11 en
De titel van dit stukje is een beetje grof. Dat is eigenlijk niet mijn stijl. Te mijner verdediging zij aangevoerd: dichterlijke vrijheid. Die titel is namelijk de eerste regel van de haiku die ik vanmorgen (11 okt) schreef (mijn eerste haiku ooit zelfs, tot gisteren (10 okt) wist ik niet eens hoe zo'n ding in elkaar hoort te zitten; ik kwam er meteen ook achter hoe je de Lusíades (hier in gemoderniseerde spelling) van Camões eigenlijk moet lezen, ik vond ze eerst vaak niet goed lopen, maar het blijken dus decasyllaben, vaak heroïsche nog wel; doch dit allemaal geheel terzijde; ik dwaal af) en waarmee dit artikel zal eindigen.
Tot voor kort (20 september jongstleden, om precies te zijn) kende ik de naam Yvonne van Hertum alleen vaag, doordat die wel eens genoemd werd op discussiesites over heel andere onderwerpen. Ik wist wel dat het iets te maken moest hebben met acties tegen pedofielen, maar ik heb dat allemaal niet gevolgd. Ik heb er ook nu geen mening over, want ik probeer zo veel mogelijk alleen meningen te uiten over zaken waar ik me althans enigszins in verdiept heb, zodat ik nuances zie en voors en tegens kan afwegen.
Laat ik volstaan met de opmerking dat ik democraat ben en geloof in het principe van een rechtsstaat; dit los van de vraag hoe die twee in de praktijk functioneren.
Op 20 september 2009 dus werd ik erop gewezen dat op een site die beheerd wordt door Yvonne van Hertum (al schijnt daar twijfel over te zijn of te zijn gezaaid) foto’s voorkwamen die verkregen waren door bewerking van foto’s op mijn site, die ik zelf gemaakt heb en waarop ik dus het auteursrecht bezit.
Vanwege totaal mislukte carrières als zowel muzikant als romanschrijver was ik altijd al wel geïnteresseerd in auteursrecht, en hoewel ik bepaald geen jurist ben weet ik van dat onderwerp inmiddels het een en ander af. Ik zag dus meteen in dat de klager gelijk had: mijn auteursrecht was geschonden.
De klager bleek een internetcolumnist die het al eens met mevrouw Van Hertum aan de stok had gehad in enkele polemische cursiefjes. De misbruikte plaatjes bevatten o.a. het hoofd van deze columnist, dat bij toeval op die foto’s stond omdat ik hem ken uit een vorig leven (van hem? van mij? doet er niet toe) waarin we, ook weer bij toeval, eens op eenzelfde bijeenkomst waren, waarop ik dus voor de gezelligheid die foto’s maakte van enkele aanwezigen.
Die foto’s zelf heb ik inmiddels (vandaag pas, 11 okt 2009) achter een wachtwoord gezet, dus ik kan de link wel geven, daar heeft dan toch niemand iets aan: de foto’s staan (stonden, al heel lang; vandaag 24 januari 2024; RH) in deze directory. Die wachtwoordbescherming is maar beter, om verder misbruik te voorkomen, en al was het maar omdat ik zelf mogelijk het portretrecht van de afgebeelde personen heb geschonden. Maar portretrecht is een ingewikkelde zaak, waar diverse artikelen van de Auteurswet een rol in spelen. Arnoud Engelfriet van de warm aanbevolen site Iusmentis.com geeft er hier uitleg over.
Ik zei al dat ik over de pedojacht van mevrouw Van Hertum geen mening geef, omdat ik die zaak niet gevolgd heb. Toch is enige positiebepaling over de polemieken eromheen misschien verduidelijkend.
Met de stukjes van de internetcolumnist die op de gewraakte foto’s staat afgebeeld, ben ik het meestal niet eens. Ik vind ze vaak inhoudsloos, te onserieus, te weinig principieel, te veel op de man en niet op de bal. Ik zou ze zelf nooit zo schrijven. Gelukkig maar, want het zou een saaie boel worden als iedereen hetzelfde was.
