Live op het internetradiostation Frontier Radio, op 4 april 2014 vanaf 20 uur, gaf Micha Kat een soort verduidelijking van zijn positie. Ik heb het later die avond nageluisterd. Zie ook op Kats eigen site met een link naar Youtube.
Tot twee keer toe beweerde Micha Kat dat Galileo Galilei om zijn mening over een ronde, draaiende aarde op de brandstapel kwam. Ik ga voor de tijdstippen uit van bovengenoemde Youtube-versie. Eerste citaten, 3m26s:
“[...] dat ik altijd gelijk heb,
en daar kunnen gewoon, er zijn gewoon mensen die daar niet
tegen kunnen, kijk het is in de geschiedenis eigenlijk
continu, eh, zie je dat mensen die gewoon eh, ja, een geluid
vertolken wat de waarheid is en wat tegen de leugenconsensus
ingaat van de meerderheid, die mensen die hebben het heel
zuur hè.
Ik verwijs dan altijd naar Galileo Galilei die zei dat de
aarde rond was, terwijl iedereen toen moest zeggen dat-ie
plat was. We weten allemaal hoe het met deze man is afgelopen,
die is op de brandstapel terecht gekomen.”
Tweede citaat, 56m16s:
“Er waren ook een hoop mensen die ’t niet aankonden, wat ik eerder heb gezegd, dat de aarde rond was, in de 17e of in de 16e eeuw was dat, en die gewoon allemaal begonnen te roepen dat Galileo Galilei moest worden verbrand omdat-ie dat riep.”
In werkelijkheid stierf Galileo Galilei op hoge leeftijd, bijna 78, een natuurlijke dood thuis in bed. Weliswaar met huisarrest, wat niet in de haak was, maar het was niet op de brandstapel. Zo moeilijk is dat toch niet na te gaan.
Wie wel op de brandstapel stierf was de vrijdenker Giordano Bruno. Die geloofde ook dat de aarde rond is en om de zon draait, alleen was dat niet waarvoor de inquisitie hem veroordeelde, namelijk “het docetisme en het pantheïsme”.
Dit eenvoudige voorbeeld laat zien hoe Micha Kat research pleegt, namelijk niet of nauwelijks. Hij zoekt niet naar kennis en waarheid, maar gaat uit van vaststaande denkbeelden.
In zijn situatie geeft dat ook niet, want Micha Kat hoeft geen research te plegen, omdat hij alleen maar de agenda hoeft te dienen van zijn opdrachtgevers, de familie Poot. Dat heeft hij nu zelf volmondig toegegeven, tot twee keer toe:
Citaat van 14m29s:
“Ik zal dan nu voor altijd precies zeggen hoe het in mekaar zit: ik krijg nu betaald per maand geen 4000 maar 2500 euro van Chipshol. Daar moet ik dus alles van betalen, mijn complete levensonderhoud, ik heb geen andere inkomsten, mijn huur van mijn appartement bedraagt 900 euro, in Schiedam, ik moet daar mijn hele mediabedrijf van draaien, ik heb daar ook bijvoorbeeld vaak medewerkers van betaald, ehm [...]”
Vraag van 27m32s, citaat van het antwoord:
“Nou, d’r is geen contract, ik heb dus een eh, een, hoe moet ik het zeggen, een mondelinge overeenkomst met ze, dat ze mij dus per maand het genoemde bedrag betalen van 2500 euro, en daarvoor doe ik dus allerlei werkzaamheden voor hun, in de zin van dat ik dus dingen onderzoek, eh, in hun opdracht, ik heb dus daarvoor onder andere de site schipholwanbeleid heb ik ontwikkeld, dat is een website die eigenlijk tot doel heeft om alles wat negatief is over Schiphol, en over het wanbeleid van Schiphol, om dat dus, ja, over het voetlicht te krijgen, omdat de mainstream media eigenlijk alleen maar propaganda bedrijven voor Schiphol [...]”
Van een schriftelijk redactiestatuut tussen Micha Kat en de familie Poot is niet duidelijk sprake. Kranten en tijdschriften hebben dat gewoonlijk wel, om te bereiken dat de redactie niet beïnvloed wordt door de belangen van adverteerders en financiers van het medium.
Micha Kat is geen onafhankelijk journalist, maar een ingehuurde public relations-medewerker, anders gezegd een spin doctor.
Deze zelfde Micha Kat maakte eind 2011, begin 2012 wel heftige verwijten aan journalisten Ton Biesemaat en Peter Olsthoorn, omdat ze voor de site Leugens.nl een bedrag uit het Stimuleringsfonds voor de Pers hadden ontvangen. Zie ook Hoor, wederhoor, Peter Olsthoorn en De waarheid met David Icke, citaat:
“Extra: Peter Olsthoorn en Ton Biesemaat betaald door Demmink (76.500 euro per jaar) proberen de pedo-doofpot gesloten te houden maar gaan krijsend van woede ten onder”.
Diezelfde Micha Kat beschouwde ook de site Camilleri.nl gemakshalve als spreekbuis en eigendom van advocaat Yehudi Moszkowicz, alleen omdat laatstgenoemde een tijdlang (ongetwijfeld tegen betaling) een reclamebanner voor zijn advocatenkantoor linksboven op die site liet projecteren. Zie bijvoorbeeld Wanhoopspoging van 3 december 2013, citaat:
“Yehudi zet zichzelf in het zonnetje via zijn eigen website Camilleri. Deze totaal criminele Justitie-site speelt ook een cruciale rol bij de zaak van pedo [...]”.
Hoe hypocriet kan iemand zijn?