Ik weet nog goed dat Janoekovitsj, als er weer demonstraties tegen zijn bewind waren, altijd een stelletje mijnwerkers uit Charkov (toen zo geschreven, nu Charkiv) optrommelde om de demonstranten in elkaar en uiteen te slaan. Want die mijnwerkers waren pro-Russisch, net als hij.
Die Janoekovitsj (Янукович) of Janoekovytsj (Янукович) is uiteindelijk gevlucht naar Rusland. Daarna nooit meer iets van of over gehoord.
Vanmorgen hoorde ik dat er in of om Харків (Russisch: Харьков), drie dagen na het begin van de Russische inval, nog steeds zwaar gevochten wordt. Charkiv ligt vlak bij de Russische grens. Kennelijk zijn de Russische soldaten ook daar niet zonder slag of stoot met open armen als bevrijders binnengehaald. De mensen daar zijn dan misschien wel Russischtalig, en/of voelen zich Rus, maar willen toch liever niet onder de knoet (een Russisch woord van Vikingse herkomst) van Poetin leven?
Of een aanzienlijk deel van het Oekraïense leger was bij Charkiv samengetrokken?
Al die jaren dat je hoorde over afgescheiden regio’s, Luhansk (Луганськ / Луганск) en Donetsk (Донецьк, Донецк), werd Charkiv nooit meer genoemd. Charkov ligt een heel stuk naar het noorden en westen.
Dit zou wel eens kunnen betekenen, zeg ik op basis van vrijwel geen kennis, dat Poetin (Путин) zich verrekend heeft, dat hij Oekraïne (Україна / Украина) er niet onder krijgt, en uiteindelijk voor zijn leger slechts de smadelijke aftocht rest. Dat zal dan tevens, zo schat ik in, het politieke einde van Poetin betekenen.
Update, 7:50: de Russische tanks rollen nu toch door de straten van Charkiv, wordt gezegd op de radio.
Copyright ©2022 van Ruud Harmsen, alle rechten voorbehouden.