19–
Voor 21 mei 2011 volgde ik de blogsite Frontaalnaakt.nl niet. Een enkele keer las ik er wel eens wat, waarschijnlijk aangetrokken door de fraaie plaatjes. Maar ik realiseerde me de ene keer nauwelijks dat het dezelfde site was als waar ik misschien een andere keer al eens iets gelezen had. Ik lette ook niet op wie er zoal op schreven of wie eventueel beheerder, blogmaster of eindredacteur was of waren. Ik volgde het gewoon allemaal niet precies.
Die zaterdag was ik van plan te gaan werken aan wat later dit artikel zou worden. Maar het lukte niet, ik had er geen zin in, kon niet op gang komen. Eigenlijk ook een naar, zinloos onderwerp, de bijgelovige onzin van David Icke, zelfs nu ik al wist dat ik daar in het te schrijven artikel niet inhoudelijk op in zou gaan. Toch wilde ik het stuk beslist schrijven, maar het lukte nog niet. Enkele dagen later dus wel.
Als een soort afleiding, een ontsnapping aan de tegenzin, las ik weer eens wat op Frontaalnaakt.nl. Welk stuk precies weet ik niet meer, maar het was geschreven door Hassnae Bouazza.
Ik had wel een idee wie zij was, had haar waarschijnlijk wel eens op tv gezien – achteraf moet dat Vrouw en Paard geweest zijn, vond ik een goed programma, maar het verdween te snel weer. Ik verwarde haar in die tijd mogelijk met anderen, bijvoorbeeld Naema Tahir, hoewel ik wel weet, in elk geval nu, dat dat heel iemand anders is.
Gezien de datum las ik misschien die 21ste mei Hassnaes stuk Bij de dood van Osama. Hoe dan ook, mij viel op dat ze in de ondertekening haar eigen naam ook in het Arabisch vermeldde: حسناء بوعزة. Ik zag dat de merkwaardige combinatie ae in de Latijnse schrijfwijze, in het Arabisch een lange aa met een hamza(t) erachter was. Fascinerend.
Ik voel al heel lang, sinds ik rond de 20 was (of al toen ik 17 was? ik ga nog eens proberen het preciezer te reconstrueren, maar niet nu) een warme belangstelling voor en sterke fascinatie met de Arabische taal. Waarom weet ik niet. De taal hééft gewoon iets.
Latijnse transcripties van Arabische namen zijn meestal onduidelijk. Het is verhelderend de Arabische schrijfwijze erbij te zien. Vaak staat die in Wikipedia. In dit geval niet.
Wat zo heerlijk is aan de tijd waarin wij leven is dat je dan a) het zelf kunt toevoegen en b) bij bekende mensen via Twitter dingen rechtstreeks navragen. Dat laatste deed ik om zeker te weten of die z in transcriptie dubbel moest zijn. In het Arabisch kan dat aangegeven staan (بوعزّة), maar het wordt het meestal niet. (بوعزة)De communicatie verliep wat stroef. Hassnae begreep me niet altijd. Geeft niet, na wat heen en weer twitteren in de loop van het weekend wist ik wat ik weten wilde, en kon ik in de Engelse en Nederlandse Wikipedia de juiste Arabische namen met transliteratie zetten, ook van haar broer Hafid.
So far, so good.
Mis ging het pas nadat ik een commentaar plaatste bij een artikel van Peter Breedveld, getiteld: De grootste antisemiet van Nederland. In dat artikel schrijft hij o.a.:
«Ivo Renkema, de baas van HVV, suggereerde vorige week doodleuk dat Hassnae de Holocaust wil overdoen en nu staat er gewoon dat ik ‘de grootste antisemiet van Nederland’ ben. Met een link naar deze site, dus nu word ik weer dag en nacht belaagd door briesende prostaatpatiënten met het analytische vermogen én het historische besef van een cholerabacterie. ‘Je bent een lul!’ ‘Je bent een NSB’er!’ ‘Je bent de nieuwe SS!’ ‘Waarom denk je dat de voornaam van je “liefje” met dubbel SS wordt geschreven?’ Enzovoort. En dan met droge ogen afsluiten met de constatering dat ik ‘alleen maar kan schelden’.»
Op 21-05-2011 om 15:57 reageerde ik hierop, erg zijdelings, niet de kwestie zelf aanroerend:
> ‘Waarom denk je dat de voornaam van je
> “liefje” met dubbel SS wordt geschreven?’
