Lulletje

15 juni 2013

Iemand twitterde, geïrriteerd (en dat snap ik best – zo ben ik dan ook wel weer) door mijn fanatieke gediscussieer (voor zover echt discussiëren mogelijk is op Twitter) en mijn arrogant gelijkhebberige stelligheid steeds – althans zo schat ik de situatie in – dit:

“Ja, je vindt jezelf heel bijzonder, dat had ik al door. Gelieve je andere, belangrijke dingen te doen en mij te ontvolgen. Dank.”

Daarop reageerde ik, hier nu ontbrokkeld en licht bewerkt weergegeven, met:

“Het grootste deel van m’n leven vond ik mezelf een lulletje en een slappe zak. Ben ik ook, nog steeds.

Maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat ik op sommige punten ver boven de massa uitsteek. Ik zie dingen die anderen niet snappen. Daar moest ik dan maar iets mee doen, dacht ik.

Vandaar. Sorry.”

Verwant artikel: Jammerlijk.