Elk sexueel gedrag is toegestaan, dat niet in strijd is met het principe van wederzijdse consideratie tussen de betrokkenen. Betrokkenen zijn degenen die met elkaar vrijen, maar ook alle andere regelmatige sexuele partner van elk van hen. Dit impliceert, om een voorbeeld te noemen, dat het getrouwde mensen toegestaan is om sexuele relaties buiten hun huwelijk te hebben, maar alleen als dat mogelijk is zonder de gevoelens van de huwelijkspartner te kwetsen.
Het beoordelen van het sexuele gedrag van anderen moet niet gebaseerd zijn op eigen voorkeuren, want het behoort tot de feiten van het leven, dat wat de een fantastisch vindt door een ander verafschuwd kan worden, en omgekeerd.
Iedereen heeft het onvoorwaardelijke recht een sexuele toenadering af te wijzen. Dit geldt ook binnen het huwelijk en zelfs als degene die afwijst eerder zelf heeft uitgelokt.
Belangrijke verschillen in machtspositie gaan niet samen met harmonieuze sexualiteit. Daarom mag er geen sex zijn tussen ouders en kinderen, leraren en leerlingen, therapeuten en patiënten, enz.
Emotionele betrokkenheid en wederzijds genot zijn wezenlijk. Dientengevolge kan commerciële sex onder sommige omstandigheden moreel goed zijn. Zo doet een vrouw die poseert voor een naaktblad dit misschien omdat ze trots is op haar schoonheid, en het fijn vindt dat anderen die bewonderen. Of ze geniet ervan zich naakt te laten zien omdat ze een exhibitionist is. Een ander voorbeeld is een prostituée die ervan geniet met veel verschillende partners te vrijen, en dit uit vrije keuze doet. Maar prostitutie uit armoede of door drugverslaving is verwerpelijk, dat wil zeggen dat niet de prostituées zelf, maar degenen die hen misbruiken schuldig zijn.
Het is een zware beslissing een ongeboren kind te (laten) aborteren, omdat het in wezen betekent dat een menselijk wezen gedood wordt. Alle mogelijke voorzorgen moeten genomen worden om abortus te voorkomen, dus de mensen (vooral de jongeren) moeten goed geïnformeerd zijn over voorbehoedsmiddelen, en moeten ze gemakkelijk kunnen krijgen, en weten hoe ze te gebruiken.
Alternatieve voor abortus moeten overwogen worden, zoals adoptie, of het kind onder minder dan optimale omstandigheden laten opgroeien. Veel kinderen worden in rijke landen geaborteerd, die anders in ongunstige situaties zouden opgroeien, hoewel die altijd nog veel beter zijn dat wat miljoenen kinderen in de derde wereld te verwachten hadden.
Er zijn gevallen waarin abortus zeker moreel akceptabel kan zijn, bijvoorbeeld als de vrouw door verkrachting zwanger is geraakt, of als bekend is dat het kind aan ernstige kwalen lijdt. In alle gevallen heeft de vrouw het recht om te beslissen, met een niet doorslaggevende stem voor de natuurlijke vader, als hij bereikbaar is en een liefdevolle band met de vrouw heeft.
Regeringen moeten abortus niet verbieden, noch vrouwen verhinderen abortus te laten plegen als ze dat willen, om illegale en medisch riskante abortussen te voorkomen.
Wie aan een ongeneeslijke ziekte lijdt heeft het recht een zachte dood te willen. Het is niet immoreel hierbij te helpen. Het is echte belangrijk, dat alleen de belangen van de patiënt worden bekeken, iedere vermenging met belangen van anderen moet zorgvuldig worden vermeden. Ook is overreding van de patiënt uit den boze.
Een bijzonder moeilijk geval is als de patiënt geen wensen kenbaar kan maken wegens coma. Een geschreven verklaring die al voor de ziekte is opgesteld kan euthanasie ook dan akceptabel maken, maar zelfs als zo’n verklaring er niet is, kan euthanasie gerechtvaardigd zijn in geval van langdurige coma, als er geen hoop op herstel is.
Vroeger, en nog altijd in veel ontwikkelingslanden, hielp het mechanisme van natuurlijke selektie om de kwaliteit van het erfelijk materiaal te behouden. Het is echter een zeer wreed mechanisme, dus is het een zegen dat de moderne medische zorg het kan uitschakelen. Maar dit brengt duidelijk het risico met zich mee dat het menselijk ras uiteindelijk zal degenereren. Het toepassen van medische zorg maakt het daarom noodzakelijk het mechanisme van natuurlijke selektie door andere sturingsmaatregelen te vervangen. De goede manier om dat te doen is de vrijwillige beslissing om geen kinderen te hebben in het geval dat erfelijke afwijkingen bekend zijn, of de konsequentie van abortus te nemen in het ongelukkige geval dat de gevreesde ongunstige kombinatie van genen blijkt op te treden.
Het kan niet genoeg benadrukt worden, dat in deze zaken altijd alleen vrijwillige individuele beslissingen zonder dwang een rol mogen spelen: de geschiedenis geeft een duidelijke waarschuwing voor er anders kan gebeuren: de nazi’s.
Hoofdstukken 3.2 en 3.2 Hoofdstuk 4
Copyright 1988, 1989, 2022, R. Harmsen, all rights reserved.