Deze pagina heb ik pas in oktober 2010 voltooid, op basis van een nog onaf, maar toen al wel gepubliceerd concept uit maart 2009.

Uitgangspunt voor de voltooiing nu is hoe ik de zaak nu zie, wat overigens niet eens zo veel verschilt van mijn visie toen. Wel is mijn inschatting van de geloofwaardigheid van een belangrijke boodschapper, namelijk Micha Kat, flink veranderd.


Overzicht correspondentie TK inzake Demmink

12–17 maart 2009

Inleiding

Ik publiceer in deze map een serie e-mails die ik begin 2009 en eind 2008 stuurde aan leden van de Tweede Kamer, over de kwestie Joris Demmink. Ik bespreek ook de weinige reacties erop.

Nader commentaar over de zaak leest u in dit artikel.

Een serie e-mails

Datum/tijdTitelVerzonden aan
12-11-2008 17.51Mag dat?diverse Kamerleden
13-11-2008 05.32Persvrijheid? Welnee!diverse Kamerleden
13-11-2008 05.32Belemmering van de rechtsgang?diverse Kamerleden
18-11-2008 10.04Bevoegdheiddiverse Kamerleden
22-11-2008 18.58Benoemingendiverse Kamerleden
22-11-2008 19.04Hyvesdiverse Kamerleden
02-12-2008 00.56Beïnvloeding rechtspraak? Mag dat?diverse Kamerleden
12-01-2009 20.07Verbreding campagne voor een rechtvaardig Nederland zonder klassenjustitiediverse Kamerleden
12-01-2009 14.29Pedoseksuelen mogen gewoon met kinderen werkendiverse Kamerleden
13-01-2009 22.57Klassejustitie? Wat vindt en doet de PvdA?Khadija Arib, cc aan Mei Li Vos
15-01-2009 18.24Staatsomroep in dienst van Justitiechef?diverse Kamerleden
17-01-2009 09.48Ferme taal, maar actie ho maar Krista van Velzen (SP), Khadija Arib (PvdA), Mei Li Vos (PvdA), Ton Heerts (PvdA), CC aan enkele andere Kamerleden
17-01-2009 18.17Laksdiverse Kamerleden
17-01-2009 19.19Van horen zeggen?diverse Kamerleden

Verontwaardigd

Gewoon helemaal niets

Op al de e-mails in bovenstaande tabel, verzonden over een periode van ruim twee maanden, was door de geadresseerde Kamerleden tot dan (18-01-2009) in het geheel niet gereageerd. Ze zijn totaal genegeerd. Misschien ben ik een ouwe zeur, toch was ik en blijf ik van mening dat de kwesties die ik aan de orde stelde principieel en belangrijk zijn. Ze raken aan de kern van rechtsstaat en democratie. Ik vind dat gewetensvolle Tweede Kamerleden het zich niet kunnen veroorloven om hier helemaal niet op te reageren. Op z'n minst had er toch een korte uitleg af moeten kunnen, of een verwijzing daarnaar, van waarom zij het niet met mijn visie eens zijn. Maar dus niets daarvan.

Allemaal!

Ik werd hier zo boos, verbijsterd en wanhopig van dat ik overging tot een wat rigoureuze stap: ik besloot ALLE Kamerleden te mailen, in de wetenschap dat er daarbij ook waren die deze zaken niet in hun portefeuille hebben, in de hoop om althans iemand wakker te schudden, desnoods dan maar door irritatie. Ik doe dat niet graag, maar het schijnt niet anders te kunnen.

Ik overwoog daarbij ook dat het laatste schokkende bericht van Micha Kat (toevoeging 10 oktober 2010: maar zie ook deze nuancering) niet alleen te maken had met justitie, maar ook met de publieke omroep en met integriteit van rijksambtenaren, zodat er veel meer Kamerleden waren die een van die zaken als aandachtsgebied hadden.

Drie ministers

Zo kwam ik ertoe op 18 januari 2009 deze e-mail te versturen aan alle Kamerleden (en twee fractiemedewerkers).

Die begon met “Ook dit e-mailbericht gaat over deze webpublicaties”, wat sloeg op het vermelden van hyperlinks daarnaar in die eerdere berichten, berichten die veel van de nu geadresseerden echter niet ontvangen hadden. Een prikkeling om aandacht te trekken? Misschien, ik weet het zelf niet precies meer.

Onhandige communicatie

Door een reactie van de SP (bij hoge uitzondering reageren Kamerleden soms wel!) op 23-01-2009 op mijn bericht van 15 januari, realiseerde ik me dat de lange hyperlinks die ik in mijn berichten opnam, vaak lastig te openen kunnen zijn. Dat effect ontstaat enerzijds door het ouderwetse e-mailprogramma dat ik uit pure eigenwijzigheid nog steeds gebruik, maar ook de ontvangende software kan een rol spelen.

Het bleek dat bijvoorbeeld dit wel werkt:
http://www.klokkenluideronline.is/artikel/1411
maar ik stuurde:
http://www.klokkenluideronline.is/artikel/1411/zembla-journalist-werkt-voor-joris-demmink.html#more-1411
wat overkomt als
http://www.klokkenluideronline.is/artikel/1411/zembla-journalist-w
erkt-voor-joris-demmink.html#more-1411
en als je daarop klikt, ga je naar het webadres:
http://www.klokkenluideronline.is/artikel/1411/zembla-journalist-w
en dat werkt niet.

(Toevoeging 10 oktober 2010: nu ik dit opnieuw test, werkt het wel. Kennelijk is de software inmiddels flexibeler geworden en reageert die ook al op het nummer 1411.)

Ik stuurde daarop op 23 januari 2009 om 11.37 mijn bericht Drie ministers opnieuw aan alle Kamerleden, waarbij ik de lange hyperlinks had vervangen door zeer korte, door gebruik te maken van de gratis diensten van TinyURL. Ook wees ik om 11.49 op het feitenoverzicht van Micha Kat over de kwestie Joris Demmink, te vinden op: http://tinyurl.com/5ekhsu.

More-nnnn

Zoals al blijkt uit het voorbeeld in het vorige hoofdstuk, stuurde ik vaak hyperlinks die eindigden op #more-nnnn, waarin nnnn een artikelnummer op de site van Micha Kat is. Bij het volgen van zo'n link komt de lezer terecht op het punt waar het artikel verder gaat na het eerste fragment dat bij publicatie op de voorpagina van de site staat. Dat is niet handig: de lezer moet dan eerst omhoog scrollen (en bovendien eerst in de gaten hebben dat dat nodig is!) om de tekst in de juiste samenhang te kunnen lezen.

Dat is achteraf gezien een beetje dom van mij geweest, en dit kan bevorderlijk zijn geweest voor het niet of nauwelijks tot stand komen van zinvolle communicatie tussen mij en Tweede Kamerleden.

In de weergave van de e-mails heb ik nu dit laatste deel van de hyperlinks wel laten staan, maar in de onderliggende links zelf (later aangebracht bij de omzetting naar html voor de site; in de e-mails zelf zat alleen pure tekst) heb ik dit staartje verwijderd. Bij alsnog lezen via deze site komt de klikkende websurfer dus wel terecht aan het begin van het betreffende artikel van Micha Kat.

2006? 2009!

Op 19 januari 2009 kwam er een mailtje van het adres ‘postmaster’, waaruit bleek dat het e-mailsysteem van de Tweede Kamer had geprobeerd een bericht van mij van ruim twee jaar geleden (2-11-2006) nu pas af te leveren bij Kamerleden, die de Kamer inmiddels allang hadden verlaten. Dat wekte mijn zorg: waren al mijn berichten aan Kamerleden jarenlang niet bezorgd? Toch waren er ook tekenen van het tegendeel.

