In Aangifte tegen GeenStijl van 6 mei 2014 maakt Peter Breedveld bezwaar tegen Jan Dijkgraaf die in Sp!ts een dag eerder bezwaar maakte tegen mensen die aangifte willen doen tegen GeenStijl.
Citaat van Peter Breedveld:
“De boodschap aan de allochtonen van Nederland is duidelijk: je mag geen geweld gebruiken tegen mensen die er een dagtaak van maken je te vernederen, maar je mag ook geen aangifte doen. Je mag helemaal niks doen. Je bent een allochtoon en je moet fijn je bek houden terwijl iedereen over je heen pist. [...]”
Dat is inconsequent van Peter Breedveld, want zelf blies hij hoog van de toren toen Raja Felgata, al dan niet terecht, aangifte tegen hém had gedaan, als volgt:
“Maar goed, voor wie net als ik vindt dat de vrijheid van meningsuiting één van de belangrijkste voorwaarden is voor een goed functionerende democratie, moet de uitreiking van een democratieprijs aan iemand, die mensen intimideert en bedreigt en ze wil laten vervolgen vanwege hun mening, toch een aanfluiting zijn. Dát is de reden dat ik vind dat ze die prijs niet had moeten krijgen, niet vanwege die antisemitische column – al is die erg genoeg – maar omdat Felgata een regelrecht gevaar vormt voor de democratie.”
Als iemand aangifte doet vanwege een uiting, dan ziet Peter Breedveld die persoon – als het hem goed uitkomt – als “een regelrecht gevaar [...] voor de democratie”. Ik schreef er ruim twee jaar terug al over.
Maar als anderen om principieel dezelfde reden aangifte willen doen, en weer anderen maken daar bezwaar tegen, dan wordt Peter boos op laatstgenoemden.
Dat klopt niet. Het is het een of het ander.
Zelf vind ik dat mensen het recht hebben aangifte te doen (161Sv), hoewel de politie kan weigeren die op te nemen als geen concreet feit wordt genoemd dat eventueel strafbaar zou kunnen zijn, en hoewel het doen van een valse aangifte terecht strafbaar is (188Sr).
Ook hoeft niet elke aangifte of klacht tot vervolging te leiden, gezien o.a. het opportuniteitsbeginsel. Maar daar kunnen klagers via artikel 12Sv dan weer tegen in het geweer komen.
Daar is over nagedacht, over die wetten, en ze hebben een lange ontstaansgeschiedenis.
Peter Breedveld stelt:
“Dijkgraaf roept in het kader van die hardbevochten vrijheid om Marokkanen voor zandneger uit te schelden, op tot geweld tegen Tighadouini.”
(Ik lette niet op en las
“om” ook als
‘op’, misschien doordat dat woord terecht
wel in de volgende regel staat. Ik begon meteen wild
te reaguren dat Dijkgraaf helemaal niet ertoe oproept
om Marokkanen voor zandneger uit te schelden.
Doet hij ook niet, maar dat beweert Breedveld ook
niet, zag ik seconden later. Ik reaguurde opnieuw om
mezelf terecht te wijzen. Geen van beide commentaren
worden geplaatst, want ik heb een ban, dus het geeft
niet dat ik dom deed.
Maar ik vermeld het voorval hier toch even om eerlijk
te laten zien dat ik zelf ook wel eens onzorgvuldig ben.)
Peter Breedvelds bezwaar tegen Jan Dijkgraaf heeft betrekking op diens uitspraak aan het eind van zijn column (maar ik citeer ter wille van de context ook een flink stuk van het begin):
“Je kon er natuurlijk op wachten:
sinds de politie her en der in het land met koffie en gebak
burgers ontving om bij het kruisje te tekenen op een
voorgedrukt aangifteformulier tegen PVV-voorman Geert
Wilders, is er geen houden meer aan.
Woensdag ontvangt de Amsterdamse politie in het bureau aan
de Nieuwezijds Voorburgwal om 16.00 uur weer een stel van
die naar aandacht hunkerende sneuneuzen. Op initiatief van
‘publicist/activist’ Frank van der Linde en
‘bestuurskundige’ Nourdine Tighadouini wordt
dan aangifte gedaan tegen de website GeenStijl.
[...]
Het punt is alleen: aangifte doen tegen
een website die dat soort woorden gebruikt is nogal kansloos.
Het is lekker een momentje shinen voor de gewillige
camera’s van de Publieke Omroep en de angehauchte
couranten Volkskrant en Parool en meer niet. Want de
vrijheid van meningsuiting is niet zomaar een groot goed,
het is het allergrootste goed. Het is een heilig goed.
