Le 31 de decembre 2017 e le 4–5 e 8–
Io crede que nos non es sol in le cosmo. Il debe haber altere formas de vita, anque vita intelligente, usquam in altere systemas solar e altere galaxias. In annos e decennios recente, on ha potite detectar le presentia de multe planetas orbitante altere stellas que nostre sol. On los appella exoplanetas.
Ben que le distantias es relativemente parve in comparation con le enormitate del universo, le exoplanetas discoperite es tan remote que perception directe non es possibile. On los detecta per lor effecto sur le position del stella central. Le massa del stella e su planetas ha un barycentro commun, le position del qual varia aliquanto durante que le planeta percurre su orbita. Alora le effecto Doppler causa parvissime variationes in le frequentia e le longor de unda del lumine del stella. O ben, le position del lineas spectral varia. Con instrumentos ingeniose sensibilissime illo es hodie detectabile.
Un altere maniera de detection es possibile si per coincidentia le plano orbital del planeta es dirigite verso nostre systema solar e le terra: tunc periodicamente le planeta se trova ante le stella, e assi bloca un portion de su luce.
Normalmente planetas es parvissime in comparition de su stella. Ergo le duo effectos in alto describite es debilissime e usque recentemente solo mensurabile pro planetas relativemente grande e ponderose, circa del talia de Jupiter.
Intertanto il ha multe altere methodos pro detectar ille planetas foras de nostre systema solar. On pote detectar planetas mesmo si es plus parve que nostre terra. Como nos conta le Wikipedia in anglese, in decembre 2017 le scientistas ja sapeva “re 3710 planetas in 2780 systemas, del quales 621 systemas habe plus de un planeta.”
Si il ha planetas foras de nostre systema solar, an il ha anque formas de vita foras de nostre planeta Terra? Formas de vita intelligente? Si il ha exoplanetas, ha il anque exovita?
Investigationes recente suggere que aqua e microorganismos poterea exister, o haber existite, in alcun planetas o in lunas de Jupiter e Saturno. Detalios concrete es ancora incognite. Le lunas Europa, Ganymedes e Callisto de Jupiter, e Enceladus e Titan de Saturno, appare haber oceanos aquatic sub le superfacie.
Si in nostre systema il ha un planeta con vita intelligente, e plure locos con conditiones potentialmente apte pro formas de vita, le presentia de al minus milles de planetas extrasolar, statisticamente face le probabilitate que Terra es le sol planeta con vita intelligente, bastante basse. Le exoplanetas ja discoperite es solo los que le methodos actual de detection pote discoperir. Il ha milliones de altere stellas a grande distantias de nos, inter le quales probabilemente multes con un o plus planetas o lunas habitabile.
Es le vita terrestre special e rar, o normal e general? Le vita de nostre planeta Terra, sur le terra e in le aqua, consiste grossiermente de tres dominios: le Archeos e Bacterios (Procaryotes), e le Eucaryotes: animales, plantas e fungos. In eucaryotes, le nucleos cellular contine le ADN (DNA), ma in cata cellula, il ha etiam le mitochondrios. Mitochondrios ha lor proprie ADN, que es completemente differente del ADN in le nucleos del cellulas.
Un infante recipe le ADN del mitochondrio solo del matre, quamquam le ADN nuclear veni del patre e del matre. Le mitochondrios es le centrales energetic del cellulas: sin illos nostre musculos nos poterea functionar, nos non poterea star e camminar.
De ubi veni le mitochondrios? Le theoria le plus plausibile sembla le symbiogenesis o theoria endosymbiotic, disveloppate per Konstantin Mereschkowski e postea per Lynn Margulis.
Lo que io comprende del description multo complicate, es que le mitochondrios originalmente esseva un typo de parasitos que penetrava le cellulas eucaryotes. Sed per le avantages reciproc illos poteva remaner, e ancora hodie vive intra nos.
Esseva ille mechanismo de incorporar altere esseres un hasardo improbabile, que solo eveniva hic in nostre planeta, o es illo general e normal, assi que illo ha evenite anque in multe exoplanetas habitabile? Consequentemente, si il existe esseres extraterrestre, esque illes resimila nos?
Ma mesmo si eucaryotes es rar e improbabile, il existe altere manieras de generar energia pro cellulas, e le mer numero de stellas con planetas in le universo, face que le absentia total de altere formas de vita intelligente que solo nos, sembla multo implausibile.
In decembre 2017 io legeva in le version nederlandese del magazin New Scientist un articulo del 14 de ille mense, continente un interview con le astronomo nederlandese Vincent Icke (a non confunder con le lunatic David Icke), super su nove libro “Reisbureau Einstein” (‘Agentia de viages Einstein’).
In le libro, Vincent Icke argumenta que, si il ha esseres intelligente de foras del Terra e illes visita nos, nos non debe timer les, ben que in le passato incontros inter gruppos human sovente non se concludeva ben pro al minus un del gruppos. Icke diceva in le intervista:
“Een geavanceerde buitenaardse beschaving heeft al heel lang vredelievend moeten samenwerken om zover te komen en zit vermoedelijk niet alleen op de eigen planeet.”
Traduction:
Un civilisation avantiate extraterrestre ha debite
cooperar pacificamente ja multo longe, pro attinger iste nivello, e
probabilemente se trova non solo sur su proprie planeta.
E ancora Vincent Icke:
“Wij weten uit ervaring op aarde dat een maatschappij die oorlogszuchtig is, het zo lang niet uithoudt. Genghis Kahn, de Tokugawa, Hernán Cortés, Francisco Pizarro, Alexander de Grote [...] al die schurken met hun veldtochten, heerszucht, enzovoort, hebben het maximaal, laten we zeggen, 150 jaar volgehouden. Maar geen 150.000 jaar.”
O in interlingua:
Nos sape per experientia terrestre que un societate
bellicista non persiste multo longe. Genghis Kahn, le Tokugawa, Hernán
Cortés, Francisco Pizarro, Alexandro Magne [...]
tote ille sceleratos con lor campanias, aviditate de
dominar, et cetera, ha sustenite al maximo, vamos dicer, 150 annos.
Ma non 150.000 annos.
(Vincent Icke mentiona in le interview amplemente Nicolai Kardashov.)
Io non concorda con ille idea. Io vide que le disveloppamento del vita reposa sur cooperation e symbiose, ma anque sur lucta, competition e rivalitate, sur le famose struggle for life e survival of the fittest. Ille tendentia existe in cata forma de vita terrestre (e io pensa: necessarimente anque extraterrestre) tan firmemente, que cata incontro inter civilisationes, intra e extra le mesme systema solar, pote solo esser periculose.
Felicemente nostre salveguarda es in le distantia.
Le exoplaneta le plus proxime es circum le stella le plus proxime, Proxima Centauri, a 4,2 annos lumine, secunde iste lista de lo que nos ora sape. Alteres es a decenas de annos luce usque plure milles.
Robots que ora studia nostre systema solar, attinge lor velocitate non solo per combustibile pro rocchettas, ma anque per esser catapultate per altere planetas quam los que es le scopo del viage.
Per exemplo Juno viagiava 19 unitates astronomic in 5 annos. Illo es 66 milles kilometros per hora, compare un avion con circa 900. Assi un viage de Nederland a Portugal non durarea 3 horas, ma solo 3 minutas. Sed un tal velocitate es impossibile in le atmosphera terrestre, a causa del resistentia del aere. Le avion supersonic Concorde attingeva durante le volo temperaturas de quasi 130 °C! Quanquam le temperatura del aere al altitude de cruciera de aviones de linea es sovente −50 °C!
Le nave spatial Cassini-Huygens iva 3,4 milliardos de kilometros del Terra a Saturno, in plus de tres annos (121.000 km/h).
Voyager 1, lanceate le 5 de septembre 1977, 40 annos plus tarde esseva a quasi 140 AE del sol (quasi 60.000 km/h).
Illos es velocitates imponente, ma un distantia de 10,5 annos luce, como lo de Epsilon Eridani b, le secundo exoplaneto in ordine de distantia, require a 121 Mm/h ancora un durata del viage de plus que 90.000 annos.
Un gruppo futuristic, Breakthrough Initiatives, studia un concepto Breakthrough Starshot, in que un flotta de parvissime astronaves con velas tenuissime es accelerate a velocitates de 15% o 20% del velocitate del lumine, per punctar forte radios laser al velas desde le terra. Un typo de drones spatial multo rapide. Assi on poterea approximar e photographar le triple systema stellar Alpha Centauri e le planeta de Proxima Centauri.
Ambitiose e interessante, ma io non expecta un realisation. Mi opinion e conclusion remane, que il debe exister multe altere civilisationes in le universo, ma nos nunquam va incontrar los, proque le distantias es troppo grande.
In le interview con Vincent Icke, mentionate in alto, ille lassava etiam notar:
“Een ruimteschip dat vertrekt vanaf de aarde komt in bijna twintig jaar tot het centrum van de Melkweg. Maar gezien vanaf de aarde duurt dat 24.000 jaar. Bij terugkeer is het hier 48.000 jaar later. Je kunt dus bijvoorbeeld best de Melkweg koloniseren, maar als het een samenhangend geheel moet zijn, dan moet je maatschappij wel stabiel zijn op een tijdschaal van 50.000 tot 100.000 jaar.”
In interlingua:
Un vehiculo spatial que parti desde le terra,
arriva in quasi vinti annos in le centro del Galaxia. Ma viste del
terra illo dura 24.000 annos. Al retorno il es hic 48.000 plus
tarde. Ergo il es ben possibile colonisar le Galaxia, ma il debe
esser insimul coherente, le societate debe esser stabile sur un scala
chronologic de 50.000 a 100.000 annos.
Illo es ver, e un factor del qual io non habeva pensate, ben que io ha longe sapite del effectos relativistic sur spatio e tempore: pro qui viagia multo rapide, tote le distantias deveni plus breve e le tempore passa plus lente. Le dilatation del tempore e le contraction spatial de Lorentz.
Non solo seque ille effectos de calculationes mathematic, considerante le resultato del experimento de Michelson que le velocitate del luce es sempre le mesme, in cata direction e anque si fonte o observator move; le contraction e dilatation es un realitate monstrabile e verificabile experimentalmente.
Il existe particulas elementari, le muones, que ha lor origine in collisiones de radiation con particulas in stratos alte del atmosphera terrestre. Le muones viagia, con quasi le velocitate del lumine, circa 10 km in basso al superficie del terra, e pote la ser detectate. Lor viage dura 33 μs. Ma le semivita, le periodo de semidisintegration de muones es solo 2,2 μs, que vole dicer que post ille tempore ja le medietate del particulas non ancora existe ma ha devenite un electron e duo neutrinos.
Post 33 μs o 15 semivitas il ha solo ancora (1/2)^15 o 0,003% del muones. Tamen illos es detectate sur terra. Como es illo possibile? Lor grande velocitate face que pro le muones, le 10 km per le atmosphera es plus curte, o pro illos le tempore curre tan lente, que le viage dura non 33 μs ma 3,6 μs, assi que bastante muones remane pro ser mesurate.
Le formula pro le factor de Lorentz es:
γ = 1 / (sqrt(1 - v²/c²)),
in le qual sqrt es le square root o
radice quadratic (√), v es le velocitate,
e c le velocitate del lumine.
Que forte es ille effecto? Con le velocitates como los projecta
le gruppo Breakthrough Initiatives,
0,15c a 0,20c, le factor gamma (γ) es inter
circa 1,01 e 1,02. 1 o 2 per cento, non un influentia significante.
Le distantia del sol al centro de
nostre galaxia es circa
26 milles annos luce. Si Vincent Icke
imagina viagiar a illac in vinti annos, le factor de Lorentz
necesse es de 1300. Del formula pro gamma (γ)
γ = 1 / (sqrt(1 - v²/c²))
on pote derivar le ration de velocitates que es pro illo requirite:
v / c = sqrt(1 - 1/γ²).
Con un gamma de 1300 resulta assi un velocitate multo ma multo vicin al velocitate del lumine: 0,9999997 * c.
Illo es un velocitate que con le possibilitates technic de hodie es completemente irrealistic e irrealisabile. E non oblida que pro volos con personas, on debe anque poter frenar al arrivata!
Le terra in su orbita circum le sol viagia con circa 30 km/s, comparabile con los de naves robotic intra le systema solar: circa 60 usque 125 milles km/h, 15 usque 35 km/s, realisate per combustibiles e con le assistentia del gravitate de planetas. Confere isto con le velocitate del lumine: 10.000 vices plus, quasi 300.000 km/s.
Approchar le celeritate del luce es tan difficile non solo proque
le luce es tan rapide, ma anque proque le fortias pro plus celerar
le spationave, deveni extra grande per le rapiditate que
le nave ja habe. Isto tamben es un effecto relativistic. Energia e
massa es equivalente, secunde le formula famose
E = mc²,
assi le energia cinetic amassate in le astronave volante, anque
representa un forma de massa, que pro ser accelerate besonia fortia
e plus energia.
Assi quando un nave spatial, de 500 kg massa a reposo, ha attingite quasi su celeritate final, 0,9999997c, a 0,9999995c illo ja pesa 1000 vices plus, 500.000 kg, 500 tonnas!
Pro ille ration, io mantene mi opinion e conclusion: il existe multe civilisationes in le universo, ma nos nunquam los incontrara, proque illos es nimis remote.
Photones, le particulas del qual consiste le lumine e altere typos de radiation electromagnetic, ha un massa a reposo de zero. Pro illo, illos pote (e debe!) viagiar con le rapiditate del lumine sin obtener (como facerea altere particulas protones, neutrones e electrones) un massa total que es infinite.
Le consequentia del leges natural del contraction de Lorentz e del dilatation del tempore, es que pro photones, omne longitudes e distantias es zero, e lor horologio non solo es tardive, ma non curre del toto.
Un photon que nasce al superficie del sol pro vader al terra, se trova
al sol e al terra in le mesme momento, proque le distantia inter illos
le photon observa como zero.
Le mesme es ver de un photon que nos vide ora, ma que ha comenciate su
viage a pauc tempore post le big bang: illo es hic e ibi
simultaneemente, le universo ha dimensiones de zero, il existe pro
le photon ni spatio ni tempore, solo energia, hν.
Un articulo affin, per Anna Kucirkova a IQS (Industrial Quick Search®), es How Does NASA Search For New Planets and How Do They Find Them?, “Como NASA cerca nove planetas e como illes los trova?”.
Derectos del autor © 2017, 2018 de R. Harmsen. Tote le derectos reservate.