Libros a vagar

Le 9–13 de novembre 2022

Imprimeria

Frits Goudkuil (1917–2007) fundeva le SdLU in 1973, como io lege a pagina 60 in le libro “Interlingua e su promotion durante 50 annos” (2008) de Ingvar Stenström (1928–2021). Le litteras SdLU vole dicer Servicio de Libros UMI. Le UMI es le Union Mundial pro Interlingua.

Le activitates editorial pro interlingua comenciava con un stencilator, pois un photocopiator, un vil pressa offset de secunde mano, un nove pressa offset pro imprimer in color, e varie extra apparatos auxiliar. On pote leger le historia del imprimeria in le sito del UMI, como Frits Goudkuil ipse lo contava al participantes del conferentia de interlingua in Zwolle, Nederland, in 1989, que es anque mentionate in le biographia del sposa de Frits, Jo Goudkuil. In le fundo del pagina super le visita al imprimeria on vide le arrangiamento in 1993.

Le imprimeria primo se trovava presso le casa in Beekbergen ubi viveva le familia, ma tosto era translocate al garage spatiose de un altere casa in le mesme village, que via un transaction astute illes poteva comprar.

Sonios

Io assume que iste casa esseva un del elementos de inspiration pro le libro “Le casa del sonios” que Frits Goudkuil scribeva sub le pseudonymo “A. Petit”. Solo un elemento, proque le periodo es differente: non le annos 1970, ma circa 1925–1945, e le ubication del casa in le libro es ben presso le frontiera german e le citate de Emmerich, ben que in realitate il ha circa 50 o 60 kilometros inter Beekbergen e Emmerich.

Le nomine del strato in le adresse del casa e imprimeria es interessante: Zonnegloren. Le vocabulo nederlandese ‘zon’ significa ‘sol’, ‘zonne’ es un forma inflectite pro formar compositos. ‘Gloren’ es un verbo satis antiquate, solo ancora usate in contextos poetic e in expressiones fixe. Hic le verbo es substantivate, e se refere al prime luce del sol al ascension. E viste le rhumbo del allée, del via ‘Zonnegloren’ in Beekbergen, est-nord-est, in le estate probabilemente on pote vider le ‘zonnegloren’, le comenciar del die, via le via inter le foreste obscur. Hinc le nomine, assi sona mi hypothese.

Mecenas

Al initio del seculo XXI le gerentia del SdLU era assumite per Martijn Dekker e Piet Cleij. Al fin de 2008 alco special eveniva: Piet Cleij investiva ex su proprie medios, e facilitava que le UMI comprava tote le stock remanente de libros in interlingua del editor e imprimeria Goudkuil, con le scopo de gradualmente vender le libros, e lassar le lucros financiar nove libros e le promotion de interlingua.

Omne bono ha su fin. Piet Cleij moriva le 7 de januario 2015. Le imprimeria Goudkuil non superviveva al crise financiari de 2007–2008, e debeva clauder in novembre 2009. Le revista “Panorama in Interlingua” intertanto ha trovate un altere imprimeria, anque in Nederland: Imago Print in Utrecht, e le imprimer de libros eveni ora in un maniera plus moderne, sin tirages e sin stock, secun le modello print on demand, per Lulu.com.

De novo un nove gerente

Desde septembre 2018 io, Ruud Harmsen, es le nove gerente del SdLU. Le stock se trova in cassas in mi camera del labor. , clicca al parve imagines pro vider los aggrandite. Tamen, gratias a un systema astute de codices, concipite per Martijn Dekker, io pote sempre trovar cata libro.

In iste ultime quatro annos, alcun libros esseva vendite, ma non multes. Un exception positive era Martin Lavallée de Montreal in Canada. Ille comprava multissime libros, pro exhibir los in cafés e altere locos multo visitate, assi que plus personas pote haber le experientia de leger interlingua e vider si illo es facile a com­prehender anque pro le non-initiatos.

Factores in le practicabilitate de commandar e reciper libros es le costos de invio: istes sovente excede le precio del libros mesme; le retardos: in le tempores de Covid-19 libros ha remanite septimanas con le doana de Canada, e anque un expedition a Espania esseva retenite e quasi retornate; e le certitude del arrivata: usque nunc finalmente toto lo expedite esseva delivrate. Ma resultatos del passato non garanti que in le futuro toto sempre vadera ben.

Le stock remanente contine libros relativemente vetule. Io ha vidite annos de im­pression como 1985 e 1993. Libros plus nove es publicate via Lulu.com, que non ha stock ma que imprime solo e exactemente lo que es commandate. Le problema del costos de invio totevia, e del incertitude del arrivata existe anque con iste nove maniera. E il ha libros electronic, multes de illos gratis.

Futuro

Assi le scopo del SdLU pote solo esser gradualmente saldar le stock existente, usque illo es exhaurite. Naturalmente io retene sempre al minus un exemplar pro functiones museal, e pro facilitar le scannation del texto pro futur republication in manieras plus moderne.

Como dicite, a vices alique es vendite, ma lentemente, e multo remane. Como tote humanos io non ha le vita eterne. Trovar un successor si necesse non sera facile. Forsan io vivera pro attinger 91 annos, nemo lo sape. Io ora ha 67 e io es san.

Presente e futuro

Ja in augusto 2017 io habeva vidite que in le stratos nederlandese il ha hic e ibi casettas, con parietes e un tecto e portas, que al observation de plus proxime se monstra como armarios de libros, como bibliothecas miniatura. Le idea es usar los como locos de excambio: on pote prender un o alcun libros pro leger los, ma anque retornar alteres o contribuer libros proprie ja legite. Pro leger un libro e gauder de illo, il ya non es necesse anque sempre posseder lo!

Un idea mie pro accelerar le vacuar del cassas de libros, era de marchar super le tracias de Piet Cleij e Martin Lavallée: io compra plure exemplares de libros con mi proprie medios, a precios reducite de circa 75%, e io los distribue in parve quanti­tates a locos ubi personas poterea trovar los, e forsan esser interessate in leger los. Io comencia con le libros que ja es anque disponibile in manieras plus moderne, como libros electronic gratis, o via Lulu. Exemplos es le traductiones biblic de Simon W. Buckhalter, e “Pinocchio” per Carlo Collodi, traducite per Pian Boalt.

Assi usque le data de completar iste articulo, le reduction del stock esseva de 213 exemplares.

Il ha sitos de internet ubi on trova le ubicationes del casettas de libros: Minibieb.nl (bieb, pronunciate [bip], es un abbreviation informal nederlandese pro bibliotheek, pronunciate [biblioːteːk]), Minibiebs.nl, Minibibliotheek.nl, Kinderzwerfboek.nl (kinder-zwerf-boek: infantes-vagar-libro), Nudge.nl, Littlefreelibrary.org, e Bookcrossing.com.

Iste ultime suggere discargar etiquettas (anglese: labels). Sur le etiquetta on scribe o imprime un numero de identification per libro individual, como Bookcrossing lo ha allocate. Assi, si personas qui trova e lege le libro registra iste facto in le sito, le laxator original pote sequer le libro e su vicissitudes. Io ha seriosemente cogitate facer lo assi, ma postea io tamen videva tres reservas:

1. Le registration de BookCrossing (si io lo comprende ben) es per exemplar. Con le numeros de exemplares que io ha in mente, isto require troppo mano de obra, e obra a mano, ergo tempore.

2. Registrar le movimentos de libros comprende anque un registration de datos de personas. Bookcrossing.com es un sito american. An illo compli le lege de privacy del Union Europee, le Regulamento general super le protection de datos (anglese: GDPR)?

3. Vole io vermente saper de cata uno qui trova e lege libros? No. Si alcuno me lassa saper lo, illo pote esser agradabile e interessante. Ma necesse illo non es.

Mi idea alternative esseva: io non identifica cata libro individual, ma io colloca un etiquetta identic, que face clar que es le intention detra le laxation del libro, e que es in interlingua, e que es interlingua, per medio de hyperligamines. Io ha lassate le imprimeria in linea Print & Bind (‘Imprime & Liga’) in Amsterdam imprimer etiquettas autocollante de 90x90 mm, assi:

In le stationes ferroviari de Utrecht e ’s‑Hertogenbosch (citate anque appellate Den Bosch) il ha Stationsboekwissels. Ecce photos que io faceva in Utrecht: , , , clicca al parve imagines pro vider los aggrandite. Illos me faceva pensar del kiosques de libros del bouquinistes in Paris, preter de quais del Seine. Ligamine 1, ligamine 2. Le Stationsboekwissels es construite de material ferroviari reusate.

Le nomine Stationsboekwissel contine jocos de parolas. Un station in nederlandese naturalmente es un station ferroviari, ma anque, plus in general, un loco ubi alco eveni, e.g. een tankstation es un loco ubi on pote comprar carburante pro le auto. Hic le station es le loco ubi de wissel, le excambio, o het uitwisselen, le excambiar, occurre. Ma un wissel es anque le construction ferroviari ubi un traino pote continuar via un o un altere via. In interlingua: un agulia, un cambio. In anglese american: a railroad switch, a turnout, in anglese britannic: points.

Hic il es le libros que prende un altere via per le mundo.

Utrecht es le station le plus central e le plus grande de Nederland, e multissime personas la passa cata die, e multes jecta un reguardo al cambiator de libros. Hic il ha le melior chance que per hasardo alcuno vermente ha un interesse in libros que, como on discoperi, es in interlingua. In le bibliothecas miniatura in le stratos iste chance es plus parve, proque practicamente tote le altere libros es in nederlandese. Il es imaginabile que nemo vole prender e leger libros in interlingua, e que illos ultimemente, o ja bentosto, fini con le papiro usate, colligite pro recyclage.

Tamen il es melior haber al minus un chance que libros incontra alcuno interessate, que lassar los invendite in le cassas, forsan lentemente edite per un del lepismas saccharina o ctenolepismas longicaudata, que felicemente solmente rarmente io ha vidite fugir quando io inspectava un cassa de carton.

Titulo

Pro finir le articulo ora un explication del titulo. In un ligamine date in alto, kinderzwerfboek.nl, le verbo nederlandese zwerven es vader de loco a loco sin plano. In interlingua on pote traducer lo con ‘errar’. Ma isto ha etiam le significato de facer alco in un maniera incorrecte, o haber un idea incorrecte super alcun cosa. Assi un joco de parola esserea possibile: un libro que erra, libros errante. Non multo bon. Non bon del toto. Non me place.

Dunque io ha usate un altere parola: vagar. Un libro a vagar, libros a vagar. Libros vagabunde. “Ma non moribunde, io spera”, io adde pudibundemente.