Arantxa Rus behaalt dezer dagen op het Wimbledon-tennistoernooi spectaculaire resultaten. Tenminste als ik het goed begrijp, want ik weet niks van sport.
Daarmee laait ook de discussie over de Ware Uitspraak van haar naam weer op. Logisch gevolg is dat mijn eerdere artikelen daarover meer gelezen en ook op Twitter genoemd worden.
Sportjournalist Aicha Marghadi twitterde vanmorgen om 07:53:
“zij en haar familie geven duidelijk aan dat zij aranSKa heet. Punt. Over namen valt niet te twisten.”
En Marcella Mesker bevestigde om 13:55:
“uitspraak van arantxa is aransKA, zo hebben haar ouders har genoemd, bijnaam ARAN, dat is makkelijker...”
Oké, als dat zo is, dan is dat zo. Ook ruim een jaar geleden benadrukte ik al dat zij en de mensen om haar heen uiteraard helemaal zelf mogen weten hoe ze haar naam uitspreken.
Daar staat tegenover dat er een filmpje is (met dank aan @twoerd voor de tip) waarin Arantxa zelf zegt:
“Hello, I’m Arantxa Rus, and [...]”.
(Geluid even wat harder zetten, het staat er nogal zacht op.) De tipgever denkt daar als uitspraak Arantsja te horen en ik kan er ook niks anders van maken.
Goed, maar dat is in het Engels, misschien maakt dat verschil – ze spreekt daar ook haar achternaam met een Engelse klinker uit, niet een Nederlandse.
Of wat ook zou kunnen (grapje, niet serieus op in gaan!): ze zei tot voor kort zelf altijd Aranska maar nu niet meer omdat dat niet mag van mij? Ha ha ha. Onzin natuurlijk en zeker niet mijn bedoeling.
(Wel weer serieus: zie ook alweer een vervolgartikel.)
Ik denk dat we onderscheid moeten maken tussen drie aparte dingen:
Dat hoeft niet met elkaar overeen te stemmen. Zo noemen we Parijs Parijs en Keulen Keulen, hoewel die steden Paris resp. Köln heten. (Maar in het dialect ter plaatse weer Kölle, telt dat ook mee?).
De Nederlandse namen Jan, Johan of Johannes spreken we niet meer uit zoals indertijd de Griekse naam waar de Nederlandse op gebaseerd schijnt te zijn, en die klonk vast toen al heel anders dan de Hebreeuwse naam die eraan ten grondslag lag.
En de Hebreeuwse uitspraak van toen is weer anders dan nu in het Ivriet in Israël, behalve misschien bij inwoners met een Jemenitische achtergrond, waarbij we dan weer niet weten of hun uitspraak door het Arabisch beïnvloed is of (juist of ook) overeenstemt met een Hebreeuwse van vele honderden jaren terug.
Op basis van oude tradities ontstaan later of elders weer andere, nieuwere tradities. Zo gaat dat nou eenmaal.
Copyright © 2012 by Ruud Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved.