Tradukita la 6-an kaj el interlingvao far la aŭtoro, kiu ankaŭ uzis lian tradukaĵon anglan, tra Elitrad kaj GramTrans.
Modernaj homoj loĝas en mondo tute alia ol tiu de iliaj samspeciuloj de antaŭ dekmiloj jaroj, kiam ĉiuj estis ankoraŭ ĉasistoj-kolektistoj. Sed ili mem ne estas multe ŝanĝitaj. Do, por kompreni kiel modernaj homoj pensas, sentas, kaj precipe kiel ili kondutas, mi kredas ke ni devas rigardi la batalon por ekzistado de la homaro de la pasinteco, en la tiutempaj cirkonstancoj.
Loĝdenseco estis tre malalta. La takso por ĉirkaŭ 8000 jaroj antaŭ estas ke vivis nur 5 milionoj da homoj en la tuta mondo. Oni vivadis en grupoj de dekoj da personoj. Por transvivi, kunlaboro inter membroj de la propra grupo estis esenca. Neniu povis transvivi sen kunlaboro. Altruismo ene de la grupo estis neceso. Oni laboris por la interesoj de aliaj membroj de la grupo, kiel por la propraj interesoj.
La probableco de renkonti personojn de aliaj grupoj estis malalta, ĉar la loĝantaro estis disa. Se renkonto tamen okazis, la neceso de reciproka subteno, kiel ekzistis en la grupo, forestis. La aliaj estis rivaloj pli ol amikoj. Sinteno kaŝanta, defenda aŭ malamika estis la plej bona metodo por resti sekura.
Mi pensas homa sento kaj konduto estas apenaŭ racia, sed grandparte instinkta, sur genetikaj faktoroj bazita. La evoluo de la specio okazas malrapide. Ni estas esence la samaj homoj ol tiuj, kiuj vivis antaŭ dekmilojn da jaroj.
Tiel la konsekvenco de la antaŭa ĉapitro estas natura emo al diskriminacio, rasismo, kaj religia, politika, etna kaj naciaj konfliktoj; grupaj antaŭjuĝoj kaj konfirmbiaso, kogna disonanco; ĉikanado de kiu ne apartenas al la grupo.
Ni vidas tion en la nova tribismo de la socia komunikiloj; kio estas valida kaj vera sur Twitter ne dependas de faktoj, argumentoj aŭ vero; sed de grupmembreco. Kiu estas en la grupo, pravas. Kiu estas ekstere, skribas sentaŭgaĵon kaj ne bezonas esti legita. Aŭtomate kaj sen klarigendo. Kiu protestas, estas blokita.
Tio estas deprimanta konkludo. La idealismo de la 1960-aj kaj 70-aj jaroj estis por nenio. Totala iluzio, ĉar la homnaturo estas pli forta. Tial mi pensas ke nun ni devas provi trovi la solvon bazante sur la homnaturo, ne sen ĝi aŭ kontraŭ ĝi.
Uzu ni nun tiujn naturajn tendencojn por atingi idealismajn rezultojn, kiel harmonion kaj pacon.
Restu en la paca kaj kunlabora atmosfero de la propra grupo. Lasu trankvila kiu estas ekster la grupo kaj ne enmiksiĝu. Tio estas tre paca.
Integriĝo ne estas necesa! La publika postulo por integriĝo ofte estas tirana klopodo al asimilado. La aliaj devas iĝi samaj kiel ni. Sed kial?
Ĉiuj homoj povas konservi siajn proprajn karakterizaĵojn kaj identecon, sian individuecon, kaj grupe kaj individue, ene de la reguloj de la leĝo. Distanco akcelas pacon, harmonion kaj diversecon.
Mia ideo ŝajnas simila al apartismo (apartheid). La diferenco estas ke mi favoras liberecon kaj egalajn rajtojn por ĉiuj.
Estas neniuj obĵetoj kontraŭ kontaktoj kun uloj ekster la propra grupo. Kontaktoj ne estas devigaj, sed certe licaj kaj rekomenditaj. Ĉio sur libervola bazo, aŭ el praktika utileco aŭ en ad hoc situacioj.
Tuj kiam tiaj kontaktoj estas establitaj, imagu ke la konversacianto estas parto de komuna grupo. Tiel instinkte la inklino al paco kaj kunlaboro ekaperos, altruismo per komunaj interesoj.
Tiu sento de inkludo en grupo povas esti kelktempa aŭ daŭri pli longe. Ĝi povas kunekzisti kun aliaj sentoj de aparteno al grupoj. Por paca komuniko kaj interago kun aliaj, neniu de la partoprenantoj bezonas perdi identecan senton.
En komerco la vendanto deziras vendi al prezo tiel alta kiel ebla. La aĉetanto volas aĉeti al bone malalta prezo. La komuna intereso estas atingi transakcion akcepteblan al ambaŭ partioj.
En dungado: laboristoj ne volas labori tro multe, al optimuma salajro. La dunganto volas teni malaltajn la dungadkostojn, pro maksimumigi profitojn. Sed en profita entrepreno, laborebleco restas, kaj bonaj salajroj estas pageblaj. Tiel ĝi estas ankaŭ en la intereso de la laboristoj ke la entrepreno estas profita. La entrepreno estas la grupo komuna en kiu ideale ĉiuj kunlaboras.
En teamaj sportoj, la skipo estas la grupo.
En kvartalo ĉiuj loĝantoj havas la komunan intereson de havi purajn stratojn, sekurecon, trankvilon, distriĝadon, edukon, ktp. Kultura diverseco povas kunekzisti kun la komuna membreco al la grupo de loĝantoj de la kvartalo.
Demokratio kaj jurŝtato: tiuj ankaŭ estas komunaj interesoj, kiuj povas krei senton de grupmembreco, kaj tiel inklinon al vivado en la lando en paco.
Aŭtora rajto © 2016, R. Harmsen, ĉiuj rajtoj rezervitaj, all rights reserved.