Zojuist live waargenomen, in het wild: een nieuw woordgebruik: ‘koning’ als predicatief adjectief.
Nee, nog zojuister: het kan ook attributief: “een koning avond”, “een koning drankje”. Opmerkelijk genoeg onverbogen, dus niet *‘een koninge avond’!
Context van eerste waarneming: “Koning!”. Gezegd door mijn dochter (24) toen ze een wachtwoord probeerde op een site waarvan ze niet meer wist of ze er überhaupt al wel eens account had aangemaakt.
Synoniemen: chill, relaxed.
Ik had dit echt nog nooit eerder gezien of gehoord. Anderen wel? Regionaal of landelijk? Alleen jongerentaal of ook door ouderen gebezigd?
Best koning, zo’n levende taal!
Ook gebruik als bijwoord blijkt mogelijk. Gisteravond waargenomen: “Dat is echt koning goed!”.
Context: de ontdekking dat het met MS Paint (huh, was dat niet al in 1992 een verouderd programma??) mogelijk is de resolutie van plaatjes te vergroten, waarbij een soort van tussenwaarden worden berekend. Het zal wel, ik ga het niet naproberen.