7–
Dit stond in dit commentaar. De aanvaring begon met deze kritiek van mij op de zich noemende teigertje, die hier plotseling uitviel tegen ene Ton Hofstede. De lezers moesten dan maar begrijpen wie dat is en waar de uitval op sloeg. Na veel gezoek bleek dat dit artikel op de site “Het Haagse Complot”, waarvan genoemde Ton Hofstede kennelijk de beheerder of schrijver is.
Op Swapichou ontwikkelde zich vervolgens een discussie die (zoals ik het zag en zie) vol zit met verdraaiingen waarbij ik de schuld kreeg voor wat in werkelijkheid anderen deden. Links naar markante punten: 15 december 2013 20:59, 16 december 13:10, 13:34, 17 december 10:29, 20:29.
Hier een ouder, gerelateerd artikel.
Een andere lijn, waarin blijkt dat mensen een spiegel voorhouden beslist not done is: 15 december 2013 20:38, 20:47, 21:29, 21:36, 22:11, 16 december 2013 11:37, 13:48, 23:08.
Ook over kritiek, die maar één kant op mag gaan: september/december 2014.
Wel boeiend dat dezelfde Jeroen die mij beschuldigde van “comment flooding”, «draadjes “flooden” met bizarre hoeveelheden comments in een korte tijd» en het ‘volblaffen van subdraadjes’, hier helemaal ongerust werd toen ik eens even een paar uurtjes niet reageerde, bijvoorbeeld omdat ik ook wel eens andere dingen doe, of, toch gerelateerd, moeizaam aan het zoeken was naar waar teigertje nou zo verschrikkelijk boos om was geworden dat al die harde woorden richting Ton Hofstede moesten vallen.
Later beschuldigde Jeroen me graag van stalking als ik met door hem niet gewenste kritiek kwam. Toen in 2013 moedigde hij me juist nog aan en daagde hij me uit om te reageren. Dit laat volgens mij zien dat de inhoud hem niet interesseert. Het gaat hem alleen om het spelletje, om het mij op de kast jagen en dan stiekem zitten lachen als hem dat lukt. Als hij het spelletje zat is, moet IK gehoorzamen en ophouden. Dat zijn de regels van zijn spel.
Nadat Jeroen aangaf Facebook liever niet meer voor dit soort discussies te gebruiken, riep hij me op om op e-mail over te gaan. Toen ik dat deed was dat al snel ook weer niet goed, maar zogenaamd “stalking”.
Links ter onderbouwing van Jeroens stalkingsbeschuldigingen: “sindsdien zit je heel raar te stalken”, “dan ga je obsessief stalken”, “Obsessief stalken, belasteren en dom kwalificeren”, ga je ze anderhalf jaar lang stalken.
Wat betreft moderatie en vandaar profiteurs: daar schreef ik eerder dit over.
Inderdaad heb ik die hypothetische woorden ooit gebruikt in een beeld om iets duidelijk te maken. Wat weet ik niet meer. Wel dat ik zelf de formuleerwijze best geslaagd en verhelderend vond. Ik kan er nergens meer iets over vinden, dus het zal inderdaad wel in een commentaar bij Swapichou gestaan hebben, dat geschrapt is. Weer een goede reden om dat niet meer te doen, reageren bij anderen, maar alleen nog te schrijven op sites of blogs onder eigen beheer.
De manier waarop Jeroen mijn woorden in de mail gebruikte, vind ik typerend: er gaat de suggestie van uit dat ik hem inderdaad zo uitgescholden zou hebben of dat zou willen doen. In werkelijkheid (maar dat is dus niet meer te onderbouwen omdat het commentaar niet bewaard bleef) maakte ik volkomen duidelijk dat ik dat NIET zou doen, dat was precies de clou van mijn betoog.
Dat doet me denken aan een episode, 3 mei 2014, waar ik me bijzonder kwaad over gemaakt heb. Nadat ik uitgelegd had hoe mijn aanwezigheid op zekere plaats alles met mijn leven te maken had en niets met Jeroens toevallig nabije woonadres, en dat ik hem zo nodig liever genegeerd zou hebben waren we per ongeluk face to face geraakt, maakte hij ervan dat ik voor zijn deur zou hebben gepost!
