Ik zie dat zo vaak, dat mensen denken dat de naam van de gemeenschappelijke munt van de eurozone, de euro, met een hoofdletter is. Dat is niet zo. De naam wordt volgens de officiële regels gespeld met een kleine letter. Kijk maar in de woordenlijst (het elektronische ‘groene boekje’). Zelfs kundige schrijvers, die kloppende zinnen kunnen bouwen en over het algemeen geen spelfouten maken, zie ik dit wél verkeerd doen.
Zou het zijn dat mensen ‘euro’ als een naam beschouwen en daarom ‘Euro’ schrijven? Niet alle namen krijgen automatisch een hoofdletter en bovendien, wat is precies een naam? Of gaat het om eigennamen of benamingen en wat is het verschil? Dat weet ik niet precies, daar heb ik altijd moeite mee.
“Je hebt zelf boven je stukje anders ook “Euro” met een hoofdletter staan”, zult u misschien tegenwerpen. Maar dat is een ander geval: het eerste woord van een zin begint altijd met een hoofdletter. En al eindigt een titel, een kop, niet met een punt, voor die hoofdletterregel is het toch een soort zin.
Merkwaardig trouwens dat de Leidraad die koppen hier niet noemt, en dat in de inhoudsopgave alleen de hoofdstuktitels op niveau 1 een hoofdletter hebben en die op lagere niveaus niet. Het is een bepaalde stijl, zullen we maar zeggen. Een stijl die ik niet navolg.
Als zo veel mensen ben ik ook wel eens kritisch over de spellingsbeslissingen van de Taalunie. Maar in het geval van ‘euro’ met een kleine letter denk ik dat ze goed zitten. Ze zetten een lange traditie voort. Ik herinner me namelijk niet anders dan dat bestaande en historische muntsoorten (ook valuta’s geheten) ook een kleine letter hadden: gulden, dollar, pond, frank, mark, peseta, escudo, kroon, koruna, forint, złoty, baht, roepia, roepie. Veel meer voorbeelden vindt u hier.
Ook voor delen van een munteenheid ging het op: kwartje, dubbeltje, stuiver.
De traditie blijkt inderdaad lang: in de woordenlijst van 1914, opgesteld door M. de Vries en L.A. te Winkel, stond weliswaar ‘Dollar’ met een hoofdletter, maar dat gold in die lijst voor alle trefwoorden. Het meervoud ‘dollars’ staat vermeld met een kleine letter, dus ik neem dan maar aan dat ook de officiële spelling van het enkelvoud toen, nu bijna 100 jaar geleden, al met een kleine letter was.
Ook nagelopen: mark, frank en pond. Resultaat: idem.
Onthouden dus: het is ‘euro’ met een kleine ‘e’. Niet alleen onthouden, ook toepassen. Anders word ik boos!
Copyright ©2011 van R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved