Als er iets grondig mis gaat in de rechtspraak, bijvoorbeeld als er sterke vermoedens zijn van regelrechte fraude door het Openbaar Ministerie, dan kunnen politici (zoals kamerleden, ministers, staatssecretarissen) daar principieel nooit iets aan of tegen doen. Er is namelijk altijd, in elk stadium, wel een reden waarom dat niet kan:
Het onderzoek moet nog starten, in dit stadium kunnen we niets zeggen.
Het politieonderzoek loopt nog, dat moeten we afwachten.
De zaak is onder de rechter, de politiek moet terughoudend zijn.
Er is nog hoger beroep mogelijk.
Het hoger beroep is in behandeling.
De Hoge Raad buigt zich over het herzieningsverzoek.
De toegewezen herziening is in behandeling bij het gerechtshof.
De hoogste rechters hebben gesproken, de politiek moet zich hierbij neerleggen.
Allemaal waar en terecht, vind ik ook. Alleen, de fraudeurs bij Justitie weten ook dat het zo werkt, en dat ze dus rustig hun gang kunnen gaan. En dat doen ze daarom ook. En de Tweede Kamer staat erbij, kijkt ernaar en doet niets.
Hoe is dit op te lossen en wie gaat het oplossen?
© 2007 R. Harmsen