Le
Iste dies io lege le libro famose de Yuval Noah Harari (יובל נח הררי), intitulate “Sapiens: A Brief History of Humankind” (in hebree: קיצור תולדות האנושות). Al prime parte, “Le revolution cognitive”, capitulo 3, “Un die in le vita de Adam e Eva”, le section “Spiritos parlante” – io traduce del traduction nederlandese ex le original anglese, que mesme es un variante o traduction del original hebree – io habeva pensamentos.
Le autor scribe que le majoritate del scientistas pensa que convictiones religiose del typo animistic era standard inter ancian chassatores-collectores. Illes credeva que locos, animales, arbores e altere plantas, roccas, rivieras, fontes, sentieros, etc. totes habe conscientia e sentimentos, e pote communicar directemente con humanos.
Io non seque iste cammino plenmente. Mesmo humanos io considera esser esseres physic, que non possede animas.
Ma in memorias car o nostalgic non solo le personas de tunc me son importante, ma anque e ante toto citates e edificios, turres, ecclesias, parcos, stagnos, paisages, collinas, silvas, rivieras, costas, animales.
Io non es un persona de gente, ben que interessate in humanas, ma non troppo presso, o si presso, non troppo longe tempore. Io no time esser sol. Le regina Wilhelmina dava su autobiographia le titulo Eenzaam maar niet alleen, Solitari sed non sol. Pro me il es plus tosto Sol sed non solitari. Anque sin le proximitate de altere gente io es in le compania de tante cosas, ja mentionate, e anque de musica, colores, parolas, mesmo de litteras e characteres.
Mi matre tamben esseva un einzelgänger, non un persona sociabile. Io la resimila, ben que longe tempore io non voleva admitter lo. Desde que io lo concede, io vive plus relaxate, per non plus requirer conducta de me mesme que non se assorti con mi character.
In septembre 2008 io faceva vacantias solo de camping, con Koblenz (latino: Confluentia) como base. Le scopo esseva investigar le beltate del region de Germania e le possibilitates de forsan la insimul ir viver. Iste vage planos nunquam era realisate. Un vespera, retornante erga le camping de un excursion in auto, io stoppava a medie cammino pro reposar un momento. Io stava juxta le auto, parcate al latere del via deserte, e mirava in le prato obscur que post circa 20 metros mutava in un orlo de bosco.
Il habeva la nihil a vider, nihil a facer, necun ration pro esser felice. Ma io me sentiva felice. Multo ma multo. Sin saper o voler saper proque. Justo assi.
Como infante io credeva in Deo, io era christiano. Como pubere io legeva super le islam e le buddhismo. Ja tosto il me deveniva clar que ambes non era pro me. Con 35 annos io esseva deista, mais sin tunc ja appellar lo isto. Postea gradualmente io deveniva plus e plus atheista, e in general areligiose. E nunc, como Yuval Noah Harari me lassava discoperir, il appare que io es animista! Plus o minus.
Ja io ha mentionate que mi memorias es fortemente ligate con citates e edificios, inter alteres. Hodie exactemente 80 annos retro mi urbe natal era bombardate per le Luftwaffe german. Le casas ubi viveva mi parentes (que non ancora se cognosceva) remaneva intacte, ben que alcun bombas cadeva presso, e le centro del citate, ardente plure dies, on poteva vider desde le tectos del casas in le quartieros lontan del centro. Anque le casa ubi quasi 15 annos plus tarde io nascerea, non era devastate.
Derecto de autor © 2020, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.