Zij die daar toezicht op dienen te houden SLAPEN.

Dit is een e-mail van mij, Ruud Harmsen aan alle Kamerleden, verzonden op 24 januari 2009 om 14.49 uur.

Subject: Zij die daar toezicht op dienen te houden SLAPEN.

Geachte Tweede Kamerleden,

http://maurice.nl/index.php?itemid=702#61629
===
De wet geldt blijkbaar alleen voor burgers, maar niet voor het OM, politie en NFI-medewerkers. En zij die daar toezicht op dienen te houden SLAPEN.
/===

Dat bent u dus met z'n allen.

http://www.parlement.com/9291000/modulesf/gpql3r8j

Ik vind dat best een dure slaaptherapie, voor ruim 7000 euro in de maand. Ik gun het u graag, en ik wil ook best geloven dat de meesten van u er wél hard voor werken.

Maar u stelt wel naar mijn mening de prioriteiten heel erg verkeerd: essentiële zaken, die de rechtsstaat betreffen, en het vertrouwen van het publiek in een eerlijk en betrouwbaar bestuur, worden hardnekkig niet opgepakt. Wat is daar de reden van?

U hoeft het natuurlijk niet met mij eens te zijn, maar dan wil ik wel eens een uitleg horen waarom u de zaken niet belangrijk vindt, die ik essentieel vind. Zelf die uitleg krijg ik niet, want mijn vragen worden gewoon stelselmatig niet beantwoord.

in wederom hoopvolle afwachting, tegen beter weten in,

--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com

Over deze e-mail valt het een ander op te merken, zoals ik hier al aankondigde.

De titel is niet van mij, die heb ik geleend van Maurice de Hond.
Het bericht gaat niet over de kwestie Joris Demmink, zoals de andere e-mails in deze serie dat wel doen. Maar er is een duidelijke overeenkomst: het gaat over vermoedelijke strafbare feiten gepleegd door justitie- en politiemensen zelf, en om de politieke vraag hoe in zulke gevallen onafhankelijk en object onderzoek kan plaatsvinden waarbij zelfs de schijn van belangenverstrengeling wordt vermeden.
De hele e-mailserie was bedoeld om mensen wakker te schudden, en vanaf 18 januari 2009 gold dat nog sterker. Kennelijk moet dat zo. Op een normale manier gaat het niet. Je moet eerst hardwerkende mensen van luiheid beschuldigen voordat er eens een keer iemand luistert.
Ik doe het liever niet zo, maar dit is Nederland!
En dat lukte zowaar! Op de ca. 150 e-mails die waren uitgegaan aan de leden der Tweede Kamer der Staten-Generaal kwam er zowaar één (1!) reactie binnen! Het mag in de krant.
Die reactie kwam van Paulus Jansen van de SP. Hij voelde zich duidelijk in zijn wiek geschoten door mijn suggestie dat hij lui zou zijn. Kan ik me voorstellen.

Ik stuurde het volgende antwoord, op 24 januari 2009 om 21.47 uur:

19:37 24-1-2009 +0100, Jansen Paulus:
>Ik slaap gemiddeld nog geen acht uur per dag, en die rusttijd
>heb ik echt nodig.

Ik wil u uw rust zeker niet misgunnen. Het spijt mij ook u lastig te hebben moeten vallen, maar ik zie inmiddels echt geen andere mogelijkheid meer dan op deze belangrijke kwesties ALLE Tweede Kamerleden aan te spreken.

>Relevanter is dat fracties in het algemeen woordvoerders
>aanwijzen voor de verschillende onderwerpen.
>Voor justitie is dat bij de SP Jan de Wit.

Dank voor de tip, maar dit was mij reeds lang bekend. Ik heb hem, en eerder ook toenmalig fractievoorzitter Marijnissen al heel vaak ge-e-maild. Ik krijg alleen nooit antwoord. Ook geen afwijzend antwoord of een uitleg waarom ik het verkeerd zie, maar gewoon helemaal geen respons.

>Ik ga ervan uit dat hij reageert op uw hartekreet.

Dat ziet u helaas verkeerd. De heer Wit reageerde jaren geleden nog wel eens sporadisch (hoewel niet ter zake, naar maar mening, maar meningen kunnen verschillen), maar nu al heel lang helemaal niet meer.

Hier een overzicht: http://rudhar.com/politics/devmrdzk/2070420.htm.

Wel kreeg ik vrijdag een reactie van een medewerker van Jan Marijnissen, met de mededeling dat de link die ik noemde niet werkte. Dat heb ik rechtgezet met korte links via tinyurl:
http://tinyurl.com/d89gwa
http://tinyurl.com/cw98l6
http://tinyurl.com/cpyc24

Verder bleek uit die korte reactie door of namens Jan Marijnissen dat hij de ernst van het onderwerp dat ik aan de orde stelde, kennelijk totaal niet inzag, en mijn punt gewoon niet begrepen had.

>Overigens nodig ik u van harte uit om eens te kijken op
>mijn weblog, dan ziet u een uitgebreide verantwoording
>wat ik zoal uitvoer in en buiten de Kamer.

Ik ben mij er heel goed van bewust dat ik de laatste week ook Kamerleden heb lastig gevallen die niet de betreffende onderwerpen in hun portefeuille hebben (hoewel, het raakt volgens mij Justitie, Binnenlandse Zaken en ook Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, dat is dus nogal breed), en dat mij misschien wel terecht drammerigheid verweten kan worden. Ik zou dat ook veel liever niet doen, en mij bescheidener en minder irritant opstellen.

Maar uw collega's die wel over deze onderwerpen gaan, hebben het er helaas zelf naar gemaakt, doordat ze jarenlang alle signalen (en bepaald niet alleen van mij!) hardnekkig zijn blijven negeren. U kunt op mijn website diverse schrijnende voorbeelden vinden van de manier waarop de Tweede Kamer communiceert met bezorgde burgers:
http://rudhar.com/politics/devmrdzk/thema/parlemen.htm

In dat licht is het toch niet zo vreemd dat mensen op den duur cynisch en drammerig worden? Wat moet je dán doen, als de zogenaamde volksvertegenwoordigers consequent weigeren te luisteren? Zegt u het mij maar, ik weet het echt niet meer.

Het parlement heeft inmiddels echt een heel groot imagoprobleem. Heel veel mensen merken zelf dat er stelselmatig niet naar ze geluisterd wordt, en hebben de indruk dat bepaalde onderwerpen zelfs met opzet genegeerd worden, ofwel door de Kamer taboe verklaard zijn. Ze zouden graag willen weten wat daarvan de reden is. Maar dat is kennelijk geheim, want ook die vraag wordt nooit beantwoord.

Concreet: de kwestie Joris Demmink, en de principiële vraag "wie roept het OM ter verantwoording als zij ZELF strafbare feiten plegen?".

Met moegestreden groeten,
--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com

En ik stuurde Paulus Jansen nog een reactie, op 24 januari 2009 om 21.58 uur:

PS. Volgende week, als ik meer tijd heb, ga ik de Eerste Kamer maar eens benaderen. Misschien dat die wel het verantwoordelijkheidsbesef hebben dat bij de Tweede Kamer naar mijn mening op pijnlijke wijze ontbreekt.

Ik besef dat dit heel harde woorden zijn, maar dit is toch echt hoe ik het zie.

Ik denk hier al zo'n twee jaar bijna elke dag over na, en vraag me steeds weer af of ik niet overdrijf en of mijn verwijten wel terecht zijn. Maar steeds weer, op allerlei tijdstippen van de dag en nacht, en in wisselende gemoedstoestanden, kom ik toch iedere keer weer tot dezelfde slotsom, alle bekende feiten afwegende:
"Ja, mijn verwijten aan de Tweede Kamer zijn terecht. De Tweede Kamer verzaakt haar controlerende taak."

--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com

En nog een nagestuurd PS aan Paulus Jansen, verstuurd op 24 januari 2009 om 22.25 uur:

PS2:
Uw fractiegenoot mevrouw Van Velzen deed (evenals PvdA'er Wolfsen) al in 2007 dappere beloften:
http://www.youtube.com/v/26h4TLmpe0A
maar die is ze nooit nagekomen.

Ik heb haar daar op 17 januari jl. nog eens per e-mail op aangesproken. Reactie, een hele week later, u raadt het al: helemaal niets.

--
Ruud Harmsen, http://rudhar.com

En hiermee was ook deze dialoog, die vrijwel een monoloog was, weer ten einde. Nooit meer iets gehoord van Paulus Jansen, nog van een fractie- of partijgenoot die de drie onderwerpen wel in de portefeuille heeft.