Vinden – goddank – ook rechters.
Nota bene gísteren werden de doden herdacht die streden
voor onze vrijheid. Het zou de Amsterdamse dienders sieren
als ze die gasten woensdag geen koffie met gebak geven,
maar een fijn pak rammel met de lange lat. Klappen zijn
ook aandacht.”
Peter Breedveld vindt dus kennelijk dat de vrijheid van meningsuiting niet zo ver moet gaan dat iemand mag oproepen tot geweld. Eerder echter gaf hij er blijk van de vrijheid van meningsuiting als absoluut te zien en de wettelijke beperkingen ervan niet te kennen of niet te erkennen. Zie mijn stukjes Niet absoluut; niet hetzelfde en Uitingsvrijheid absoluut?.
Ook weer inconsequent dus.
Het is overigens maar de vraag of Jan Dijkgraaf met die passage aan het eind van zijn column werkelijk tot geweld beoogde op te roepen. Veel meer voor de hand ligt dat hier ging om een columnistische overdrijving, een hyperbool. Van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en van de Nederlandse Hoge Raad mag dat in een column.
Vergelijkbaar is de uitspraak van Peter Breedveld die hij zelf later “een grap” noemde. Ik citeer uit Spekkoek:
“Aanleiding voor Siebelts
oproep is een grapje van mij op Twitter. Het
ging over het uitzenden van militairen naar Afghanistan,
waar alweer bijna tien jaar Afghanen worden doodgeschoten
(authentiek!) in dienst van de vrijheid en democratie.
Ik stelde vast dat we hier in Nederland onze eigen Taliban
(metafoor!) hebben, dat de VN eigenlijk beter troepen
naar Nederland kan sturen om
PVV’ers dood te schieten. Een harde
grap, en volgens sommigen ongetwijfeld een smakeloze grap,
maar een grap, niettemin, dat ziet een mongool blind
paard.”
(De link naar de originele tweet, die Peter Breedveld zelf gaf, doet het niet meer. Gewist? Door hem zelf? Zodat de tweet niet meer letterlijk te citeren is? Geschiedvervalsing, vind ik dat, ben ik tegen. Als ik zelf iets publiceer wat niet deugt, laat ik het staan en voeg ik een correctie toe. Wel zo zuiver.)
Zelf heb ik her en der (vooral op besloten fora) meermaals als mijn mening naar voren gebracht dat bepaalde lieden het op z’n minst verdienden gevierendeeld, geradbraakt, aan de kaak gesteld, opgehangen, achter een paard door de stad gesleept en levenslang opgesloten te worden, in een niet door henzelf gekozen volgorde. *)
Dit dan vanwege onbenullige missers zoals het gebruiken van een mijns inziens onjuiste uitdrukking, een verkeerd hoofdlettergebruik in bijvoorbeeld kg of kWh of het hanteren van een gebruikersonvriendelijk of anderszins verkeerd uitgangspunt bij het ontwikkelen van software.
Ik riep daarbij – moet ik dat nog uitleggen? nee, maar ik doe het toch – niet werkelijk op tot het herinvoeren en uitvoeren van genoemde wrede middeleeuwse straffen, maar relativeerde mijn eigen afkeuring door om reden van betrekkelijk onschuldige ‘vergrijpen’ (die juridisch onrechtmatig noch strafbaar zijn) zulke groteske sancties voor te staan.
Alternatieve geattesteerde formuleringen:
Of er is een fout in staat, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat mensen die zo onduidelijk schrijven het verdienen te worden gevierendeeld, ontslagen, aan de scheepsratten gevoerd, enz., in een nader te bepalen volgorde.
NOOIT negatieve vragen stellen, want die zijn verwarrend. [...] Mensen die dat toch doen, dienen onverwijld te worden neergeschoten, gevierendeeld, geworgpaald, bespot, onteigend, opgehangen en aan de kraaien gevoerd, in een nader te bepalen volgorde. Dit tenzij de rechter in hoger beroep bepaalt dat ze onschuldig zijn, maar dan is het al te laat.
Dat is een van de redenenen waarom ik PDF een plaag vind. Ze zouden verboden of uitgeroeid moeten worden, en daarna gevierendeeld en aan de raven gevoerd.
Eerst kielhalen, een dag op het dorpsplein om bekogeld en gespot [sic] te worden, en dan pas vierendelen. En daarna nog ophangen. En een boete laten betalen.