeds niet helemaal gelezen heb en slechts gedeeltelijk ter harte genomen: Ruzie, door Riekje Boswijk-Hummel. Het dateert van oktober 1998, staat erbij bij bol.com en dat klopt goed met mijn herinnering van hoe lang het ongeveer geleden moet zijn.

O ja, op Roos Vonk had ik ook al eens kritiek. Heeft ze nooit op gereageerd (hoeft ook niet), dus misschien bracht ik het (nee, ze of haar, want ‘kritiek’ is een vrouwelijk woord) verkeerd, of ze heeft er stilzwijgend wel iets mee gedaan, of dat was niet nodig omdat het geval was wat ik aan het eind van dat stukje verzuchtte:

“Nogmaals: ik hoop dat ik het allemaal verkeerd geïnterpreteerd heb en dat mijn zorgen onterecht zijn.”

Niet in goede aarde

Een recent voorbeeld van kritiek van mij die totaal niets uithaalt: deel 1, deel 2, deel 3.

Twee zijdelings betrokken dames kwamen met opmerkingen (deze, deze en deze) die niets te maken hebben met wat ik aan de orde stelde. De rechtstreeks betrokken ‘heer’ (die die aanduiding niet verdient gezien zijn onbeschofte gedrag ook weer in deze discussie) gaf aan mijn toch wel degelijk steekhoudende kritiek zelfs niet eens te willen lezen.

Ach ja.

Kuddedieren

Nog een citaat uit de programma-aankondiging die ik net al noemde:

“Kuddegedrag

Daarnaast is het soms verstandig om een ergernis niet in te brengen maar te proberen je er overheen te zetten. En een andere tip van haar is 'niet te collegiaal zijn'. Dit doet zich voor als je meegaat in het verhaal van anderen terwijl je ergens grote moeite mee hebt. Je kiest dan voor kuddegedrag in plaats van zeggen wat je vindt.”

Hieruit wordt me niet helemaal duidelijk of Roos Vonk kuddegedrag aanraadt of nou juist afraadt. Ik vermoed het laatste.

Hoe dan ook, ik ga dat niet vertonen, kuddegedrag. Daar ben ik te oud voor geworden en ik ben al sinds 1995 niet meer in loondienst. In die tijd, maar ook later heb ik er wel aan gedaan, niet vaak maar wel soms, aan kuddegedrag.

In elk geval voer ik de redactie van deze website helemaal in m’n eentje en dat gaat ook zo blijven. Verder met iemand iets te maken. Dat vind ik lekker. Dan maar asociaal.