Geen idee. In elk geval niet omdat die s in
het Arabisch ook dubbel zou zijn, want dat kan
niet met die n er meteen achtereen.
Drie medeklinkers achter elkaar is a definite
nono in het Arabisch.
http://rudhar.com/fonetics/brega-en.htm
Maar die z dan?
# http://nl.wikipedia.org/wiki/Hassnae_Bouazza
De met > aangeduide regels stelden citaten van Peter Breedveld voor, volgens een conventie die van oudsher in e-mail en op usenet gebruikelijk is. Het teken # was mijn (kennelijk mislukte) imitatie van de hashtags van Twitter. Ik probeerde daarmee aan te geven: ‘dit gaat over de Wikipediapagina van Hassnae Bouazza en mijn nog uitstaande twittervragen daarover’.
Het was een beetje een vrolijk en vrijblijvend bedoeld plaagstootje aan haar. Ik dacht dat ze de commentaren op Frontaalnaakt.nl vroeg of laat wel zou lezen, en zich dan realiseren dat de vragen die ik haar op Twitter had gesteld nog niet volledig beantwoord waren.
Moet kunnen toch? Dacht ik.
Door de technische beperkingen van Twitter (geen behoorlijke zoekfunctie) kan ik de tweets zelf niet meer terugvinden, anders zou ik nauwkeurig gaan nakijken of mijn herinnering en het tijdsverloop wel klopt. Maar zo belangrijk is dat allemaal ook niet, dus maar goed ook dat dat niet lukt. Gezeur allemaal.
De volgende dag, zondag 22 mei om 18:29 reageerde ik, los van het voorgaande, ook weer op hetzelfde artikel van Peter Breedveld, als volgt:
> Braziliaanse feministe Dora Vivacqua
> alias Luz del Fuego
Moet dat dan niet eerder Luz do Fogo wezen?
Want dat andere is Spaans. Maar goed, dat spreken
ze ook, hier en daar in America Latina.
En even later, om 18:32, citeerde resp. schreef ik:
Peter B.:
> Je kunt zeggen van Domrechts wat je wilt,
> maar ze laten nóóit na mijn punt te
> illustreren. Bedankt, Zienert!
Dat is inderdaad een van de dingen die ik geleerd
heb op internet, dat er veel meer domme mensen zijn
dan ik dacht. Of zijn ze alleen luidruchtiger, is
dat het?
En inderdaad meestal wel slim genoeg om te kunnen
laten zien hoe dom ze zijn.
Nog diezelfde minuut, dus ook om 18:32, schoot Peter Breedveld uit zijn slof:
Ruud Harmsen, wat ben jij voor man? Eerst over die medeklinkers in Hassnae’s naam, nu dit. Als je het per se weten wilt: Dora Vivacqua heeft als pseudoniem gekozen de merknaam van een Argentijnse lip-stick.
Ik vond deze reactie onbegrijpelijk, onredelijk, schokkend en kwetsend. Daarover straks meer.
Ik probeerde, in mijn herinnering meteen na lezing, het kennelijk gerezen conflict te sussen. Om 20:39, nog steeds op zondag 22 mei 2011, plaatste ik het volgende commentaar:
> op
22 05 2011 at 18:32 schreef Peter:
een voor mij onbegrijpelijke reactie.
Irriteer ik je? Was helemaal niet mijn bedoeling.
Begrijp ook niet waarom.
Kom kennelijk verkeerd over.
Het zij zo.
Laat verder maar dan.
Maar ik liet het er niet bij zitten, want ik ging kennelijk googelen en kwam er 20 minuten later op terug:
> Als je het per se weten wilt: Dora Vivacqua
> heeft als pseudoniem gekozen de merknaam
> van een Argentijnse lip-stick.
Inderdaad, blijkt in Wikipedia te staan.
Had ik zelf moeten nazoeken, sorry dat ik iets
durfde te vragen. Ik had nog nooit van haar
gehoord, dom, dom, dom.
http://pt.wikipedia.org/wiki/Luz_del_Fuego
===
Posteriormente por sugestão do amigo e palhaço
Cascudo, mudaria o nome para Luz del Fuego,
nome de um batom argentino recém-lançado no mercado.
Ele acreditava que o nome em espanhol atrairia
o público.
/===
Blijkt gelukt dus, het Spaanse pseudoniem van
de Braziliaanse trekt zelfs in 2011 nog de aandacht,
althans van mij.
(Ik liet het Portugese citaat onvertaald, omdat ik uit het begin van Breedvelds artikel opmaakte dat hij die taal kan lezen, althans enigszins.)
Vier dagen nadien, toen ik over het gebeurde wat aantekeningen maakte – niet met de bedoeling om er later een artikel van te maken, want dat vond ik toen nog niet nodig; meer in een poging mijn eigen leven te documenteren – kwam ik er opeens achter dat Peter Breedveld al veel eerder had gereageerd! Een reactie die ik die zondag helemaal niet had opgemerkt!
Dat gaf meer inzicht in zijn redenen, waardoor ik het raadzaam vond zelf ook wat toelichting te geven. Dat was op 26 mei 2011 om 15:21:
op
21 05 2011 at 17:01 schreef Peter Breedveld:
===
Vind ik nou weer zo typisch – ik citeer een anonieme
Internetterrorist: ‘Waarom denk je dat de voornaam van
je “liefje” met dubbel SS wordt geschreven?’
en voor Ruud Harmsen is het alleen maar aanleiding voor een
rondje pedanterie over Arabische medeklinkers.
/===
(Ik had deze opmerking zaterdag over het hoofd gezien,
vandaar nu pas een reactie.)
Ik vind de Arabische taal nou eenmaal interessant,
mag dat? Ik weet dat velen die hobby niet delen, dat is
hun goed recht, maar het ontneemt niet mij het recht
ermee bezig te zijn en daar een enkele keer, terughoudend
(en bescheiden, want zoveel weet ik er niet van) een
opmerking over te maken.
Dat mag u,
meneer Breedveld (het op internetfora
gebruikelijke tutoyeren voelt gezien uw nodeloos
onvriendelijke opstelling nu niet prettig meer)
pedanterie noemen. Dat vind ik op mijn beurt nogal
raar.
Overigens was de aanleiding voor mijn
medeklinkersopmerkingen een heel andere, dat had
met Wikipedia te maken, zie Twitter.
===
Heb je ook nog iets te zeggen over de acrobatische
toeren van deze types om Hassnae op alle mogelijke
en onmogelijke manieren met de nazi’s in verband te
brengen? Of vind je dat dan weer wel logisch?
/===
Verder maakt u op mij een kortzichtige en snel
aangebrande indruk. Omdat ik (nog) niks gezegd heb
over antisemitismeaantijgingen van anderen tegen u
en Hassnae, neemt u kennelijk zomaar aan dat ik
daar wel achter zal staan. Hoe komt u daarbij?
Ik heb weliswaar nog weinig geschreven over onderwerpen
als Wilders, de PvV, islam en anti-semitisme.
Ik schrijf namelijk over erg veel onderwerpen en
vind niet genoeg tijd om ze allemaal voldoende te
behandelen. Maar met wat minimale research had u
toch wel een indruk kunnen krijgen van hoe ik
tegen zulke zaken aankijk.
Maar dat was kennelijk te veel moeite, liever maar
meteen met ongefundeerde oordelen rond gaan strooien.
Jammer.
Een citaatje van mijn site, gedateerd 27 december 2007:
===
Er heerst tegenwoordig in Nederland een sfeer waarin verscheidenheid verdacht gevonden wordt. Dat komt vooral uit de hoek van Wilders en zijn aanhangers. Ik ben tegen die denkwijze. Ik wil mezelf zijn en niet zoals anderen. Daarom gun ik anderen ook dat recht.
/===
In feite zijn onze denkwijzen sterk verwant.
Ik heb Zwarte Zwanen
http://cgi.omroep.nl/cgi-bin/streams?/radio5/human/obalive/20090708-19.wma&start=00:01:00
laatst nageluisterd en ik bleek het eens met vrijwel elk woord
dat Hassnae zei.
Maar door uw kortzichtige, achterdochtige en
onvriendelijke houding jaagt u zelfs potentiële medestanders
bij voorbaat tegen u in het harnas.
Toch maar een leermomentje,
misschien?
Later die middag, om 16:28 voegde ik toe:
Aan de andere kant heb ik
ook wel begrip voor Peters reacties. Ik voel
echt wel aan dat antisemitisme en
de al dan niet terechte beschuldiging daarvan van
een totaal andere orde en importantie zijn dan
bijvoorbeeld de fonotactische regels van het Arabisch.
Als ik in een discussie over het een opeens over het
andere begin, is dat wel een rare stijlbreuk.
Maar dat doe ik ook een beetje bewust, het is hoe
ik in het leven sta. Ik ben vaak bezig met de zwaarwichtige
en wezenlijke dingen van het leven, en toch vind ik
het belangrijk en gewenst af en toe ook het luchtige
en onbelangrijke te zien. Voor mij een manier om het
vol te houden.
Alle begrip als anderen dat anders voelen.
Het betekent in elk geval niet dat ik de
zwaarwichtige zaken niet belangrijk vind,
integendeel.
De reactie van Peter Breedveld ervoer ik, als gezegd, als onbegrijpelijk, onredelijk, schokkend en kwetsend. Waar had ik het aan verdiend om zo behandeld te worden?
Ik had toen ik meer las op Frontaalnaakt.nl, het gevoel bij leuke, interessante mensen terechtgekomen te zijn. Een frisse levendige schrijfstijl, boeiende, relevante onderwerpen. Niet die vervelende complottheorieën en paranoia die ik zo veel was tegengekomen, bij Micha Kat en in de vele discussies over de Deventer moordzaak.
Ik voelde me een beetje thuis. En toen als een donderslag bij heldere hemel zo’n botte, keiharde, begriploze afwijzing, terechtwijzing. Om niks. Alleen omdat ik anders ben. Zo voelde ik het. Omdat ik dingen interessant vind waar anderen het niet over willen hebben.
Ik ben mijn leven lang al een eenling geweest. Nooit echt bij een groepje gehoord. Ik wilde het wel vaak, vroeger, was zelfs bereid mezelf ervoor opzij te zetten, me aan te passen.
Nu allang niet meer. Ik wil nu gewoon mezelf zijn. Ik wil best rekening houden met anderen, rekening houden met wat zij belangrijk of irritant vinden. Maar ik blijf gewoon mezelf. Als ik niet geaccepteerd word, of ik vind dat de groep zelf het helemaal verkeerd aanpakt, op een manier waar ik niet achter kan staan, dan maar liever geen gezellig groepje, dan ga ik als loner verder, maar wel integer, ook tegenover mezelf.
[Toegevoegde link 22 januari 2018.]
Ik kan dus nu, op mijn leeftijd, inmiddels wel wat hebben. Ik sta erboven. En toch, dat zal ik dan weer meemaken, dat op mijn 56ste zo’n botte reactie die oude pijn weer oproept. Ik ben er een hele dag kapot van geweest. Ik zeg het maar zoals het is.
Ik had van een blog dat dag aan dag (terecht!) strijdt tegen vooroordelen tegen moslims en allochtonen ook niet verwacht om zo behandeld te worden, alleen omdat ik anders ben dan anderen. Peter Breedveld is onverdraagzaam.
Zeker na lezing van de reactie van Peter die ik eerder gemist had, zag ik ook de andere kant. Het beeld is dan:
Ik kom plompverloren ergens binnenvallen, stel me niet netjes voor – uitgaande van open, intelligente en geïnteresseerde mensen die handig zijn met internet en dus snel dingen te weten kunnen komen – en begin zomaar opeens over dingen te praten waar niemand het over had.
Behoorlijk onhandig van mij, onbeschoft misschien ook wel. Dan kun je afwijzende reacties verwachten. Niet gaan ‘janken’ als je krijgt wat je zelf oproept.
Een analogie: een blog waarop de blogger reacties toestaat, is een beetje als een eetgelegenheid.
Een nieuwe gast komt wat onwennig binnen in een onbekend restaurant, gaat aan een verkeerde tafel zitten en bestelt iets wat op dat tijdstip niet de bedoeling is.
De eigenaar stuift erop af en kaffert deze gast meteen flink uit, zodat die zijn plaats kent. Wat denken ze wel!
Dat (vanaf hier) is allemaal achteraf, nu bij het schrijven van dit artikel.
Toen, na het zien van de reactie van Peter die ik eerst gemist had, en mijn uitleg naar aanleiding daarvan, beschouwde ik de zaak als afgedaan. Er was een misverstand gerezen, waar ik minstens voor een deel ook zelf debet aan was. Ik had het opgehelderd – van de andere kant kwam geen reactie, dat hoeft ook niet per se. Ik was niet van plan er iets mee te doen of iets over te schrijven.
Alleen, later kwamen er nieuwe aanvaringen, waaruit ik concludeerde dat Peter Breedveld echt fouten maakt die ik niet acceptabel vind. Daarom heb ik toen besloten alles in artikelen te gaan verwerken.
Dit is er een van.
