, door de auteur vertaald uit het Interlingua.
Een sportman ben ik niet en ben ik nooit geweest. Maar zwemmen heb ik wel geleerd. In het kader van het schoolzwemmen, in wat heette het ‘Sportfondsenbad’. Voor mij was dat maar een naam, meer niet. Over de betekenis van de naam en over wat die Sportfondsen dan voorstelden, daar heb ik nooit over nagedacht.
Dat zwembad had de kleedkamers in de kelder. Als ik eraan terugdenk ze ik dikke buizen, waarvan het doel mij onbekend was. Het zwembad had een schuifdak. Ik heb een herinnering uit de zomer van 1966 of 1967, waarin ik heel gelukkig op mijn rug zwom onder het open dak en de warme blauwe hemel. Ik had al twee zwemdiploma’s.
Ik las dat in 2019 ze niet wisten wat ze met het nu totaal verouderde gebouw aan moesten.
Wanneer de eerste keer was weet ik niet meer, maar wellicht twintig, dertig of nog meer jaren geleden trof ik mezelf aan in het water, terwijl ik een zwemslag beoefende die ik nooit iemand had zien doen.
Het gaat om een verticale slag, geen horizontale. Nee, niet verticaal met de voeten onder en het hoofd boven. Maar met de rechterschouder en ‑heup in het water, en de linkerschouder boven en iets boven het water. Geen borstslag, geen rugslag, maar een zwemslag in zijligging. Met het lichaam als de kiel van een boot, of het zwaard van een platbodem. Met minder weerstand dan als het lijf horizontaal zou liggen? Ik weet het niet, maar het voelt wel zo.
Mechanische gegevens: de rechterarm is vooruit gestrekt, met de hand horizontaal om zo min mogelijk weerstand te ondervinden. De benen worden ingetrokken. Dan, in een krachtige schaarbeweging, strekken de benen zich, terwijl de linkerhand naar voren, naar beneden en naar achteren gaat, om het lichaam voort te stuwen. Even verandert er niets, of te profiteren van de verkregen snelheid. Dan gaat de rechterhand ook omlaag en naar achteren, enigszins naar links wegzwenkend. En zo verder.
Hetzelfde doen met de linkerzij onder kan ik niet. Mijn lichaam, of in elk geval mijn hersens, zijn op de een of andere manier niet symmetrisch.
Zie ook de discussie in Facebook. Daar kwam de term “northern kick” op. Daarmee vond ik op Youtube een video die een zwemslag laat zien die erg lijkt op de mijne, met de termen “Scissor Kick” e “Side-Stroke”.
Dus de zwemslag die ik spontaan en onafhankelijk uitvond, bestond al. Niet verbazend.