In de zomer zijn er nauwelijks oorspronkelijke programma’s op tv. (Ik zou bijna zeggen: is er weinig originele content op tv, maar ‘content’ is een modeterm, nodeloos Engels voor ‘inhoud’, en eerder gezegd van websites dan van tv-programma’s.) Bijna alle uitzendingen in de zomerprogrammering zijn herhalingen.
Zo ook de avond van 30 augustus 2011. Een aflevering van het TROS-programma ‘Ik vertrek’. Het ging over een stel met drie zonen, dat tamelijk slecht voorbereid vanuit Nederland naar Portugal wilde emigreren. Uiteindelijk gaven ze het plan op.
Ik ben al jaren niet meer in Portugal geweest. Voor het laatst in 2004 of 2005, geloof ik. Maar door bovenstaand programma moest ik er weer aan denken. Binnen een paar minuten was ik er. Niet met een supersnel vliegtuig, maar dankzij Google Streetview.
Ik weet niet meer hoe of waarom, maar ik kwam al snel terecht in Sabugal. Het tv-programma ging daar helemaal niet over.
Traditioneel is de eerste stad in Portugal die je tegenkomt: Guarda. (De naam betekent schildwacht.) Ook zo in 1995 toen we het land voor het eerst bezochten. Logisch ook als je bekijkt waar Guarda ligt en hoe de wegen lopen, ten opzichte van Frankrijk en Nederland.
Toch ligt Guarda nog een dikke 45 km van de Spaanse grens. Best een eind rijden als je al moe bent.
Jarenlang (rijdend op niet heel gedetailleerde kaarten en zonder routeplanner) dacht ik dat dat stuk ertussen een soort niemandsland was, onbewoond. Maar sinds ik een regelmatige bezoeker ben van Google Maps weet ik beter.
Slechts 15 km van de hoofdweg af, naar het noorden, ligt Almeida. Het schijnt een mooi stadje te zijn, met fraaie verdedigingswerken, een beetje zoals van Brielle in Nederland. Maar Almeida heb ik nooit bezocht.
De volgende afslag leidt naar Pinhel. Het ligt een kilometer of 25 van de grote weg, IP5/A25. In Pinhel ben ik nog nooit van m’n leven geweest, hoewel ik in de loop der jaren best veel Portugese plaatsen en streken heb bezocht.
Ga je bij diezelfde afslag niet naar het noorden maar naar het zuiden, ook langs de N324, dan kom je in Sabugal, en verderop ook nog in Penamacor. Ik ben er nooit geweest. Vandaar kun je in theorie binnendoor helemaal doorrijden naar de Spaanse stad Cáceres. Daar waren we wel. Een leuke stad. Maar de omgeving, en ook deze route erheen, zo te zien op Streetview, is nogal saai, kaal en droog.
Niet alle wegen en straten zijn in Portugal met Google Streetview te bekijken. Een soort rondweg om Sabugal echter wel. Daar sleepte ik, tamelijk willekeurig, het gele mannetje eens heen.
Zo kwam ik hier terecht. Het ziet er daar een stuk groener uit dan in de omgeving. Veel loofbomen. Komt natuurlijk door de rivier, de Rio Côa.
Op de witte gevel staat tekst. Die wilde ik lezen, dus ik dubbelklikte ernaartoe. Er staat op: RESIDENCIAL RESTAURANTE.
Wat in Portugal een ‘residencial’ is weet ik al lang: in Porto en Lissabon heb er al een paar keer in overnacht. Het zijn kleine, eenvoudige, zeer betaalbare maar toch comfortabele hotels. Vaak is er verder niets, je kunt er dan ook geen ontbijt krijgen, maar als je in een flinke stad zit is dat niet zo’n punt: een bakker of restaurantje annex koffiehuis is nooit ver weg.
Gezien de tekst op de gevel heeft deze residencial wel ook een restaurant.
Ik vind het handig te weten dat daar zo’n residencial is, voor als ik of we ooit nog eens de stad bezoeken. Als het goed weer is, is kamperen leuker, maar campings zijn er in Portugal lang niet overal, veel minder dan in bijvoorbeeld Frankrijk.
Even googelen maar weer: residencial sabugal geeft als tweede hit een Youtube-filmpje. De naam van de gelegenheid blijkt Sol – Rio (zon – rivier) en we zien de eigenaresse en later de eigenaar er iets over vertellen.
Haar versta ik beter dan hem, wat niet alleen door wat achtergrondlawaai binnen komt.
Zij heet Joaquina Maria Nunes de Matos. Ze hebben 10 kamers, waarvan 3 tweepersoonskamers, 2 eenpersoonskamers en 6 kamers met een tweepersoonsbed. (Dat zijn er samen 11, volgens mij, dus het klopt niet. Maar in Portugal is niet alles zo precies. Dat is juist het leuke.)
Om te eten hebben ze o.a. cabrito (geitenbok), truta (forel), lebre (haas, het knaagdier), perdiz (patrijs), javali (wild zwijn) en nog wat dingen die ik niet goed verstaan heb.
Voor vegetariërs wordt het moeilijk, zoals bijna overal in Portugal.
Van wat de man vertelt versta ik weinig, maar een opvallend woord, waar hij merkbaar dol op is, is ‘caseiro’, afgeleid van casa = huis. Het betekent dat ze zo veel mogelijk alles in eigen huis zelf maken.
Het filmpje is van oktober 2009. Hopelijk hebben ze de economisch moeilijke tijden goed doorstaan. Als ik ooit nog weer eens langs die weg naar Guarda kom, sla ik af en ga ik er kijken. Of ik rij vanuit Guarda binnendoor terug, dat is maar 32 kilometer. Ik denk namelijk dat het leuk is in Sol – Rio. En in heel Sabugal.
Er is ook een oud, grijs kasteel, vlak bij de residencial. Het kasteel heeft een vijfhoekige toren, vandaar de bijnaam ‘Castelo das Cinco Quinas’, letterlijk ‘kasteel van de vijf hoeken’. Quina is een variant van esquina, beide met de betekenis ‘hoek’.
Voor het geld hoef je het niet te laten: hier en hier staat dat een kamer tussen de 25 en 35 euro per nacht kost. Hoogseizoen of laagseizoen dat maakt niet uit. Geen geld toch?
Als ik het goed begrijp is dat ook nog eens inclusief ontbijt op de kamer, want er staat “Pequeno-Almoço no quarto” en “*Pequeno-almoço incluído”!
Maar reken daar niet te vast op, dingen variëren en zijn niet altijd wat ze lijken in Portugal. Daar moet je je allemaal niet druk over maken. Dat doen de Portugezen ook niet en gelijk hebben ze.
Naschrift 8 september 2011:
Een ander stukje over o.a. Sabugal, nu van iemand die
er wél echt geweest is:
Sabugal
door Brenda Aben.
Copyright © 2011, R. Harmsen, all rights reserved, alle rechten voorbehouden.