In het conflict Tahir/Kinneging versus Castricum/Weesie kiest men op Frontaalnaakt unaniem de kant van eerstgenoemden. Zelf sta ik daar veel genuanceerder in.
(Wacht even, dat is eigenlijk de beginzin van een ander stukje dat ik straks nog ga schrijven. Nou ja, geeft niet, desnoods ga ik recyclen, dat mag ik van mezelf.)
Het zal er wel mee te maken hebben dat frontaalnaaktprotagonist Peter Breedveld ook al eens is aangepakt door Rutger Castricum, weliswaar op B.’s werklocatie om iets dat hij op privétitel getwitterd had (24 januari 2011), wat dus niet deugt van de kant van C., maar die tweet van B. was wel degelijk kwalijk, zodat C. ook een beetje gelijk had. Genuanceerd allemaal weer. Ik schreef er al eerder over.
Weze dat als het mag, dat vind ik nog geen reden om daarom maar mensen te gaan uitschelden om een lichamelijk gebrek. Peter Breedveld doet dat wel. Ik citeer, eerst uit commentaren van Peter Breedveld onder het stuk Zelfverdediging van Frans Smeets (hé, daar heb je hem weer!):
30 september 2011 om 16:51 (accentueringen van mij):
“Het zou me zuur zijn opgebroken
als ik Castricum klop had gegeven. Nu heb ik ‘m
gewoon naar de uitgang geleid, wat hij als een mak schaap
liet doen, overigens. Er is echt helemaal niks spectaculairs
op dat filmpje te zien, of iets waar ik me voor schaam.
Dat ik degene was die, na een spreekverbod opgelegd te
hebben gekregen, me van de opdringerige Castricum en zijn
cameradwerg moest zien te bevrijden
is natuurlijk niet goed te praten.”
30 september 2011 om 22:56:
“Castricum dreigde op Twitter
dat-ie me nog een keer zou bezoeken, maar nu bij mij
thuis (hij heeft die tweets snel daarna verwijderd).
Ik zei kom maar, dan maak ik ook een filmpje.
Later liep ik met Hassnae op het Haagse Plein en zag
ik ‘m op een terras zitten, in z’n neus peuterend,
smsend, met zijn cameradwerg.
Mijn eerste reactie was:
“Kom, ik ga naast ‘m zitten en dan film
jij ons, en dan ga ik ‘m treiteren.”
Maar meteen daarop werd ik overvallen door een soort
moeheid. Ik vond ‘m zo’n zielige sukkel.
Dat vond ik al toen-ie me achtervolgde met zijn
dwerg.
Steeds dezelfde dingetjes herhalend:
“Je bent toch zo grappig? Wat doe je nou, joh?
Wat ga je nou doen, joh?”
Niet één keer voelde ik me verleid of geprovoceerd om
iets tegen ‘m te zeggen. De eikel heeft het talent
gewoon niet. Hij is gewoon een domme, opdringerige lul
waar je zo snel mogelijk vanaf wilt. Een aangeschoten
gast in een café, die steeds aan je kop zit te zeiken.
Eigenlijk totaal de moeite niet waard.”
Recent hervatte Peter Breedveld zijn scheldpartij weer, nu in een eigen stuk, getiteld “Konijntje Castricum”. Ik citeer van 2 maart 2012:
“De volgende keer dat Castricum en zijn cameradwerg Kinneging en Tahir weer komen lastigvallen, gaan ze de plomp in, heeft Kinneging verder nog gezegd. Niks mis mee.”
“Waarom de Roze Khmer die raw footage naar buiten heeft gebracht, is me een raadsel, want Castricum gaat erin af als een lekke gieter. Kinneging geeft hem en zijn cameradwerg een donderpreek alsof het om stoute schooljongetjes gaat, en je hoort Castricum psychisch breken.”
Om kort op die vraag in te gaan, hoewel dat in dit stukje van mij niet het onderwerp is:
Ik heb wel een vermoeden waarom Rutger Castricum die ongemonteerde beelden publiceerde: omdat Rutger Castricum wel tegen kritiek kan, niet wars is van enige zelfspot en ook zelf kan incasseren? Dit alles in tegenstelling tot Peter Breedveld.
Of de cameraman of -vrouw met wie Rutger Castricum altijd of vaak samenwerkt inderdaad wat klein van gestalte is, weet ik niet, omdat een camerapersoon gewoonlijk achter de camera werkt zodat je die niet ziet (nee, duh!) en ik nooit het (on)genoegen heb mogen smaken om door dit filmteam benaderd te worden voor een interview.
Maar dat doet er ook niet toe. Iemand zo neerzetten op basis van een fysieke gesteldheid getuigt gewoon van een lage mentaliteit. Het is discriminatie. De politici van de PvV (de partij die Peter Breedveld dag in dag uit zo hartstochtelijk bestrijdt), ja, zelfs de aanhangers van de PvV, die zie ik er grotendeels niet voor aan zo met mensen om te gaan.
Peter Breedveld doet dat wel. Peter Breedveld vindt het belangrijk hoe iemand eruit ziet. Is het niet de huidskleur of afkomst, dan wel de lichaamslengte. Kwalijk. Hypocriet ook.
O wacht, het was allemaal als grap bedoeld! Het is een parodie! Ik ben weer zo’n verzuurde ouwe zeikerd dat ik dat niet snap!
Natuurlijk, dat is het. Ik kom niet meer bij! Ik rol over de vloer van het lachen. Ja, die Peter Breedveld dat is me er een. Daar kan je nog eens mee lachen! Geweldig, wat een dijenkletser!
Naschrift 11 maart 2012: zie ook “Cameradwerg“ (2)