Zojuist facebookte Francisco van Jole (“4 hours ago via mobile”; het is nu 13:14; waarom vermelden die gekke nieuwe media zoals Twitter en Facebook tijden niet gewoon als tijden?; dat is toch veel handiger?; maar dit terzijde) het volgende:
“Duitse media schrijven het woord 'lente' nu tussen aanhalingstekens.”
Tja. Spontaan dacht ik meteen: der sogenannte Frühling.
Huh? Is het Duitse woord ‘Frühling’ dan mannelijk? Woorden die op ‘-ing’ eindigen zijn toch altijd vrouwelijk? Ja, in het Nederlands wel (behalve ‘ding’, dat is onzijdig, en ‘hing’, dat is een werkwoordsvorm), maar in het Duits eindigen zulke woorden op ‘-ung’.
Toch maar even nakijken dan. En ja, Frühling is mannelijk. Hoera, ik heb dus Duits taalgevoel, blijkt!
Nou ja, soms dan. Im Frühling blühen die Blumen, in de lente bloeien de bloemen. ‘Im Frühling’ klinkt goed, *‘in der Frühling’ klinkt niet goed, dus dan zal het woord wel niet vrouwelijk zijn. Zo werkt dat. Niet andersom. Vind ik en ik heb gelijk.
Toen ik tussen 1985 en 1990 met Unix leerde werken,
zag ik wel eens van die foutmeldingen
“No such file or directory”.
(Bij welk commando dan?
mv? rm? Ik weet het niet meer,
het is zo lang geleden.)
Omdat zowel Nederlands, Engels als ook Duits daar een rol speelden (het was de Nederlandse vestiging van een Duits bedrijf, namelijk het helaas niet meer bestaande Nixdorf), las ik dat in gedachten wel eens alsof het Duits was. No such file. No Such-File, keine Such-Datei.
Geen zoekbestand?
Slaat nergens op. Nou ja, laat verder ook maar.
Im Frühling blühen die Blumen und stehen die Enten auf dem Dach. Echt waar.
Gisteren zagen we een woerd staan bovenop het (deels platte) dak van een nabijgelegen huis. Later roetsjte hij zo de dakgoot in, waar hij nog een tijd bleef staan rondkijken.
Vandaag weer: eerst een woerd in de tuin, even later ook een vrouwtjeseend (hebben die eigenlijk ook een aparte naam?; eendhen misschien?; staat hier niks over) op de schutting. Ze ging ook nog even op een lage boom of struik zitten. Je zou niet denken dat ze dat kunnen, eenden, met die rare flappoten. Maar ze kunnen het.
Alsof deze watervogels zich plotseling weer herinneren dat vogels kunnen vliegen en eigenlijk in bomen horen te leven.
Daarna trok het stel weer rusteloos verder. Op zoek naar nestelgelegenheid?
Ik zie dat elk jaar in de lente: eenden op honderden meters afstand van de sloten en vijvers waar ze normaal vertoeven. Ook op stoepen en straatplaveisel met nergens groen of nat in zicht. Ze raken op drift door hun hormonen, of het langere daglicht. Niet door de lentetemperaturen dus, want die zijn er dit jaar niet.
Je hoort wel eens dat dieren geheimzinnige extra zintuigen hebben, waardoor ze dingen weten die wij mensen niet kunnen waarnemen. Zou deze plotselinge nestelgekte, die ik pas gisteren voor het eerst weer opmerkte, erop wijzen dat er nu toch echt broedgeschikt weer zit aan te komen? Ik mag het hopen.
Copyright © 2013 R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved.