22, 23 en
In haar artikel Corrupt van 11 juni 2011 (eerder verschenen in Vrij Nederland) bouwde Hassnae Bouazza volgens sommigen – waaronder ik – een verkeerde zin, die niet betekende wat ze bedoelde. In en na een lange discussie gaf ze dan eindelijk min of meer toe, schoorvoetend, dat de formulering scherper had gekund.
Peter Breedveld wilde er al helemaal niet aan dat er iets aan de hand zou zijn.
Ik vind dat jammer. De formulering was gewoon ronduit fout. Dat had Hassnae beter openlijk en volmondig kunnen toegeven. Ze kan zich dat namelijk veroorloven, omdat het aan haar vakvrouwschap als journalist niets afdoet.
Ik citeer het fragment vrij uitgebreid, opdat geen context verloren ga:
“Sinds
het begin van de demonstraties in Marokko verdringen
de salonrevolutionairen zich in de hoop op een glorieus
mediamomentje en laten ze hun seksistische agressie
de vrije loop. Leden van de adviesraad, waaronder
Nadia Bouras, moeten het hierbij het meest ontgelden:
mannen en vrouwen die zelf ook dongen naar een plaatsje
in de raad en die, wanneer het zo schikt, naar Marokko
gaan op kosten van de staat om bijvoorbeeld de hand
van de koning te schudden, roepen hier in Nederland
op verontwaardigde toon dat de raadsleden verantwoording
moeten afleggen of zelfs berecht moeten worden.
‘Je moet uit de raad stappen,’ eisen ze.
‘Je mag niet meedemonstreren als je in de raad zit.’
‘Als je nu in Marokko was geweest,
hadden ze je kop ingeslagen,’
‘je bent een verrader’.
En dit zijn geen anonieme internetreageerders, maar mensen
met maatschappelijke en politieke functies die zich in
de media laten voorstaan op hun liberale en sociale karakter
en strijd voor democratie:
Farid Azarkan van het Samenwerkingsverband van Marokkanen in Nederland,
raadslid
Fouad el Hajji en journalist
Mohamed el Ayoubi.
Mensen die gerust op televisie en op de radio pleiten voor
het doorsnijden van de Marokkaanse navelstreng, maar die
tegelijkertijd leden van hun organisaties sturen naar
bijeenkomsten van diezelfde gehate raad.
Deze felle aanvallen zijn heel persoonlijk en publiekelijk:
tijdens debatten, op Twitter en
Facebook.”
De in het stuk genoemde personen ken ik niet. Ik heb me toen en later nooit verdiept in wie ze zijn en wat ze deden of doen. Over eventuele conflicten tussen of van die mensen met wie dan ook, heb ik dus geen mening. Ik neem geen stelling.
Ik bezie de zaak puur taalkundig.
Het taalkundig meningsverschil gaat over “hun organisaties”. Slaat dat op alle drie de personen die in de vorige zin genoemd werden? Heeft die tweede zin de betekenis dat alle drie die personen een organisatie hebben en daarvan leden naar bijeenkomsten sturen?
Ik vond en vind van wel. Maar zeker één persoon, Fouad el Haji (zo schrijft hij zelf zijn naam, dus ik ook) heeft naar eigen zeggen geen organisatie en kan dus ook geen leden ergens heen gestuurd hebben. Hassnae bedoelde dat ook niet (lichtte ze later toe). Dus is de zin fout. Zo zie ik het.
De discussie was al anderhalf etmaal hoog opgelopen, taalkundig maar vooral anderszins, toen ik me er pas mee ging bemoeien. Ik formuleerde mijn mening gematigd, hoewel ik toen ook al vond dat de zin echt fout was. Maar ik had geen enkele behoefte aan een escalatie, wou alleen kort mijn mening geven. Niks aan de hand. 13 juni 2011 om 10:16:
“Hassnae schreef:
“Ik draai
nergens omheen, Fouad. Ik schrijf nergens dat
je lid bent van een
organisatie.”
Er worden drie personen genoemd,
één met een vermelde organisatie, en even verderop
staat “leden van hun organisaties”.
‘Hun’ is meervoud, dus dat lijkt mij
te suggereren dat ook die andere twee, of
minstens één daarvan, een organisatie heeft of
leidt of er lid van is.
Op z’n minst niet helemaal duidelijk geformuleerd,
denk ik.”
Zoals ik al zei, niks aan de hand. Maar Peter Breedveld sprong er meteen (10:20) bovenop:
“Hierboven
al lang uitgelegd, Harmsen. Het is een opsomming.
“Mensen die rode mutsen dragen, mensen als
Ans en Jannie. Mensen die de aandacht trekken met
felgekleurde panty’s.”
Nooit de auteur de schuld geven van je eigen
gebrekkige leesvaardigheid.”
Vier opmerkingen hierover:
Het gebruik van achternamen komt in internetdiscussies snel onvriendelijk over. Maar goed, ik ben PB zelf met goede redenen met ‘u’ en zijn achternaam gaan aanspreken en heb uitgelegd waarom. Daarover past mij dus nu geen verwijt aan zijn adres.
“Hierboven” is vaag. Ik ben zelf meer van de exacte, gecontroleerde verwijzingen, liefst met citaat. Maar goed, ik ben best bereid tot enige zelfwerkzaamheid. Ik vond commentaren van Hassnae van 12 juni om 11:04 en 13:27 waar ze volhoudt niet beweerd te hebben dat Fouad el Hajji lid is van een organisatie.