Ik moet wel vaak om zijn stukjes lachen. Humor heeft hij wel, veel meer dan ik.
Ik heb eens een lijst met hyperlinks gemaakt en op mijn site gezet, van artikelen van de betreffende internetcolumnist over een heel ander onderwerp. Ik zette er een juichend commentaar bij, wat uiteraard zwaar sarcastisch bedoeld was, omdat ik het erg slechte stukjes vind.
Ik ben het dus heel vaak, bijna altijd zelfs, met hem heel erg oneens. Maar ook opponenten krijgen van mij gelijk als ze gelijk hebben. En over die foto’s had hij gelijk.
Trouwens, mevrouw Van Hertum krijgt van mij ook gelijk dat kindermisbruik kwalijk is en voorkomen dient te worden. Alleen wil ik dat dat binnen de wet gebeurt, en bij haar is dat niet zeker. Ik heb geruchten gelezen dat sommige rechters daar ook aan twijfelden.
Ik plaats geen links naar de gewraakte foto’s en ook niet naar de blogstukjes waarin ernaar gelinkt wordt.
(Eén reden is dat sommige al verwijderd zijn. Niet door Van Hertum c.s., maar door beheerders van sites waar het fotomateriaal geparkeerd was, en waar ik klaagde. Ik noem de Oostenrijkse site 666kb.com van Geizhals.at en het Amerikaanse Imageshack.us.)
Ook bovenstaand hoofdstukje ‘De afgebeelde columnist’ kenmerkt zich door een linkloosheid die trouwe lezers niet van mij gewend zijn. Dat heb ik bewust gedaan: aan de door Van Hertum c.s. wederrechtelijk gepubliceerde fotobewerkingen zit ook een privacyaspect. Het is niet aan mij om die privacy te schenden.
Dat neemt niet weg dat de goede verstaander die ook nog een beetje handig kan internetzoeken al gauw zal doorhebben over wie ik het heb.
Er zijn wat internetsites waarvan de makers zich profileren als tegenstanders van mevrouw Van Hertum. Ik noem:
Dutchpredators.info. De domeinnaam is een variant op dutchpredators.org, wat weer een uitwijksite schijnt te zijn van Van Hertum (of medestanders) nadat een eerdere site door een rechter verboden was.
Op dutchpredators.info wordt mevrouw Van Hertum consequent aangeduid als “Vodde”, een vervorming van de verkorting ‘Vonne’ van haar voornaam ‘Yvonne’. Een andere aanduiding is “Frau Tena”. Ik lees in die site titels als “De nageboorte van Yvonne van Hertum leeft nog”.
Ik vind dat onbeschoft, stijlloos en verwerpelijk. Ik distantieer me daar nadrukkelijk van. Zo ga je niet met mensen om, ook niet met mensen met wie je het niet eens bent.
De site overvonne.org is zo te zien (ik heb lang niet alles gelezen en ben dat ook niet van plan) wel redelijk en fatsoenlijk.
Wat ik bijzonder kwalijk vind, zijn de ‘tags’ die mevrouw van Hertum bij al haar blogberichten plaatst. Zo staat in dat rijtje vrijwel consequent ‘Antisemiet’. Voor mij gaat daar een suggestie vanuit dat ze de persoon of personen waar ze in zo'n blogbericht over tekeergaat, van antisemitisme beschuldigt. Het wordt echter totaal niet duidelijk waar zo'n beschuldiging dan op gegrond zou kunnen zijn.
Misschien begrijp ik haar taggebruik verkeerd. Zo zouden volgens de tags vrijwel al haar blogberichten mede over haar honden gaan (‘witte canadeese herders’, ‘witte wolf’) terwijl ze daar overduidelijk niets mee te maken hebben.