Het hele verslag hiervan kunt u hier lezen.

N.a.v. dit incident stuurde ik op 19 januari 2009 om 20:29:46 mijn berichten ‘Van horen zeggen’ en ‘Drie ministers’ opnieuw, nu van een ander afzenderadres, om een eventuele onterechte plaatsing in een spamfilter te ontlopen; helaas toen nog wel met de lange hyperlinks, die door omklappen lastig te openen kunnen zijn voor minder ervaren internetgebruikers.

Nog meer e-mails

Datum/tijdTitelVerzonden aan
22-01-2009 15.40Niet meer stilhouden?Alle Tweede Kamerleden
23-01-2009 14.36Een heel ernstige zaak. En de Kamer ZIET het niet eens.Alle Tweede Kamerleden
24-01-2009 14.49Zij die daar toezicht op dienen te houden SLAPEN.Alle Tweede Kamerleden

Over laatstgenoemde e-mail valt nog het een en ander te zeggen, wat ik daaronder dan ook doe. Er kwam zowaar één (1) reactie op! Dat ontlokte mij dan weer enkele verduidelijkende monologische uitingen. En daarna liep het contact weer dood, zoals dat meestal gaat.

Je kan hoog springen of laag springen, beleefd zijn, prikkelend, irritant, uitgebreid toelichtend, kortaf, kort maar krachtig, vriendelijk, sarcastisch of cynisch; het maakt allemaal echt helemaal niets uit: met de Tweede Kamer is geen dialoog mogelijk.

Datum/tijdTitelVerzonden aan
26-01-2009 22.18Klassenjustitie is wel prima!Alle Tweede Kamerleden
26-01-2009 22.52Ferme taal, maar actie ho maar, dat is de SP! Krista van Velzen (SP); CC: Jan de Wit (SP), Jan Marijnissen (SP), Agnes Kant (SP); ook CC aan diverse andere Kamerleden
26-01-2009 23.08Druk op aangever vanuit de Nederlandse regering!Alle Tweede Kamerleden

Op de e-mail getiteld ‘Klassenjustitie is wel prima!’ reageerde de volgende ochtend een medewerkster van Kamerlid Boekestijn, maar niet inhoudelijk. Mijn antwoord was dat wel.

Kamervragen!

Hoop

Diezelfde dag, 27 jan 2009, gebeurde er iets hoopgevends! De Partij voor de Vrijheid (PvV) stelde twee Kamervragen, waarvan één over de kwestie Demmink. Ik noemde die vraag, (met de zeer korte beantwoording) elders al.

Er was toen ook een Kamervraag over de schrijfproeven inzake de Deventer moordzaak. Maar dat valt niet onder het onderwerp van deze pagina.

Conspiracy

Micha Kat meende rond die Kamervragen nog even ad hoc een snelle samenzweringstheorie te moeten smeden, in zijn artikel getiteld ”Vragen PVV over Demmink verdwijnen in het niets” van 2 februari 2009.

Daarin schreef hij o.a.

De vragen die PVV-fractielid Raymond van Roon heeft gesteld aan minister Hirsch Ballin (Justitie) over de intimidatie door het kamp-Demmink van het Turkse jongetje Mustafa Y. zijn in het niets verdwenen. De kans dat ze ooit zullen worden beantwoord moet thans rond om en nabij de zero worden geschat. Of niet? (zie posting Ruud Harmsen 2 feb. 18.01 uur) PVV-mediawoordvoerder Laurens van Delft kan ook al geen duidelijkheid scheppen en vragensteller de Roon neemt geen contact op met deze site.
[...]
Dat in Nederland kamervragen taboe worden verklaard is overigens niet nieuw; lees hierover meer in dit (destijds door het AD geweigerde) stuk van Pamela Hemelrijk.

Opmerkingen daarover: