Vandaag eens samen een dagje Amsterdam. Hadden we weken geleden al in de agenda’s gezet om allebei vrij te houden, zodat het er nou eens wel echt van zou komen. Dat is toch het mooie van eigen baas zijn, dat je ook eens midden in de week op stap kan gaan als je daar zin in hebt en de planning het toelaat.
Op de Albert Cuyp-markt waren we nog nooit geweest. Raar en dom eigenlijk. Nu dus maar eens wel. Bleek inderdaad heel leuk. Doen we zeker nog eens vaker.
We waren met de trein gegaan en vanaf NS-station Amsterdam-Amstel gaan wandelen, langs de Amstel en bij de Ceintuurbaar naar links. Even op een bankje in het Sarphatipark. We zijn helemaal niet bekend in Amsterdam, en dat wil ik ook zo houden (ik voel me daar toch altijd een beetje toerist) maar met een vooraf uit Google maps geprint kaartje lukte het prima.
Ik had thuis van te voren ook nog even nagelezen wie meneer Albert Cuyp nou eigenlijk was. Het bleek een kunstschilder. Later is er een straat naar hem genoemd, en toen weer die markt. Nu zegt iedereen “de Albert Cuyp”, maar dan bedoelen ze die markt. Wat zou die man daar zelf van vinden, gezien het feit dat hij schilder was? Volgens sommigen is de menselijke ziel onsterfelijk en eeuwig.
Gelukkig geloof ik daar niet in. Ik hoop voor Albert Cuyp hij ook niet.
In een zijstraat hebben we buiten op het terras een broodje resp. uitsmijter gegeten. Na een steeds maar rillerig voorjaar nu heerlijk lenteweer. Zon, net niet te warm, ook door een lekker fris windje. Geen stress, prima stemming. De bestelde lunch kwam pas na een half uur, idioot lang vind ik dat, en de uitsmijter ham was toch ham-kaas. De serveerster wist (kennelijk in tegenstelling tot de kok) nog wel dat ik dat niet besteld had, want bood aan hem weer mee terug te nemen. Maar zei ze, dan ging het nog langer duren. Dat hoefde helemaal niet van mij. Ik was in een zo goed humeur, ik vond het allemaal prima, en met de kaas erbij smaakte de uitsmijter ook heerlijk.
Ook gewoon fooi gegeven, ondanks de in feite slechte service. Op zo'n dag kan het gewoon allemaal niet meer stuk.
Oei, maar nou wordt het wel een erg positief verhaal. Ik moet toch wel aan m’n reputatie blijven denken, en die is dat ik altijd wat te mauwen heb. Ik ben nou eenmaal een zuurpruim.
Komt-ie: het stationsplein was helemaal overhoop gehaald. Maar dat is voor de Noord-Zuidlijn. In 2013 (zeggen ze) heb je dan ook wat. Toch weer een positieve draai.
Nu dan de echte kritiek.
De sneltrein (of intercity, het verschil weet ik niet) terug richting Utrecht was een prachtige, moderne dubbeldekker, met van die fraaie elektronische informatiebordjes in de rijtuigen. Daarop stond ‘Alkmaar’. Dat bleef ook staan. Een paar mensen werden al ongerust, ze hoopten toch wel dat de trein naar Maastricht zou gaan. Dat was ook zo, dat had ook op het bord boven het perron gestaan. Waarom staat er dan ‘Alkmaar’ op dat bordje binnen?
Omdat de trein vanuit Den Helder naar Amsterdam was gegaan, denk ik. Want op de heenweg hadden we ook een trein naar Den Helder. In Den Helder heeft iemand dat bordje dus ingesteld op Alkmaar.
Dat is goed. Het eerste stuk klopte het ook nog. Maar dat ze dat dan vervolgens de hele weg zo laten staan, dat getuigt toch van een soort laksheid bij het NS-personeel, een gebrek aan inlevingsvermogen in de reiziger.
Voor de machinist en de conducteur is het nogal glad waar die trein heen gaat. Voor ervaren reizigers ook. Maar er zijn ook incidentele reizigers, er zijn ook buitenlandse toeristen, die zich moeilijk in een vreemd land oriënteren. Daar moet je je als personeel elke dag opnieuw weer in inleven. Een dienstverlenende opstelling. Dat is je werk. Het is niet makkelijk, maar het moet wel.
Het was vandaag niet de eerste keer dat ik dit meemaakte. Ik heb het eerder gezien op een andere reis een paar maanden of jaren geleden. Ik weet niet meer precies waar het was, iets met Nijmegen of Arnhem misschien. Maar ook toen stond er de hele weg een onzinnige naam op de display met de prachtige helder rode leds, in het rijtuig van de dubbeldekker.
Vandaag, vlak voor Utrecht, onze eindbestemming, werd er omgeroepen dat de trein door zou gaan naar Eindhoven, Den Bosch, Roermond, en dan voor een deel naar Maastricht en een ander deel naar Heerlen. De mededeling over die splitsing was een beetje voorbarig, maar beter te vroeg dan te laat.
Een paar mensen in de trein vroegen zich af of we nu in het voorste of het achterste deel van de trein zaten. Dát had nou zo mooi op die fraaie rijtuigdisplay kunnen staan! Maar daar stond nog altijd dat onzinnige ‘Alkmaar’. Een gemiste kans van de Nederlandse Spoorwegen (NS).
Zie deze aparte pagina.
© 2007-2008 R. Harmsen, alle rechten voorbehouden