Dus misschien is het gewoon slordigheid en onachtzaamheid? Maar met een ernstige zaak als antisemitisme mag je niet onzorgvuldig zijn, vind ik.
Ik heb mevrouw Van Hertum enkele malen in e-mails op dit taggebruik aangesproken, maar ze reageert er niet op en trekt zich er niks van aan.
Blijkens haar eigen blog loopt mevrouw van Hertum bijna dagelijks de deur plat bij het politiebureau om aangifte te doen. Het Openbaar Minister schijnt ook hard voor haar aan het werk te zijn, meldt ze o.a. in dit blogbericht. Kennelijk gelooft ze dus in een maatschappij met wettelijke regels voor iedereen, en wil ze dat die regels toegepast en gehandhaafd worden.
Tot zover zijn we het eens, ik wil dat ook.
Als het gaat over haar eigen gedrag, dan wordt haar houding tegenover wettelijke regels opeens heel anders. Mijn auteursrecht is geschonden, dus ik heb mevrouw van Hertum en (via whois gevonden) beheerders van sites in e-mails gesommeerd die te verwijderen.
De reactie bestond o.a. uit het zelf verzinnen van rechtsregels. Zo stelde zowel mevrouw Van Hertum in een e-mail van 21 september 2009 om 18:54:19:
Er staat nergens dat die foto's, die openbaar staan, niet mogen worden
gebruikt.
De foto's staan openbaar op het internet zonder copyright melding [...]
en op 23 september om 16:44:09:
U had geen © erop if\\of eroner staan, dus iedereen kan en mag foto's overnemen.
Ik heb uitgelegd (uiteindelijk tot drie keer toe, omdat ze mijn uitleg negeerde) dat dat geen geldig argument is. Zo op 21 september om 21:42:
Zo'n copyright-melding is volgens Nederlands recht niet vereist.
Er is een tijd geweest dat dat in Amerika moest, maar ook daar
is dat al 30 jaar geleden afgeschaft. Hier kunt u daar meer
over lezen, van iemand die er veel meer verstand van heeft dan ik:
http://www.iusmentis.com/auteursrecht/vermelding/
http://www.iusmentis.com/auteursrecht/nl/vvv/
Ook de beheerder van de site stopkinderseks.com (een nieuwe variant van het eerdere stopkindersex.com) kwam op 11 oktober 2009 om 11:06:58 weer met hetzelfde ongeldige argument aanzetten):
Er staat geen copyright claim bij de originele op uw pagina.
Na mijn uitleg en weerlegging werd de deur dichtgesmeten (zo voel ik dat tenminste) met:
U heeft een afdoende antwoord ontvangen en daar laten wij het bij.
Die sitebeheerder was in de whois-gegevens geanonimiseerd via whoisprivacyprotect.com en gebruikte als pseudoniem “Red Geen”. Ik dacht eerst aan een tikfout voor ‘Red Green’ maar bedenk me nu (12 okt) dat het waarschijnlijk staat voor ‘redactie geen’ kindersex. Vreemd, want de site gebruikt een andere domeinnaam. Maar goed, maakt verder niet uit.
De beheerder was kennelijk niet mevrouw Van Hertum zelf, want de schrijfstijl was heel anders.
Moet ik nu een proces beginnen om verwijdering van die fotootjes af te dwingen? Een schadevergoeding eisen? Ik zou zo'n zaak waarschijnlijk winnen, want ik sta in mijn recht. Wel is er de kans dat het mij uiteindelijk nog geld kost ook, door complicaties als:
Belangrijker vind ik het te laten zien – en dat hoop ik met dit artikel te hebben gedaan – hoe inconsequent mevrouw Van Hertum (evenals die sitebeheerder) met de rechtsstaat omgaat:
Heeft schijt aan de wet
ieder ander voor ’t gerecht
de straat aan de macht
Naschrift:
Zie ook Het is nog veel erger van 2 juni 2010.
Copyright © 2009 van R. Harmsen.