Notas e accordos in interlingua

Le 17 de augusto 2015

Duo systemas

Pro indicar notas musical, scalas, tonalitates, modos e accordos il ha in le mundo grosso modo duo systemas. In linguas romance (francese, italiano, espaniol, portugese) on usa le sequentia do (o: ut), re, mi, sol, la, si, do. In linguas germanic generalmente on usa C, D, E, F, G, A, B, C.

Intra iste dichotomia multe detalios varia. In anglese e nederlandese le secunda major al nota A (o: a) es B (o: b). In germano on lo appella H. Le secunda minor al A es Bes o bes in nederlandese, ma B in germano, e ‘B flat’ o B♭ in anglese. Ma le secunda minor al D es ‘Es’ o ‘es’, in germano como in nederlandese.

(Addition del 28 de julio 2016: il existe un maniera scandinave in le qual le secunda major al A es H, ma le secunda minor es B♭.)

Pro notas con diese on pote usar le symbolo # (ASCII hexadecimal 23), sed il es melior usar le clarmente differente ♯ (Unicode hexadecimal 266f): le anglese F♯ es le mesme que un ‘fis’ in nederlandese o un ‘fa dièse’ in francese.

Plus information super iste nomenclatura on trova in Wikipedia e al site del Universitate de Yale.

Normas linguistic

Pro le articulo que iste dies io scribe, il es necesse saper qual systema usar in interlingua. Le Interlingua-English Dictionary (IED) e le dictionarios nederlandese (in duo directiones) compilate per Piet Cleij celeremente evidentia que interlingua seque le systema del linguas romance.

E illo es comprensibile e tenibile, proque del quatro linguas que forma le base del vocabulario de interlingua, tres linguas, a saper le francese, italiano, e espaniol e portugese combinate, usa le systema do-re-mi etc.; e solo un, le anglese, usa le systema C-D-E etc.

Mi decision personal

In general io seque le normas e regulas establite de interlingua: io usa le vocabulario que nos offere le IED e Piet Cleij, e le grammatica describite in le obra original de Alexander Gode e Hugh Blair, e quasi nunquam io besonia plus o altere medios de expression linguistic.

Ma quanto al notas io me permitte deviar del regulas e tamen usar le systema anglese, o melio dicente mesmo le systema nederlandese. Ergo io usa a, ais, bes, b, c, cis, des, d, etc. pro le notas de scalas, e ‘A’ por le tonalitate de a major, ‘a’ pro a minor.

Mi ration pro iste deviation es que un tal systema me lassa indicar accordos in un maniera compacte: D7 per convention marca le accordo ‘de septima dominante’. ‘Dominante’ vole dicer que le tertia es major ma le septima minor. Dunque D7 comprehende le notas d, fis, a, c.

Illo es le accordo de septima le plus sovente usate. Il existe al minus tres altere typos de accordos de septima:
Dm7: re minor septima (d, f, a, c);
Dmaj7: re septima major (d, fis, a, cis);
DmMaj7: re minor major septima (d, f, a, cis); etc.

‘G7’ es plus curte e clar que ‘accordo sol de septima dominante’, e pro isto io lo prefere.