(eigen vertaling uit het Engels)
In artikel nr. 4 schreef ik:
“Als dus fractional reserve banking verboden zou worden, zodat geldschepping door kredietverlening onmogelijk werd, dan ontstond geldkrapte en gingen de rentepercentages omhoog. Hoewel de banken dan veel minder kredieten konden verlenen, zouden ze waarschijnlijk nog steeds ongeveer even veel rente binnenhalen, dankzij de veel hogere percentages.”
Dat was in juli dit jaar en het is nu oktober. Ik kijk hier nu een beetje anders tegenaan.
Eén punt is al dat geldschepping niet wordt veroorzaakt door fractional reserve banking, maar door kredietverlening op zich. Om dus geldschepping (door niet-centrale banken) geheel te verbieden en vermijden, zou alle kredietverlening moeten worden uitgebannen. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat serieus zou voorstaan, omdat dat een zeer negatieve uitwerking zou hebben op de economie.
Wat wel kan, is de financiering van leningen veranderen. In het bestaande systeem mogen banken kredieten verlenen op basis van zowel kort als lang geld. We zouden dat kunnen beperken tot alleen langdurig ingelegde gelden. Dat zou het bankbedrijf veiliger maken dan het nu is.
In het bestaande systeem zijn bankruns mogelijk maar onwaarschijnlijk. In een mogelijk in te voeren systeem met full reserve banking, zouden bankruns niet alleen onwaarschijnlijk zijn, maar zelfs onmogelijk.
Maar dit zou belangrijke repercussies hebben, waarvan ik er één beschreef in artikel nr. 7.
Minder financiering voor leningen betekent minder geldcreatie. In artikel 4 veronderstelde ik dat dat de rente op zou drijven. Maar nu ik er nog eens over nadenk, denk ik eerder dat de centrale bank dan al maatregelen zou nemen voordat dat kon gebeuren.
In Modern Money Mechanics lezen we op pagina 3 (mijn Nederlandse vertaling):
“Hoe veel geld nodig is, hangt af van verschillende factoren, zoals het totale volume van de transacties in de economie op elk willekeurig moment, de betalingsgewoonten in de samenleving, de hoeveelheid geld die personen en bedrijven achter de hand willen houden voor onverwachte transacties,
en de gederfde opbrengsten van het aanhouden van financiële activa in de vorm van geld, tegenover een andere vorm.
Het reguleren van de hoeveelheid geld is essentieel om de
waarde ervan stabiel te houden. De werkelijke waarde van
geld is alleen af te meten aan wat ermee te koop is.
Daarom is die waarde omgekeerd evenredig met het algemeen
prijsniveau. [...]”
Een van de hoofdtaken van elke centrale bank is om de prijzen stabiel te houden. Als er niet genoeg geld is, is er grote kans op deflatie en dalende prijzen. Net zoals een teveel aan geld hogere prijzen en inflatie veroorzaakt.
Dat betekent dat in een full reserve-systeem, waarin niet-centrale banken minder geld creëren dan bij fractional reserve banking het geval is, de centrale bank dat waarschijnlijk zou compenseren, door meer basisgeld in omloop te brengen.
Het netto-effect zou zijn dat er net zo veel geld in omloop zou als in een fractional reserve-systeem, het renteniveau zou hetzelfde zijn, en banken zouden ongeveer even veel verdienen met debetrente op uitgezette kredieten.