Op Facebook wees een collega op een interview met Theo van Gogh dat Nazmiye Oral in het najaar van 2002 maakte voor de NMO.
De besproken kwesties hebben bijna 14 later nog niets aan actualiteit ingeboet. Ik licht er een fragment uit. 7m00s in deel 1, Nazmiye Oral zei:
“Ja, maar. Ik denk dan altijd: wat is integreren?”
Theo van Gogh:
“Nou, niet hoofddoekjes opdoen, denk ik. Je bewust onderscheiden van andere Nederlandse vrouwen omdat je je eigen identiteit op die manier wil uitdragen.”
“Je spreekt jezelf nu tegen, want dan zou je dus niet jezelf mogen zijn.”
“Ja maar, nou ja goed, ...”
“Waarom mag ik wel een piercing in m’n neus en een hanenkam als ik daar zin in heb ...”
“Daar heb je gelijk in. Maar ik denk dan alleen, terug naar Staphorst. Dat is wat er aan de hand is. [...]”
Die tegenstelling dus. Iedereen moet de westerse vrijheid omarmen maar alleen als ze zich conformeren aan de heersende opvatting. Je mag niet afwijken. Alle neuzen één kant op, dat is democratie. Ja toch?
Zogenaamde vrijheid, maar wel onder dwang. Een dwang overigens waar Theo van Gogh dan weer net als ik tegen was. 6m32s, Nazmiye Oral:
“[...] maar je mag je hoofddoek ophouden zonder dat iemand ...”
“Tuurlijk mag dat!”
“... zegt tegen je: «je hebt het niet door, maar je wordt onderdrukt,» [...] ”
Theo van Gogh:
“Nee, nee, nee, hier moet ik een bewaar aantekenen. Want onder mijn vrije meningsuiting valt wel degelijk dat ik mag zeggen: «ik heb het gevoel dat die dames onderdrukt worden.» Maar ik ben het met je eens, je moet nooit iets verbieden.”
“Maar je kan het niet verbieden inderdaad.”
“Je moet helemaal nooit iemand wat verbieden!”
Waarvan akte. Theo van Gogh was inconsequent. En dat is misschien maar beter ook. De tipgever naar het interview wees ook op het artikel Leve de vleesetende vegetariër – Wantrouw de rechtlijnigen, door Frank Meester, 30 april 2016. Daarin wordt betoogd dat inconsequent zijn niet altijd verkeerd hoeft te zijn.
Het doet me allemaal denken aan een aflevering uit die interessante serie over Frankrijk. Eens even zoeken bij Uitzending gemist.
Het gaat om de serie “Op zoek naar Frankrijk”, voor de VPRO gemaakt door Wilfred de Bruijn. De aflevering van 10 april 2016. Vanaf tijdstip 21m58s komt de tegenstelling naar voren in de bekende slogan van de Franse Revolutie, tussen de elementen «égalité » en «liberté ».
Als ‘gelijkheid’ betekent dat iedereen gelijke rechten heeft, vind ik het goed. Maar ‘gelijkheid’ kan ook betekenen dat mensen niet meer verschillend zouden mogen zijn, en dan is het in tegenspraak met het element ‘vrijheid’. Losse woorden zijn niet altijd duidelijk, het gaat om de invulling.
Een zeer goed artikel in de Volkskrant van Frans Timmermans, “Laten we een herzuiling voorkomen”. Te lezen via Blendle, voor vijfentwintig eurocent.
Copyright © 2016 van R. Harmsen, alle rechten voorbehouden.