Liefdesbrieven

(Klik)

Zou er in deze tijd van sms’en, likes en emoticons nog iemand zijn die ervoor gaat zitten om, met pen en papier, een liefdesbrief te schrijven?

Ik denk dat alleen al het idee bij velen de lachlust opwekt, nog afgezien van het gevaar dat het vastleggen – scripta manent – in geschreven zinnen met zich brengt, van emoties en gevoelens die, opgestuwd door de natuur, het bekende risico in zich dragen dat de betovering zich keert tegen de tovenaar.

Op enig moment heeft ieder van ons, die ouder is dan vijftig jaar, waarschijnlijk in verhitte staat de fout gemaakt een aanval van passie prachtig neer te schijven, en ergens in een la of tussen de bladen van sonnetten zullen vast nog tijdbommen verscholen liggen. Geen tijdbommen die in stukken uiteen spatten waardoor doden vallen, maar eerder die met mosterdgas, die discreet hun gif verspreiden.

Stelt u zich haar voor, de vroegere geliefde, onherkenbaar, zo anders dan de jonge vrouw van toen, die nu met een theatraal gebaar op de cafétafel die vellen uitspreidt, waarop we niet alleen ons eigen handschrift herkennen, maar die, erger nog, de herinnering terugroepen aan de toewijding waarmee we, zelfs in het woordenboek, de juiste woorden zochten die loepzuiver de passie konden uitvergroten.

---