Ik ben van al een tijdje van mening dat ‘swaffelen’ de honduree van de woordvanhetjaarverkiezingen is. Het woord heeft nooit echt bestaan, iedereen kent het alleen maar van die verkiezingen.
Wat ik je brom, het is een psychologisch experiment van de nominatiecommissie van 2008, om aan te tonen hoe goedgelovig en onkritisch mensen over het algemeen zijn. Je gooit gewoon een niet-bestaand en nooit-gebruikt woord in zo’n verkiezing, verzint er een pikante betekenis bij, en dan wint het nog ook, en niemand durft te zeggen “Maar ik ken dat woord helemaal niet, hoe kan het dan woord van het jaar zijn? Bestaat het überhaupt wel?”
Van ‘smirten’ heb ik trouwens ook nog nooit gehoord, ik zie het vandaag voor het eerst in bovennaargelinkt Wikipedia-artikel. Maar wel een gezellig woord of beter een romantische gedachte. Doet me denken aan Bus stop van The Hollies. “By August she was mine”. Zelf nooit meegemaakt overigens, zoiets. Niet echt zo.
Swaffelen en smirten zijn geheel vergelijkbaar met ‘honduree’, een woord dat in sommige edities van de dikke Van Dale schijnt te hebben gestaan, met de beweerde betekenis van een plasticachtig scheidingspapiertje tussen plakjes boterhamworst. Maar buiten die woordenboekuitgaven zijn er nul vindplaatsen. Het woord bestaat helemaal niet, het was een grap van de Van Daleredactie of een bescherming tegen mensen die illegaal hun materiaal zouden pikken.
Ze hebben het geloof ik nooit toegegeven maar de heersende opvatting is toch dat het zo zit.
En zo zit het, vermoed ik heel sterk, met dat zwaffelen ook. Bestaat niet, heeft nooit bestaan, is een grap geweest.
In 2038 zullen ze het waarschijnlijk pas toegeven en met authentieke documenten staven hoe het gegaan is. Als ik dan nog leef en tik (het kan, ik zou 83 zijn), plaats ik hieronder een naschrift.
(Ruimte gereserveerd voor naschrift.)
14 April 2017: see also Spooky.
Copyright © 2014 R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved.