Le
Ante-heri, le 14 de maio 2021 – si, quasi tote mi articulos comencia con un complemento de tempore – cetero, le octanta-prime anniversario del bombardamento de mi urbe natal – io videva, no, io non videva ma assisteva a su vider per mi uxor, le film Le grand bain. Il habeva in illo a vices, ma non sovente fragmentos de musica con cambios melodic e harmonic interessante ma difficile a describer. E on ha anque usate pecias de musicantes moderne, un del quales, in le initio, esseva un cuje titulo io succedeva retener in mi memoria, assi que io poteva trovar lo in Youtube. Coming Up, de Paul McCartney, ab 1980.
Un pecia amusante, in mi opinion, un poco reminiscente de Prince (Kiss (1985/1986), Kiss (Extended), e Love or money), alsi alco reminiscente de 10cc e Godley&Creme.
In le clip de Paul McCartney, es ce su uxor Linda Eastman qui la canta e dansa? In un maniera multo estranie, sin displaciar le pedes. Multo differente del stilo de ballar del cantatores e dansatores de Amy Winehouse: Glastonbury (2007), T in the park (2008), Glastonbury (2008). Es illes le fratres Zalon e Heshima Thompson? Io pensa que si. [Addition le 24 de julio 2021: o Ade Omotayo e Zalon Thompson?]
Le clip de Paul McCartney contine referentias cultural interessante, per exemplo le clavierista immobile, qui solo incidentemente altera le direction de su oculos, illo clarmente es un palpebration a … qui esseva? Si, mi memoria ancora functiona ben, io pensava de ‘Sparks’ e ‘Big enough’, e ecce. Ron Mael.
An le guitarrista dextromane es un referentia a Buddy Holly? O Roy Orbison? No, un membro del Shadows? Hank Marvin?
Multo dissimile, ma pro me comocunque relatate es Ram On. Io ha sempre pensate que The Beatles esseva plus que le summa de su partes (meer dan de som der leden, del membros, ben que in nederlandese le expression es meer dan de som der delen, del partes; intentional?). Sed in alicun casos io es disposite a facer un exception, e iste “Ram On” es un.
Un numero genial, io trova, in tote su simplicitate raffinate, que existe de facto solo in apparentia, proque le elementos del construction, le detalios del production, es notabilemente seligite con multe cura e attention.
“Ram On” ha un aere de spontaneitate amateurista – ben que es facite in un maniera ben professionalista – con iste residuos de un altere o le mesme registration al initio, le comencio e recomencio del thema al ukulele (si, de facto es un ukulele, vide iste lection de como sonar lo, per Nick Weiss, qui anque explica como le typo de mesura in iste cantion es irregular, ergo non del toto simplice! ma es il ver que ille dice?), le combination de instrumentos natural e electronic (synthesizers), le multe voces in stilos differente, le percussion variante.
Un ver perla musical!
Ancora un pecia affin (o de facto non): The One after 909, del album “Let it be”. Pro me fortemente ligate al annos 1970, sed io trova que The Beatles ja sonava isto in 1962, e que le numero poterea haber essite scribite tanto tosto que 1957!.
Le registration sur le disco es del famose Rooftop Concert (Concerto al Tecto), io lege! Concerto que pro me es ligate con spero, con expectar que venirea tempores melior. Que finalmente veniva, sed non tosto.
Realmente affin, quanto al instrumentation e evolution, del mesme disco de longe durata, es For You Blue. Ma isto es per George, non Paul.
“Jenny Wren” es de Paul. Ma illo non pertine in iste articulo.
Derecto de autor © 2021, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.