Le 14 e
Quando nos reguarda le pronomines possessive in greco, espaniol e interlingua, nos vide alco remarcabile: le secunde e tertie personas es intercambiate! Ecce:
| persona | greco | espaniol | interlingua | |
|---|---|---|---|---|
| scriptura | pronunciation | |||
| prime | μου | mu | mi | mi |
| secunde | σου | su | tu | tu |
| tertie | του | tu | su | su |
Un detalio: iste possessivos grec es enclitic, de facto illos es genitivos del pronomines personal. Assi illos strictemente corresponde in interlingua non con ‘mi’, ‘tu’, ‘su’, ma con ‘mie’, ‘tue’, ‘sue’, e in espaniol non con ‘tu’, ma con ‘tuyo’ e formas similar.
Un exemplo, con le parola <καρδιά>, /karˈðja/, [karˈðja], corde. (Como in altere articulos, ubi le distinctiones non es clar de contexto, io seque le convention de indicar orthographia inter < e >, sonos o phonos inter [ e ], e phonemas inter / e /. Pro phonos e phonemas io usa the IPA, in interlingua: le Alphabeto Phonetic International.)
<στην καρδιά μου>, /stinkarˈðjamu/, [stiŋɡarˈðjamu] litteralmente significa: in le corde mie. O plus curte e simplice: in mi corde.
In partes: σε o σ' es un preposition que significa ‘in, a, sur’. Τη(ν) es le articulo definite, hic in le forma feminin singular proque καρδιά es un substantivo feminin. Le littera ‘ν’, ‘n’ in scriptura latin, remane proque le prime littera ‘κ’ de καρδιά es in un lista de consonantes mentionate in le Wiktionary: κ, π, τ, ξ, ψ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ. Le presentia del nasal /n/ causa que le /k/ in iste contexto sona como [ɡ], non [k]. Le /n/ mesme es assimilate quanto al puncto de articulation, e deveni assi [ŋ] in vice de [n]. A vices iste nasales dulcificante mesme pote esser debile, quasi absente, totevia sin perder lor influentia al consonante sequente.
Le forma <μου> ha su radices historic in le genitivo de ἐγώ in greco ancian, e corresponde con le genitivo de εγώ in greco moderne.
(Durante alcun periodos io ha pensate que sti(n) esserea le preposition grec pro ‘in’, e me demandava proque in altere contextos io videva e audiva sta, per exemplo in στα μάτια σου, in tu oculos. Ration: μάτια es le plural de μάτι, un vocabulo neutre, que pro isso require le articulo τα, non την. Non στην e στα es le prepositiones, ma σ-, e την e τα es articulos. Ora io comprende. Pro le secunde vice, io crede. Forsan un die io lo oblidara de novo, e debera recercar. O releger le articulo que io ora scribe, que sera plus facile que cercar.)
Ancora remane le question al ration pro le intercambio de /su/ e /tu/ in greco relative al linguas romance.
Pro σου moderne, ancian σοῦ, io trova que illo es le genitive de σύ, que proveniva de formas plus ancian con un ‘t’ initial, como in latino e multe altere linguas. Le s- in loco de t- es explicate per formas flectite que deveniva preponderante.
Io cita re illo le Wiktionary in anglese: “From Proto-Hellenic *tú, from Proto-Indo-European *túh₂. Cognates include Sanskrit त्वम् (tvam), Latin tū, Persian تو (to) and Old English þū (English thou). The initial /s/ was spread to the nominative from oblique forms such as accusative σέ (sé) < *twé, where /s/ is the regular development of Proto-Indo-European *tw-.”
Le possessivos del tertie personas del greco e linguas romance non es cognate. Su del espaniol, como son e sa del francese etc., ultimemente proveni del indo-europee swé.
In greco, τοῦ es un forma de flexion de τίς, de *kʷis in indoeuropee, cognate con ‘qui’ in interlingua.
Derecto de autor © 2023, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.