, eigen vertaling van het origineel in het Interlingua.
Moderne mensen leven in een wereld die heel erg verschilt van die van hun soortgenoten tienduizenden jaren terug, toen iedereen nog leefde van jagen en verzamelen. Maar zelf zijn ze niet erg veranderd. Ik denk daarom dat, om te begrijpen hoe de moderne mens denkt, voelt en vooral, zich gedraagt, we moeten kijken naar zijn strijd om het voortbestaan in de situatie van toen.
De bevolkingsdichtheid was erg laag. Naar schatting waren er zo’n 8000 jaar geleden wereldwijd maar 5 miljoen mensen. Men leefde in groepen van enkele tientallen personen. Om te overleven was samenwerking tussen de leden van de groep essentieel. Niemand kon het volhouden zonder samen te werken. Altruïsme binnen de groep was een noodzaak. Men werkte voor het belang van de andere leden van de groep, alsof het het eigen belang was.
De kans om iemand van een andere groep tegen te komen was gering, omdat de bevolking sterk verspreid was. Als toch zo’n ontmoeting plaatsvond, was de noodzaak elkaar onderling te steunen, zoals die er wel binnen de groep was, afwezig. De anderen waren eerder rivalen dan vrienden. Voor de eigen veiligheid was het het beste zich te verbergen, of zich verdedigend of vijandig op te stellen.
Ik denk dat gevoel en gedrag van mensen nauwelijks rationeel is, maar vooral instinctief en genetisch bepaald. De evolutie van de soort verloopt langzaam. Wij zijn in essentie nog dezelfde mensen als degenen die tienduizend jaar geleden leefden.
De consequentie van het voorgaande hoofdstuk is dan een natuurlijke neiging tot discriminatie, racisme, en religieuze politieke, etnische en nationale conflicten; groepsvooroordelen en confirmation bias, cognitieve dissonantie; pestgedrag tegenover wie niet tot de eigen groep behoort.
We zien dit in het nieuwe tribalisme van de sociale media: wat geldig en waar is op Twitter hangt niet af van feiten, argumentatie of waarheid; maar van het groepslidmaatschap. Wie buiten de groep valt, schrijft wartaal en verdient het niet gelezen te worden. Automatisch en zonder dat uitleg nodig is. Wie protesteert, krijgt een block.
Dit is een deprimerende conclusie. Het idealisme van de jaren 1960/70 is voor niks geweest. Een totale illusie, omdat de menselijke natuur sterker is. Daarom denk ik dat we nu een oplossing moeten zoeken die uitgaat van die natuur, die die niet ontkent of ertegen ingaat.
We moeten de natuurlijke neigingen van de mens gebruiken om idealistische resultaten te bereiken, zoals harmonie en vrede.
Blijf binnen de vreedzame en coöperatieve sfeer van de eigen groep. Wie buiten de groep valt, laat je met rust. Dat is heel vreedzaam.
Integratie is niet nodig! De roep om integratie van bevolkingsgroepen is vaak een tirannieke poging tot assimilatie. De anderen moeten precies zo worden als wij. Maar waarom eigenlijk?
Iedereen mag zijn eigen karakter houden, zijn individualiteit, zowel in groepen als individueel, binnen de regels van de wet. Afstand bevordert vrede, harmonie en diversiteit.
Mijn idee lijkt wat weg te hebben van apartheid. Het verschil is dat ik vrijheid en gelijke rechten voor iedereen voorsta.
Er is geen enkel bezwaar tegen contacten met personen buiten de eigen groep. Ze zijn niet verplicht, maar zeker wel toegestaan en aan te bevelen. Alles op basis van vrijwilligheid, praktisch nut en ad hoc situaties.
Zo gauw zo’n contact tot stand is gekomen, stelle men zich voor dat de gesprekspartner tot een gemeenschappelijke groep behoort. Dan komt instinctief de neiging tot vrede en samenwerking tevoorschijn, het altruïsme door gedeelde belangen.
Zo’n gevoel van opname in een groep kan tijdelijk zijn of van langere duur. Het kan samengaan met andere groepssentimenten. Voor een vreedzame communicatie en interactie met anderen, hoeft geen der deelnemers zijn eigenheid op te geven.
In de handel wil de verkoper verkopen tegen een zo hoog mogelijke prijs. De koper wil kopen voor een goed lage prijs. Het gedeelde belang is om uit te komen op een door beide partijen aanvaardbare deal.
In werksituaties: werknemers willen niet te hard werken, voor een optimaal salaris. De werkgever wil de personeelskosten laag houden, voor maximale winst. Maar in een winstgevend bedrijf blijven banen behouden en is er ruimte voor een goed loon. Dus is het ook in het belang van de werknemers dat het bedrijf winstgevend is. Een gemeenschappelijk belang. Het bedrijf is een gezamenlijke groep, waarin idealiter allen samenwerken.
In teamsporten is de ploeg de groep.
In een stadswijk hebben alle bewoners belang bij nette, schone straten, veiligheid, rust, ontspanning, onderwijs, etc. De culturele diversiteit kan samengaan met het behoren tot de groep van wijkbewoners.
Democratie en rechtsstaat: ook dit is een gemeenschappelijk belang dat kan leiden tot een groepsgevoel, dus een neiging om in vrede in het land samen te leven.
Auteursrecht © 2016, R. Harmsen, alle rechten voorbehouden, all rights reserved.