Le
Si un situation o action stoppa, pois recomencia, como nos indica iste ultime phase in interlingua? ‘De nove’, o ‘de novo’?
Le IED (Interlingua-English dictionary) e IG
(Interlingua Grammar), publicate in 1951 per le IALA,
mentiona solo “de nove”:
IED:
de nove again, anew, afresh;
IG:
de nove ‘again, anew’.
Estraniemente, in le traduction in interlingua de 2005 del mesme IG,
il ha de novo, non ‘de nove’.
Proque iste alteration? Io non sape. Mi presentation bilingue del IG esseva basate sur un presentation similar in le sito del AFIL (Association Finlandese pro Interlingua), per Allan Kiviaho. In illo (vide hic e hic), in basso del file il ha un question super illo, ma sin responsas. Le question refereva se al prefixo re-.
Mi theoria es que in decennios recente, quando il habeva un communitate lingual de interlingua satis active, circum conferentias e con emphase a membros in Nederland, Danmark e Svedia, ille uso ha crescite gradualmente, o forsan subitemente. Io ha essayate trovar discussiones, rationes, argumentos, ma sin successo.
Totevia io pote mesmo pensar de argumentos pro preferer ‘de novo’ in vice de ‘de nove’.
Anque in mi oculos e aures, ‘de novo’ pare e sona melio que ‘de nove’, proque ‘de novo’ es anque litteralmente portugese, pronunciate [ðɨˈnovu] in Portugal, e [ʤiˈnovu] in Brasil. E quarecunque me place melio le vocales ‘a’ e ‘o’ que ‘e’.
Sed belessa, o beltate si vos vole, ya non es un criterio in le philosophia de interlingua, secundo le Introduction al IED.
Forsan on voleva vider un substantivo in vice de un adjectivo?
Compare de repente (portugese, = ia
subito), de costume (pt e ia),
de facto (latino, e international), de jure –
anque latino e international; jūre o iūre es le
ablativo de iūs
(lege, derecto).
Sed in tote le linguas fonte nos vide adjectivos, non substantivos:
fr: de nouveau,
it: di nuovo,
es: de nuevo,
pt: de novo. Ergo nulle ration proque
in interlingua le adjectivo ‘nove’ non sia bon.
E es ‘novo’ un substantivo in interlingua del toto? Como ‘toto’ de ‘tote’, ‘bono’ de ‘bon’? Io non sape, de facto ‘novo’ es mentionate ni in le IG (in le version original in anglese) ni in le IED. Il es mesmo dubitabile si le parola existe del toto.
Ah, in tote le linguas fonte nos vide le desinentia -o, non -e. (In francese scribite ‘eau’, ma le sono es anque [o].) Ergo il es necesse que interlingua anque ha -o? No, proque le distinction inter -o e -a pro masculin e feminin non existe in interlingua, proque le anglese non ha un tal distinction grammatical. Consequentemente, tote le -o e -a de adjectivos es neutralisate a -e in interlingua.
Forsan hic il existe, in le historia incognite del origine de ‘de novo’, un parallelo con ‘novem’ = 9? Isto tamben es comprensibile, ma non in le IED e de facto incorrecte. Vide qui.
In su dictionarios de nederlandese, Piet Cleij usava sovente de novo, ma con tres exceptiones. In su dictionario de francese, il ha solo un exception.
In le dictionario svedese de Pian Boalt: solo ‘de novo’. Anque assi in le Dictionario basic de 2500 parolas.
Le Short Interlingua grammar and vocabulary, e le equivalente in interlingua, mentiona e ‘de nove’ e ‘de novo’, como synonymos.
Le cercas in dictionarios genera alicun synonymos e quasi-synonymos de ‘de nove’: novemente, itero, altere vice (compara le portugese outra vez), un altere vice, ancora un vice, plus un vice (traduction directe del portugese ‘mais uma vez’).
Le IED e IG dava solo ‘de nove’. Il non ha argumentos valide e convincente pro mutar lo a ‘de novo’. Ergo ‘de novo’ es incorrecte. Le sol justification pro usar lo es le usage frequente ja existente. Anque in mi sito in articulos de mi autoria. Ma io ha decidite mutar los totes a ‘de nove’.
Derecto de autor © 2025, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.