Het ging over een door een Swapichou-moderator geschrapte verduidelijking die ik poogde te posten op 10 december 2014 om 15:14. Zoals ik mijn eerdere stukje al vermeldde postte die avond Teigertje iets dat in wezen inhoudelijk hetzelfde inhield (inhoudelijk iets inhouden? ach ja, ik kan nou eenmaal niet schrijven, sorry; maar ik ga gewoon door) als wat ik had willen doen verschijnen. Citaat:
“http://www.kvk.nl/orderstraat/product-kiezen/?kvknummer=60411996&origq=martin+vrijland ”
Wat mij nu interesseert is: waarom wordt mijn commentaar niet doorgelaten, terwijl als een van de medemoderators of mederedactieleden van het blog in essentie hetzelfde post, met die gewraakte vier nullen erafgehaald, het wel verschijnt en blijft staan?
De poster was niet ook de moderator die mijn mededeling zo nodig moest schrappen? Of wie het wel schrapte, zag niet het latere bericht omdat postings van redactieleden niet in de pot met te beoordelen commentaren komen?
Dan toeval, misverstand, gekruiste post, gebrekkige communicatie, dus. “Never attribute to malice what can be adequately explained by stupidity”. Hanlons scheermes.
Maar toch, juist de redactie leest en volgt toch de hele discussie, zou je kunnen denken en mogen verwachten? En de moderatie gebeurt toch in nauw overleg binnen een team van moderatoren, beweerde Jeroen H.? Ja, kijk, hier staat het:
“Los daarvan doen we op Swapichou moderatie met zijn drieën [...]”
Jeroen H. beweerde in diezelfde reactie ook:
“[...] en soms vinden Teigertje of Ziva dat het gezellig of grappig voor de vrijmibeau is, of dat het zinvol is om zichtbaar te maken hoe gestoord hij [Donquijotte dus, bedoelt Jeroen; niet mij; dit even voor de zuiverheid; zie context via herkomstlink; RH] weer zit te stalken en bedreigen. Teigertje, Ziva en ik hebben gelijke rechten en als de meerderheid voor een reactie is, plaatsen we 'm.”
Diezelfde Ziva mailde me op
Sun, 20 Apr 2014 12:41:28 +0200, en ik
citeer letterlijk (o nee, citeren
uit niet rechtmatig openbaar gemaakte auteursrechtelijk
beschermde werken mag niet; kort gedingetje dan maar om
vergoeding te eisen van het geld dat met de openbaring
van deze literaire parel [bedoel ik niet als kritiek,
want het is best goed verwoord] had verdiend kunnen
worden, inkomsten die nu gederfd worden? maar hoe die
schade te begroten?):
“Ik bemoei me niet met de moderatie of admin van Swapichou. Ik schrijf een stukje en dat zet ik in draft klaar. That's it. Meer ambieer ik niet, en meer interesseert me nog minder.”
Dus ofwel het modereerbeleid, en de rol daarin van anderen dan Jeroen, is tussen april en december 2014 dan wel april 2015 veranderd, ofwel Jeroen H. zat op 2 april 2015 gewoon te liegen.
Het kan. Alles kan. Maar je weet het soms niet.
Los daarvan ga ik de gang van zaken nu eens even lekker wel toeschrijven aan boos opzet, aan malice dus, gewoon omdat het kan, sterker nog, omdat ik op mijn eigen site alles kan en mag (binnen de wet) schrijven wat ik wil.
Dan veronderstel ik zomaar eens even dat er wel modereeroverleg is geweest, en dat dus bij Swapichou nuancering wel toegestaan is. Maar of die mag, en of aangedragen feiten waar en plaatsingswaardig zijn of niet, dat hangt niet objectief af van die feiten en hun waarheidsgehalte – nee, dat hangt af van wie ze post.
Is dat een lid van the in-crowd, van de redactie of het modereerteam, van het eigen kluppie; dan is het waar en mag het verschijnen.
Komt daarentegen een buitenstaander – of een criticus, een daarom vanzelf uitgekotste – aanzetten met precies hetzelfde, dan is het opeens onjuiste of irrelevante informatie, is het gezeur, geneuzel, obsessief gebazel & getrol. Dan moet het weg. Schrappen, weg ermee, eraf gooien, nu, meteen. Mafkees, wat denkt-ie wel niet! As-tie ’t nog ’n keer flikt, dan banne we ’m de tyfus!!!
Op zich is zo’n houding helemaal niet raar of onbegrijpelijk. Want die zit diep in onze mensengenen.
Ooit zijn we begonnen in betrekkelijk kleine groepen in een bos, persoontje of twintig, dertig misschien. Er moesten op basis van gedeelde kennis op de juiste momenten en tijden vruchten en eetbare wortels gevonden en verzameld worden en er moest met onzeker resultaat, in nauwe samenwerking op prooien worden gejaagd.
Andere groepjes in de buurt waren voedselconcurrenten en dus in principe gevaarlijk. Ze konden je zomaar beroven of vermoorden, of vrouwen verkrachten of roven. Ze hadden het belang van hún groep voor ogen, niet dat van de jouwe, dus waren ze niet solidair, niet betrouwbaar, zoals leden van de eigen groep uit eigenbelang wel waren.
Dat is vijftig- of honderdduizend jaar geleden. De techniek om ons heen is veranderd, maar wij in die evolutionair gezien slechts korte tijd nauwelijks. We zijn nog steeds de aapachtige groepsdieren die we waren.
En dus voelen veel mensen zich op hun gemak bij hun eigen mensen, eigen familie, vrienden, wijkbewoners, sportclub, geloof, partij, landgenoten, taalgenoten, noem maar op. En daar is helemaal niks op tegen, het kan helemaal geen kwaad. Als mensen zich daar prettig bij voelen, laat ze.
Maar toch kent die genetische predispositie ook excessen: voetbalgeweld, gangs, pestgedrag, extreem nationalisme, veroveringsoorlogen, imperialisme, godsdienstoorlogen, discriminatie, racisme, slavernij en genocide.
Vanwege die mogelijke excessen vind ik dat mensen zich steeds rekenschap moeten geven van hoe ze zelf in elkaar zitten, en ervoor moeten waken dat natuurlijke en onschuldige groepsgezelligheid niet ontaardt richting die meer of minder ernstige excessen.
Ik heb de indruk dat heel veel mensen daar beslist niet toe bereid zijn, opvallend vaak ook mensen die zich terecht wel fel tegen racisme en antisemitisme keren. Maar als ze dan zelf anderen uitsluiten alleen omdat die anders zijn, of zelfs alleen omdat het anderen zijn, dan vinden ze dat opeens wel volkomen gerechtvaardigd, en ligt het allemaal alleen maar aan die ander.
De grootste vriend én vijand van de mens is z’n eigen instinct. Dat is sterker dan het denkvermogen en vervormt het en beheerst het. En dat gaat de eerste tienduizend jaar helaas nog niet veranderen.
© 2015 R. Harmsen, alle rechten voorbehouden, all rights reserved. Uiteraard met uitzondering van de citaten. Of course with the exception of the quotes.