Ernest Louwes vertelt in zijn eigen verhaal:
’s Ochtends had ik op het bureau de sleutels gekregen van de bankkluis omdat de politie daarin ook nog een geldbedrag had aangetroffen. Ik heb hiertoe een bankrekening geopend. Het geld heb ik die dag uit de kluis gehaald en nog deze dag op deze rekening gestort.
en verderop:
Zij vertelde mij dat een derden-rekening een zogenaamde zakelijke rekening was en dat daarvoor toch echt een uittreksel nodig was.
en ook:
De medewerkster adviseerde mij toen om een rekening op mijn eigen naam te openen, maar ik vertelde haar dat ik dat wat vreemd vond omdat het andermans geld betrof. Uiteindelijk stelde zij toen voor om een zogenaamde 'beheerrekening' te openen. Dit was weliswaar een rekening met mijn naam, maar waar het woord 'beheerrekening' op vermeld stond. Dit vond ik een goede oplossing, want dit leek mij toch bijna zoiets als hetgeen ik had bedoeld. Zo is de rekening dan ook geopend, met de duidelijk vermelding dat het een beheerrekening betrof. Het geld heb ik hier vervolgens op gestort.
Dit verhaal klinkt plausibel (hoewel velen er iets verdachts in willen zien) en wordt bevestigd door een verklaring van de bankmedewerkster (een verklaring die door justitie buiten het dossier werd gehouden.
Wat wel merkwaardig is, is dat ook anderen op aandringen van Louwes in verband met
de stichting bankrekeningen op eigen naam hebben geopend. Daar had ik al vaker geruchten
over gehoord, maar recent is gemeld dat dit duidelijk blijkt uit het Tactisch Journaal
van de politie.
Het werd gemeld op het weblog van
Ada door bijdragers Siem en Mia,
die eerder, daar en bij Maurice, sterk in de onschuld van
Louwes geloofden. Deze drie hebben zich zo integer en
objectief
betoond om toch
ook deze — voor Louwes minder gunstige — informatie aan de orde te stellen.
Ik sluit me daarbij aan
door hieronder dieplinks naar en citaten van enkele relevante passages te geven,
wat naar ik hoop verhelderend zal zijn omdat een discussie op een weblog niet altijd
even overzichtelijk is.
Ontleend aan de weblogs
http://ernestlouwes.web-log.nl/ernestlouwes/2007/08/er_is_onderzoek.html en
http://ernestlouwes.web-log.nl/ernestlouwes/2007/08/call_me_an_idio.html.
Siem op zondag 19 augustus 2007 om 18.31:
Contradicties zijn:
Mia op donderdag 16 augustus 2007 om 11.59:
Dhr. L. als E.T. moest dus een boedelbeschrijving opmaken.
De Stichting zou pas gaan draaien in januari 2000. Er waren in 1999 totaal 3 bestuursleden met ieder een zgn. beheerrekening op eigen naam en adres, allemaal ondergebracht bij verschillende bankinstellingen.
Waarom?
Undercover op donderdag 16 augustus 2007 om 12.54:
Risico spreiding! Tot de oprichting van de stichting hadden de bankrekeningen immers de status partikuliere bankrekening en was de eigenaar aanspreekbaar voor het bedrag dat erop stond.
Daarnaast zouden L & B onafhankelijk van elkeer een beleggingsportefeuile opbouwen en beheren namens de op te richten stichting om op die manier het geld niet werkeloos op een rekening te laten staan.
Mia donderdag 16 augustus 2007 om 16.53:
Zowel collega B. als de secretaresse S.B. moesten van dhr. L een beheerrekening openen.
Ieder op eigen naam en adres.
Risicospreiding? Dit geld behoorde toch toe aan de nalatenschap welke nog niet was afgewikkeld? Hoe kun je daar dan alvast mee beleggen?
Ook o.a. deze passages zijn nog relevant:
Mia
op vrijdag 17 augustus 2007 om 19.21.
Mia
op zaterdag 18 augustus 2007 om 12.17.
Mijn evaluatie van deze informatie:
Ik ga ervan uit dat deze informatie inderdaad in het Tactisch Journaal staat, en daar door de politie naar waarheid in is opgetekend.
Het is jammer dat Ernest Louwes zelf in zijn
eigen verhaal deze beide
rekeningen niet noemt, en dus ook niet uitlegt waarom hij meent dat
ze nodig waren. Zo wordt niet duidelijk waarom hij contante gelden
niet gewoon een tijd in de kluis kon laten liggen of ze storten
op een rekening van de weduwe zelf. Zo'n rekening wordt na overlijden
weliswaar geblokkeerd, maar erop storten kan m.i. wel, en als
executeur-testamentair had Louwes dan toch zeggenschap over
dat geld, of kon die in elk geval via de notaris verkrijgen.
Dit kan iets zeggen over zijn betrouwbaarheid en
geloofwaardigheid, toen en later toen hij deze punten niet vermeldde.
Het is jammer dat Maurice de Hond deze informatie vanuit het TL nooit genoemd heeft, niet heeft opgemerkt of niet van belang vond. (Althans voorzover ik weet, corrigeer me s.v.p. als ik het fout heb.) Dit kan iets zeggen over zijn objectiviteit en kans op tunnelvisie.
Deze extra informatie betekent m.i. niet dat Louwes, meer dan eerder gedacht, een financieel motief had om de weduwe te (laten?) vermoorden. Immers, het eventueel verduisteren van gelden wordt niet eenvoudiger doordat er meerdere rekeningen zijn op naam van meer personen, maar eerder moeilijker. Dat is ook de opvatting in dit accountantsrapport (ook hier, en hier staat een beter leesbare tekstversie).
Wel ben ik geneigd prof. Van Mourik achteraf gelijk te geven, die in de
Netwerk-uitzening van
13 november 2006
iets zei als (ik citeer uit mijn hoofd)
“Louwes heeft het gewoon buitengewoon
stom aangepakt!”
Van Mourik zei ook iets als “Hij was
op het geld van de weduwe uit!”,
maar die mening deel ik ook nu nog steeds beslist
niet, omdat een dergelijk plan nergens uit blijkt.
Deze feiten kunnen mede verklaren waarom de politie zich van verdachte De J. afkeerde en zich meer op Louwes richtte. De vermoedens van onzuivere achtergronden van deze plotselinge ommezwaai worden hierdoor verzwakt, hoewel ze zeker niet verdwijnen.
Naschrift 1 oktober 2007:
Ada de Graaf stopt
met het Ernest Louwes Weblog. Ada is dus als het ware ‘om’, of zoals ze het zelf
formuleert:
Mijn inschatting is dat Louwes zijn tijd zal uitzitten
en voor altijd te boek zal staan als de moordenaar van de weduwe Wittenberg.
Tenzij iemand op zijn sterfbed nog spijt krijgt. Of Louwes zelf, uiteindelijk.
Wat ik maar wil zeggen, ik weet het niet meer. Ben nergens zeker van.
Mijn mening hierover: ik respecteer natuurlijk haar beslissing, de naamswijziging van het weblog is in elk geval terecht. Maar ik deel niet haar mening. Weliswaar ben ik ook nergens zeker van, maar als ik terugkijk, denk ik er nog steeds hetzelfde over als op 13 juli 2006, toen ik mijn allereerste artikel over de Deventer moordzaak schreef.
© 2007 R. Harmsen