Citaat uit Reality check, Peter Breedveld 8 juni 2014:
“Door stelling te nemen tegen racisme heb ik me de afgelopen jaren een berg moeilijkheden op de hals gehaald. En nog veel erger is dat ik anderen ermee in moeilijkheden heb gebracht. Ik ben bedreigd, maar mensen in mijn omgeving zijn ook bedreigd. / ”
In tegenstelling tot andere critici geloof ik dat, van die bedreigingen. Ook scheldpartijen. Maar ik denk dat ze grotendeels van domme schreeuwers en andere mafkezen komen, en daarom niet serieus te nemen zijn. Zo wel: aangifte doen.
Ik citeer Peter Breedveld verder:
“ / In dagblad Trouw zijn mijn geliefde en ik voor antisemieten uitgemaakt.”
Maar dat WAS NIET vanwege je stellingname tegen racisme, Peter Breedveld! Wanneer ga je dat nou eindelijk eens inzien en toegeven??
Dat Elma Drayer zich in Trouw richtte tegen Peter Breedveld en Hassnae Bouazza was omdat ze openlijk ruzie maakten met iemand die naar eigen zeggen Joodse wortels heeft, waarbij ze die achtergrond op een smerige manier in het gescheld betrokken. Dat is niet netjes. Misschien is het ook antisemitisch. Velen vinden van wel, ik oordeelde anders.
Maar los daarvan, waar het om gaat: er is geen oorzakelijk of redengevend verband tussen wat Elma Drayer schreef en het feit – ja, ik zie het als feit, niet als bewering – dat Peter Breedveld en Hassnae Bouazza zich keren tegen racisme.
Het suggereren van dat verband is niets anders dan een poging zich onder de verantwoording voor hun kwalijke openbare uitspraken uit te draaien, een manier om zich aan gerechtvaardigde kritiek te onttrekken. Het is het etaleren van een onvermogen en gebrek aan bereidheid ook het eigen gedrag kritisch te bezien.
Deden ze dat nou maar eens wel, dan was hun probleem gewoon op te lossen. Maar ze willen het niet, durven het niet, bang dat kwetsbaarheid zwak maakt en tegenstanders – waar ik mezelf overigens nadrukkelijk niet toe reken – in de kaart speelt. Maar dat is niet zo: zelfkritiek geeft juist kracht. Je kwetsbaar op durven stellen maakt je minder kwetsbaar.
En een probleem is het merkbaar voor Peter. Want hij kan al maanden geen stukje meer schrijven zonder dat zijn onterechte trauma erin voorkomt, nee, er zelfs centraal in staat. Terwijl het met een klein beetje heilzame deemoed en ootmoedigheid zomaar oplosbaar zou zijn. Zowel probleem als trauma.
Luister nou eindelijk eens naar mij, Peter Breedveld!!!
Ik probeer je alleen maar te helpen.