Un idea del 15 de septembre e 3 de octobre 2021, le schema facite le 20 e 23 de octobre, comenciate a scriber le 23 de octobre. Finite le .
Tanto tranquille, controlate e moderate illa lo sona, La rêveuse, componite per Marin Marais. Anna Kowalska usa su habilitate technic al instrumento, non pro sonar multe notas celeremente, ma pro servir le beltate del chordas, ligno e aere vibrante. Isto es musicar serviente. Le pecia distacca multo ben le notas del chordas basse del lut baroc – struite per Richard Berg, Ottawa – quasi si sonor que los de un theorba, ben que le secunde manico es multo minus longe. Me place le balancia inter le notas basse e alte.
Anna Kowalska pare sempre si seriose quando sona. Illa non surride. Ma isto ya es musica seriose, e seriosemente belle. Io prefere isto al movimentos agitate e exorbitante del Quatuor Ebène in le quarte quartetto de chordas de Béla Bartók. Manierate e perturbative. Deroga al musica. Le sex quartettos es multo cognite a mi, ja quasi tote mi vita, e io sape que partes contine multe emotion e energia, ma isto es portate per le musica mesme, e non debe esser reflectite in le comportamento del musicos, in mi opinion, cuje carga es lassar lor instrumentos producer le musica perfectemente. Violistas non es dansatores o actores.
Un altere exemplo de un performance que non me place, que ancora plus non me place, pro ration del motion exaggerate: lo del Doric String Quartet in le quinte quatuor, etiam de Bartók. Move ma non troppo!
Mais so inconsequente. Nam le saltos bizarre de Pete Townshend (The Who – Won’t Get Fooled Again – Live at Kilburn 1977) io trova phantastic. Anque, etiam, tamben, alsi. Le bassista, John Entwistle, non move, non salta, sed sona. In 1977 Peter Townshend habeva circa 32 annos. Juvene e athletic. In 2015 con septanta annos, ille ancora sonava, e torneava le bracios, ma non saltava.
Mention anterior.
Plus prova que dansar, sonar e cantar pote esser combinate in un maniera que me incanta: musica de festa ab Slovachia, per le violista Barbora Botošová e multe alteres. Io non cognosceva iste gruppo del toto, ma le algorithmos de Youtube decideva subitemente, le 23 de octobre 2021, basate sur mi profilo de vider videos, e mi gusto musical de isto derivate, que io vaderea probabilemente appreciar lo. E Youtube ha ration. Barbora Botošová domina multe stilos: Romano Bašavel, Sas ajso pharo dživipen (solo de violino desde 2m01s), Z Očovej do sveta.
Ora retro al calma seren e placide del mundo del theorbas e altere lutes, grande e non si grande.
Anna Kowalska insimul con Anton Birula forma le Luteduo. Illes es presente in Youtube, con multe videos ben facite, in lor proprie canal. Ille tamben es un multo bon instrumentalista, e.g. in le Prelude & Presto de Silvius Leopold Weiss. Isto es le Chaconne in g minor de Silvius Leopold Weiss, sonate per illes como un duo, sur duo lutes baroc differente, ambes de 13 choros. Le duo sur guitarras del 19e seculo, construite per Martin de Witte secundo exemplos de circa 1825 de Johann Georg Stauffer, sona de César Franck le Prelude Fugue & Variation opus 18. Multo belle!
E multo plus.
Anna Kowalska, a non confunder con Anna Wiktoria Swoboda. Illas resimila unaltere un poco. No, al melio reguardar illas es anque clarmente differente. Ma illas sona sur instrumentos similar e sona musica similar. Le litteras w in lor nomines revela que son polonese. An non portava un politico tchec, qui esseva in le notitias curtemente ante o post 1968, anque iste nomine? Si, Ludvík Svoboda. Es un nomine que occurre multo. Le parola ‘svoboda’ significa ‘libertate’.
Le compositor del pecia prenominate es Marin Marais. Secundo le Wikipedia in nederlandese ille era in servicio aulic in le corte del Roi-Soleil, le Rege-Sol. In le lectiones de historia in nostre scholas, iste Ludovico XIV esseva depingite como un figura poco sympathic. Ma le musica del epocha, o al minus iste pecia, es belle. Io ha sempre pensate que esseva ille rege qui ultimatemente moriva sub le guillotina. Ma non esseva ille, ni su successor, e granfilio secunde, Ludovico XV, ma le granfilio de ille, Ludovico XVI.
Marin Marais scribeva principalmente pro viola de gamba, non pro lut. Dunque le version que Anna Kowalska sona, presumibilemente es un adaptation, per illa e/o per Anton Birula. Isto pote ben esser le original. Sona Mieneke van der Velden, viola de gamba, e Glen Wilson, clavicymbalo. Io prefere le adaptation pro lut.
Un altere pecia de Marin Marais es Le Badinage, sonate per Maria Wilgos, theorba.
Un mention special merita in mi opinion le theorbista Klaudyna Żołnierek. Il ha solo cinque videos in su canal, del qual io da ligamines a quatro. Tres compositiones de Robert de Visée: Chaconne, Sarabande, Prelude, totes in a minor; e un de Johann Sebastian Bach: Suite in g minor, BWV 995. Le tres videos con musica de Visée ha essite facite con un organo de ecclesia in le fundo. Multo ben filmate. Lo que attrahe mi attention in le joco de Klaudyna Żołnierek, in particular in le Chaconne, es le independentia del voces basse e alta, como si le duo cata un ha su rhythmo proprie, separate le un del altere, tamen in harmonia e cooperation. Multo belle e bon. Io non sape si isto es un characteristica del composition, o es addite per iste instrumentalista.
Approximation in le orthographia de interlingua del pronunciation del su nomine de familia, Żołnierek: Jowniérek.
Es interessante anque audir iste quatro versiones del Prelude: Gérard de Rebours sur theorba, Claire Antonini sur lut baroc, Gérard de Rebours sur guitarra baroc, e Benjamin-Joseph Steens sur clavicymbalo. E ancora un, per Kseniya Ilicheva, sur theorba.
Evangelina Mascardi anque sona multo ben. Illa vive e labora in Italia. Isto es un intervista con illa, in un italiano sin accento, o assi sona in mi aures, ma io non sape le lingua. Il ha subtitulos in anglese (non sempre in synchronisation!), e italiano. Per audir e leger le italiano al mesme tempore, miraculosemente io intende quasi toto!
Ma de facto Evangelina Mascardi non es italian, ma argentin, nascite in Buenos Aires. Qui illa parla su proprie lingua.
Un exemplo del multe videos Youtube con Evangelina Mascardi es le Partita in C moll, BWV 997, de J.S. Bach. Ben que illa sona multo ben, e Bach esseva un compositor genial, me manca hic le notas basse que io audiva in altere pecias pro lut baroc o theorba. Forsan Bach scribeva su musica plus tosto pro lutes del renascentia que pro lutes baroc? Lutes del renascentia habeva minus chordas que lutes baroc.
Ante annos io discoperiva le musica del renascentia: Clemens non Papa, Josquin des Prés (Dezpres), Guillaume Dufay, Johannes Ockeghem, Palestrina, John Dowland, etc. Io pensava que iste musica es pro me, plus que musica baroc. Ma ora io trova me io prefere le lut baroc super le lut del renascentia!
Al secunde parte.
Derecto de autor © 2021, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.