Le . Un continuation del prime parte. Ancora plus commentarios super mi traduction a in interlingua, ab le portugese del historia O Banqueiro Anarchista, publicate in 1922, per Fernando Pessoa.
Le protagonistas in le conto tracta se per V. o v., inconsistentemente con majuscula o minuscula. Io non es certe de que illo es un accurtation. Io pensa que es de você, proque iste parola es un vice integralmente in le texto (“Sim, você tem razão… Mas então como diabo…? Vá lá, vá dizendo…”), e proque iste pagina del Wikipedia in portugese mentiona “você = V.”. Ma io ha nunquam vidite você scribite como V. o v. in le portugese moderne. Forsan io non lege bastante.
Vide anque le Wiktionary in anglese, le Wikipedia in portugese, e le Observador. Mi impression e summario: você es multo commun in Brasil, in situationes informal e legiermente formal. Le significato es le secunde persona, le formas verbal es del tertie.
In Portugal você es rarmente usate. O senhor / a senhora es hodie bastante formal. Tu es anque rar, ma tutear via le formas verbal del secunde persona es informal, e gania popularitate inter personas juvene, e plus in le nord del pais, desde Coimbra. Plus formal, o neutral, es usar le formas del tertie persona, sin pronomines personal del nominativo. Si illos es inevitabile, on usa le articulo definite (‘o’ o ‘a’) con le prenomine. Si, le pronomine, non le nomine de familia, pro un tractamento ancora formal o de distantia. Minus formal que dicer o senhor / a senhora, ma ancora formal.
Ben, isto es hodie, ma nos parla hic de un texto de 102 annos retro. Probabilemente você era tunc costumari como un tractamento inter formal e informal. Le banchero e le altere persona a vices se appella meu amigo, mi amico, e anque filho (filio) e meu velho (mi vetulo). Un es plus juvene que le altere? Ma le tractamento remane equal in cata direction.
Un vice occurre le parola tu: “Eu discuti a situação commigo mesmo. Repara tu, dizia eu para mim, ” [...], sed isto es quando le banchero conta de quando ille parlava con se mesme.
In interlingua existe ‘tu’ e ‘vos’. ‘Vos’ es neutral in le plural, sed ha un senso formal e cortese in le singular. Proque interlingua non conjuga su verbos pro numero, le contexto debe facer clar que es intendite. In conferentias e foros de discussion (mi experientias es de desde 2014) multes usa ‘tu’ a cata un, ma parlantes de linguas con un forma formal que non es troppo formal, e.g. le francese con vous, es inclinate de anque usar ‘vos’.
Isto es le uso moderne, ma in 1922 interlingua non ancora existeva. Illo era disveloppate ab 1924, e publicate in un forma usabile, plus o minus complete e definitive, in 1951. Alexander Gode habeva un patre german e un matre suisse francophone, ergo debe haber essite familiar con le germano Sie e le francese vous, sed travaliante in le Statos Unite anque con le universal you del anglese.
Si alcuno habeva scribite un conto como iste de Fernando Pessoa, in interlingua in 1922, que forma de tractamento pronominal haberea le autor usate? Io pensa ‘vos’, non ‘tu’, e pro isto isto es lo que io usa in mi traduction.
Le continuation del notas appare in Traducer Le banchero anarchista (3).
Derecto de autor © 2024, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.