Volgens mij heeft ze dat wel, dus dat overtuigt me niet. Op 16:55 zie ik taalkundige uitleg. Daarin geeft ze toe dat alleen Azarkan een organisatie heeft, maar de andere twee niet. Dus is “hun” fout, maar die conclusie trekt zij niet.
Wat me ook niet bevalt, is het hautaine toontje van Peter. Hassnae heeft het allemaal al uitgelegd, dan mag die domme Harmsen niet meer met een mening komen. Die moet braaf de uitleg accepteren. Dat is de opstelling van Peter. Maar zo werkt het niet in een open discussie.
Peter schreef: “Nooit de auteur de schuld geven van je eigen gebrekkige leesvaardigheid.”
O ja, dat zal het zijn. Ik heb ruim 15 jaar met succes werk gedaan waarvoor begrijpend lezen een essentiële vaardigheid is, maar ik kan niet lezen! Natuurlijk!
Wat een zwakke, kinderachtige opmerking. De opponent kleineren om maar geen ongelijk te hoeven bekennen.
Via dat vierde punt van zojuist kom ik tot de kern van mijn betoog. Peter Breedveld trok mijn leesvaardigheid in twijfel. Ik daarentegen trek niet de schrijfvaardigheid of taalvaardigheid van Hassnae Bouazza in twijfel. Ik vind dat zij en ook Peter Breedveld steeds weer laten zien goed te kunnen schrijven (beter dan ik? ja, dat zou heel goed kunnen) en de Nederlandse taal op een hoog niveau te beheersen.
Juist daarom vind ik dat ze ruiterlijk hadden moeten toegeven dat deze ene zin gewoon fout was. Niemand is perfect. Iedereen maakt wel eens een fout. Juist iemand die normaal een bepaald type taak zeer goed uitvoert, kan het zich veroorloven ook eens een steek te laten vallen. Niemand die daarover valt. Gewoon toegeven, zo mogelijk herstellen, en de kous is af. Niet gaan aarzelen en draaien.
Jolig geformuleerd: ‘Dat hep zo’n meissie tog nie nodig?!’
(Ik bedoel daar niets kleinerends mee en ik weet best dat Hassnae Bouazza geen meissie is, maar een volwassen vrouw. Het is een variant op “Dat heeft zo’n jongen toch niet nodig?”, de naam van een show uit 1992 van Herman Finkers. Vind ik een grappige titel en ik gebruik varianten ervan nogal eens in discussies over dingen die mensen doen die volgens mij helemaal niet hoeven.)
Hassnae Bouazza kan het wel, fouten toegeven. Op 12 juni 2011 om 21:17 schreef ze namelijk:
“Een rectificatie: het was niet het Netwerk Vrijzinnige Marokkanen dat het persbericht de deur uit deed, maar De Stem van Marokkaanse Democraten in Nederland. Inmiddels in de tekst aangepast.”
Maar wat het taalfoutje betreft, komt ze na de harde ontkenningen van 12 juni 11:04 en 13:27 op 14 juni 2011 om 14:01 niet verder dan:
“Beruchte alinea,
gewraakte zin. Het is een doodgewone opsomming,
ik heb het over niet anonieme reageerders,
gevolgd door een dubbele punt, noem wat namen,
sluit af met een punt.
En ga dan verder met verder opsommen om wat
voor soort mensen het nog meer gaat.
Dat het kennelijk voor meer mensen onduidelijk
was, is voor mij een teken om voortaan nog
scherper te formuleren om onduidelijkheid
tegen te gaan.”
Nee, het was niet onvoldoende scherp geformuleerd, de zin was gewoon fout. Die betekende iets wat niet bedoeld was. Geef dat nou gewoon toe, dan is het probleem opgelost. Iedereen maakt wel eens een fout, helemaal niet erg.
Ter illustratie nog wat staaltjes van onzuivere
discussietechniek van Peter Breedveld:
Op 13 juni om 10:21:
“O fuck, het is diezelfde Ruud Harmsen die ouwehoert over irrelevante bijzaken als Arabische namen en Spaanse pseudoniemen.”
Als ik eventueel op dat punt fouten heb gemaakt (en ik schreef daar genuanceerd over), verandert dat dan iets aan de betekenis van het Nederlandse woord “hun” in de context van twee zinnen?
Op 13 juni 2011 om 10:23 waagde ik het om een vraag te stellen:
Hassnae schreef:
“Op precies
dezelfde manier ga je te werk naar aanleiding
van mijn kritiek door allerlei suggestieve,
achterbakse opmerkingen en halfbakken
beschuldigingen.”
“Huh? Waar doet Fouad dat dan?
Hier in de commentaren?”
Peter reageerde op 10:25:
“Inderdaad, Ruud. Spoor jij eigenlijk wel? Nu kappen met je onnozele interrupties. Alsjeblieft.”
Dat is de methode Breedveld. Vragen worden niet op prijs gesteld en niet beantwoord. In plaats daarvan wordt de vraagsteller afgebekt en vernederd. Dictatoriaal, beslist en intimiderend.
Peter Breedveld op 14 juni 2011 om 22:38:
“Moet echt
iedereen even wat zeggen over die ene
alinea?”
(Vervolg, waarbij Breedveld er gauw iets
anders bijhaalt, door mij geschrapt wegens irrelevant
en niet ter zake.)
Ja, dat moet. Als het foutje meteen was erkend, had ik er geen woord aan vuil gemaakt. Nu wel. Ruim eenduizend driehonderd zelfs. Vanwege het ontkennen en draaien. Dan roep je de kritiek over je af.
Harvest what you sow.