Le 2 e
Durante que io controlava heri mi traduction anglese de mi articulo le plus recente, io videva, viste que es-a-es es parte del accordo F7, que tote le accordos de septima del dominante contine un quinta diminuite, inter le tertia major e le septima minor, o anque, lo que es enharmonicamente le mesme, un quarta augmentate, inter le septima minor e le proxime tertia major, isto es, le decima major.
Permulte annos io ha essite familiar con accordos de septima del dominante, forsan ja desde 1961, primo G7 (3-2-0-0-0-1 al guitarra, in le ordine del chordas E-A-d-g-b-e'), pois D7 (x-0-0-2-1-2), plus tarde anque A7 (0-0-2-0-2-0 o 0-0-2-2-2-3), etc.
Nunquam io ha notate alco de special con iste accordos. Que il poterea haber la un dissonantia es un observation completemente nove, facite heri post tote iste annos. Le accordos sona ben, es multo usual, mesmo le accordos de septima le plus usate. Tamen illos contine iste quarta augmentate o quinta diminuite, le tritono, que general- e unanimemente es considerate un intervallo dissonante.
Un altere typo de accordo de septima es le accordo de septima major, con un tertia major e un septima major. Le distantia es ora un quinta perfecte, que post le octava es le intervallo le plus harmoniose e consonante que existe. Ma iste accordo non sona multo harmoniose. Probabilemente proque le inverso del septima major es le secunda minor, un intervallo bastante dissonante.
Un altere accordo de septima, appellate de septima minor, con un tertia minor e un septima minor, anque ha le distantia inter tertia e septima de un quinta juste, e sona ben harmoniose.
Derecto de autor © 2021, R. Harmsen, tote derectos de copia reservate, all rights reserved.