Paco Peña et cetera
Le 18, 19 e
Paco Peña
Durante un de mi errantias in Youtube io cercava le nomine de
Paco Peña, e trovava
iste disco del annos 1970, no, 1968,
que io recognosceva como le exacte registrationes que es anque
in un disco que io possede, e que io ha subinde audite, sed
que habe un
copertura
differente. Como tunc me place multo iste musica, in
particular certe pecias, nam le
Soleares,
Tientos,
Bulerías,
Granadinas, e
Fandangos.
E specialmente in particular le Tarantas. Capodastro (capotasto) in quarte position (IV), tunc le digitation del accordo fis, ma con solo tres digitos, del notas plus basse, assi que es obtenite como base del pecia un accordo nona, con un nona minor sur le chorda g, e un septima minor sur le chorda e'.
Paola Hermosín
Iste dies Youtube es multo bon in trovar musica affin pro sonar
sequentemente, e ille
16 de april, ma non hodie le 18, Youtube me
menava a un video facite per Paola Hermosín, intitulate
Flamenco | Farruca, Punta y Tacón, in que
Paola explica, e anque mesme sona multo ben al gitarra, le musica de
Sabicas. De ce gitarrista io ha
iste disco.
(Isto es un altere photo
, e ancora un
. Clicca pro
aggrandir.)
Mi exemplar es de facto un mispression, con un qualitate de sono
abominabile, que io ha tunc, unquam in le annos 1970, nonobstante
comprate per ration de mi interesse in le musica e de non haber
multe moneta.
Paola Hermosín non solo sona instrumentos, ma anque canta. Mi appreciation varia con le stilo del musica. In iste Lullaby “A la nanita nana” illa canta un duetto, a vices un trio, con se mesme.
Me place specialmente iste tango, Volver, de Carlos Gardel. Multo ben cantate e sonate, in mi opinion, con tote le variationes typic de volumine e tempo, con staccato e legato in le instantes exacte, que face le musica tango del 1930s, 1940s e 1950s le musica special que es. Compara le original de 1935. Le forte accentos, e.g. al fin, es mesmo melior in le version de Paola que in le original. O, anque possibile, le original es in un stilo differente, un stilo alco plus suave. Anque belle.
Un mention dedicate merita le pecia “Agua e Vinho” del compositor brasilian Egberto Gismonti, que e qui io non cognosceva! Le pecia existe in versiones pro piano, duo gitarras e un gitarra. Paolo sona su proprie version, con elementos de totes. Io trova iste musica multo belle e emotionante. Un acme es le flageoletes a 2:49 e 2:52, que sembla quasi esser dissonante, ma sin esser fede, al contrario. Digne de attention es anque le sequentia de notas al fin del pecia, que consiste solo de secundas major, alteremente que scalas plus usual con su alterationes de secundas major, ma alsi minor.
Non solo es illo un pecia multo agradabile al aures, anque le maniera in que lo sona Paolo Hermosín es eminente, e proque io tamben es un guitarrista, ma non medio tanto bon como illa, io sape quanto difficile id es, sonar tal accordos ample, e tamen lassar audir ben cata nota.
Un gaudio. Phantastic.
Phonotactica
Al fin un remarca super le pronunciation, sempre un de mi themas favorite. Isto non pro criticar Paolo Hermosín, ma proque id es interessante de un puncto de vista linguistic.
Il me semblava, e io ora es certe, que Paola pronuncia quasi cata combination ‘st’ in le espaniol scripte, como si serea ‘ts’. Le nomine de ce phenomeno es metathesis, un excambiar de position de sonos.
Exemplos es “buenat sardes” in vice de ‘buenas tardes’, al comencia de tote le videos, utsedes (ustedes), etsrellas, un caracterítsico bajo, etsa aria, y la hitsoria, manifetsó (manifestó), por lo cantadore y la guitarritsa (por los cantadores y las guitarristas).
Mi theoria pro explicar le phenomeno es un de hypercorrection. In le espaniol de Andalusia, como in lo de Cuba e Argentina, il ha le tendentia forte que le phonema /s/ in position final in un syllaba ha le sono de [h], o mesmo dispare completemente. Isto es un processo natural, que e.g. in le passato ha anque evenite in le lingua francese.
Paola naturalmente in su videos vole parlar un espaniol standard correcte. E isto illa face, per exemplo io audi ni seseo ni ceceo.
Ora mi theoria es que le regulas phonotactic in iste region de Espania stipula que un [s] pote solo occurrer al comencia de un syllaba, nunquam al fin, in altere parolas pote solo occurrer ante un vocal. Al inserir sonos [s] ubi iste espaniol regional de facto non los ha, le regulas phonotactic resiste le tentativa, e move le [s] inserite, del fin del syllaba al comencia del sequente, post un altere consonante, como [t], si id ja es la. Assi CVsCV, que es regionalmente CVCV, deveni CVCsV (C = consonante, V = vocal, s = s).
Un altere regula phonotactic dice que in necun variante del espaniol un t pote occurrer al fin de un syllaba. Ma apparentemente un regula forte que se impone, pote annullar un altere.
Solo un theoria mie, que pote ben esser erronee.
Addition …
… al capitulo Phonotactica, le 23 de junio 2021:
Vide anque le
Wikipedia, citationes:
“En algunas áreas (p. ej., en Sevilla), la secuencia -st- llega a realizarse como [ʦ]”,
“Un fenómeno relativamente reciente es la transformación de la /t/ geminada en entorno
aspirante [ht:] en una africada [t͡s]:
26”,
La nueva africada andaluza
desde pagina 275.
Derecto de autor © 2020, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.