Dat was weer zo’n keerpunt. Toen wist ik het: zo iemand kun je nooit vertrouwen, die is niet eerlijk, die is vals.
Toch maar weer uitgelegd, toen: 1 , 2 , 3 . Dat het maar duidelijk is, hoe ik dat voel en hoe het is.
PS 22 oktober 2015: Vandaag herhaalde Jeroen, die zich nu Naomi noemt, de verdraaiingen en leugens nog diverse keren, na te beginnen met een onderhuidse suggestie: 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9 , 10 , 11 , 12 , 13 , 14 , 15 . De hele draad via RSS.
Hoe het echt gegaan is, en waarom, dat had ik (mede via links) al eerder toegelicht.
Nog een PS, nacht van 22 op 23 oktober 2015:
En passant ook nog maar even een rondje framing erbij: Jeroen H. stelt mij op een lijn met een ex-tbs’er die later in Leeuwarden helaas weer slachtoffers maakte.
Hier gaf Jeroen toe dat hij me al die tijd op Facebook alleen maar heeft zitten treiteren. En ik trapte erin.
Ik dacht in mijn naïviteit te maken te hebben met iemand die net als ik geïnteresseerd was in de praktische consequenties van het auteursrecht in een concrete casus. Maar dat interesseert hem geen ene moer, hij zat me alleen maar stiekem uit te lachen om hoe hij me op de kast kreeg.
Hier staat die gevraagde analyse. Die is evenwel aan Jeroen niet besteed, want hij snapt niks van de materie en wil zich er ook niet in verdiepen, omdat het hem niet eens interesseert.
Maar ondertussen wel heel neerbuigend doen of hij alles weet en ik ontzettend dom ben. Oordeel zelf.
Vertaling van wat daar staat:
Ook al heb ik gelijk, erkend zal het alleen worden als ik Jeroens ziekelijke vernederspelletjes meespeel (“het sociale proces”), en me door hem, de querulant die niks snapt, zich nergens in verdiept en die partijdig ‘discussies’ modereert waar hij zelf in betrokken is, zogenaamd laat coachen (“reaguurbuddy”).
Kom op zeg. No way. Weg met die onzin. Wat denkt hij wel. Ik ben gekke Gerritje niet!
Hier onder andere, doe ik dat, mijn ongelijk bekennen, als dat nodig is. Terug.
De klassieke strawman ofwel stropopredenering. De basis van Jeroens hele betoog. Steeds weer benadrukte hij dat ik ernaast zat, omdat ik zou beweren dat het kort geding om het boek ging en niet om het dagboek.
In werkelijkheid beweerde ik niks, maar vroeg ik me af in hoeverre het om het één EN het ander ging, of beide wel konden, en hoe die twee zich tot elkaar verhielden.
En dat blijkt precies waar het vonnis ook over ging. Rechters kunnen namelijk wel analytisch denken. Jeroen kan het misschien ook, maar doet het niet, als hij te druk is met mensen trollen, treiteren en stiekem uitlachen.
Met “rechtsvorm” bedoelt Jeroen kennelijk, begrijp ik achteraf, het blog Recht is krom van Wim Dankbaar. Zou Jeroen echt denken dat dat ‘Rechtsvorm’ heet, of is dit een bizarre vertikking?
De onduidelijkheid kan eraan bijgedragen hebben dat ik aanvankelijk niet doorhad waar de tekst vandaan kwam (hoewel even verderop de hyperlink wel genoemd werd), en meende dat Jeroen de auteur was van wat in werkelijkheid Hans Mauritz schreef aan journalist Chris Klomp. Ook in de hand gewerkt door het ielige venstertje waarin je van Facebook persoonlijke berichten moet tikken.
Maar desondanks blijft het dom en onzorgvuldig van mij, fout dan ook meteen erkend toen die me duidelijk werd.
Jeroen beschuldigt mij er onterecht van “oneerlijk en schijnheilig” te zijn, terwijl hij eerder die dag al had toegegeven dat hij me alleen maar op de kast zat te jagen en helemaal niet serieus met de materie bezig was. Maar hij trolt gewoon door, hopend dat ik het niet in de gaten zou hebben.
Nooit meer als serieuze gesprekspartner beschouwen, zo iemand. Dat heb ik ervan geleerd.