Voor de VVD sprak in het debat Kamerlid Mark Harbers, vanaf tijdstip 1h02m33s. Hij zei onder andere:
“Monetair beleid is een van de meest ondoordringbare kanten van economisch beleid. ‘Wat is geld en hoe ontstaat het?’ is een makkelijke vraag met een verrassend ingewikkeld antwoord.”
Daar ben ik het niet mee eens. Wat geld is, is heel eenvoudig: geld is vordering van publiek op banken. Waarom dat zo is, doorzag ik pas vrij laat in mijn zoektocht naar inzicht: in juli 2013, nadat ik een jaar eerder was begonnen met schrijven omdat ik dacht dat ik toen alles al snapte. Later bleek van niet. Nog weer bijna twee jaar daarna, in maart 2015, begreep ik ook waarom geldschepping zo nauw verbonden is met krediet, dus met schuld, maar omgekeerd ook met vordering en sparen, en waarom dat zo moet zijn.
Uit ‘geld is vordering van publiek op banken’ en de regels van dubbel boekhouden (debet en credit moeten in balans blijven, debet is bezit of kosten, credit is schuld of opbrengsten) kun je altijd narekenen of er geldvernietiging of geldschepping of geen van beide is opgetreden. Daarmee heb je ook het antwoord op de vraag hoe geld ontstaat en weer verdwijnt.
Verder zei Harbers naar mijn mening alleen verstandige dingen, waar ik het dus mee eens ben. In het bijzonder viel me op dat hij herhaaldelijk “geldcreatie” gelijk stelde aan “kredietverlening”.
En dat is terecht, althans, nauwkeuriger geformuleerd, kredietverlening door banken aan het publiek gaat altijd vanzelf gepaard met geldcreatie (synoniem: geldschepping), net zoals bij aflossing van zo ontstane kredieten automatisch en onvermijdelijk geldvernietiging optreedt.
Dat volgt heel eenvoudig uit de definitie van geld en de rechtlijnige en consistente regels van het dubbel boekhouden.
Omgekeerd is niet alle geldcreatie het gevolg van kredietverlening. Er zijn ook andere oorzaken, zoals overheidsuitgaven, bestedingen van banken, aankoop van effecten door een bank van een niet-bank/niet-overheidspartij.
Copyright © 2016 R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden.