What a mess!

Bezoek en foto’s 29 mei; tekst 30 en 31 mei, 23 juni 2011
Uitleg titel

Rijtje

Lyon, Dijon, Nancy, Metz. Een rijtje dat ik al sinds mijn jeugd, bijna 50 jaar geleden, ken. De weg naar huis. Nog even doorzetten, dan zijn we er weer. Vakantie is leuk, maar terugkeren is ook weer fijn.

Typisch steden waar je achteloos aan voorbijkart. Het zijn namen op kaart en wegwijzer, meer niet.

Bijna twee jaar geleden (september 2009) besloten we eens met die traditie te breken en Nancy te bezoeken. Dat bleek een aangename verrassing. Een prachtige en gezellige stad!

Moderne navigatie

Zou Metz dan ook wat zijn? Met de Garmin Nüvi naar de Allée de Metz Plage, waar ook een camping is, waar we niet op zouden gaan staan, want we bezochten Metz op doorreis van Noord-Luxemburg naar, alweer, Nancy.

Het invoeren van het adres was nog wel een hele toer, want met Allee (in dat streepje had ik even geen zin) lukte het niet. Ook blijken er twee Metzen in Frankrijk, een in departement 54 of 57 en een in 74. Of soortgelijke getallen. Ik ken wel een paar veelbezochte Franse departementnummers (huh, bezoek je nummers? nee dus; veelbezochteFransedepartementnummers dan, in één woord?) uit mijn hoofd, maar deze net niet. Affijn, of enfin zoals de Fransen zeggen, met als stad Metz 57 en alleen Metz als straatnaam wilde het Garmin-apparaatje dan toch aanvullen tot Allée de Metz Plage.

Niet voor niks

Bruggen en Moezelarmen

Al die moeite bleek niet vergeefs geweest. Metz is nog leuker en mooier dan Nancy! Hoewel, dat hangt ervan af waar je van houdt natuurlijk. Metz is compact en ruim tegelijk, met een heel andere ligging en structuur dan Nancy.

Er zijn heel veel Moezelarmen bij Metz, waaronder enkele dode, de zogenaamde « Bras Morts de la Moselle ». Het grote eiland aan de rand waarvan we gratis geparkeerd stonden heet vermoedelijk Belle Isle (‘mooi eiland’), althans een brede straat in het midden ervan heet zo. Hier is het nog niet mooi.

Ongemerkt staken we een kleiner eiland over, waarvan we later vanaf een andere brug een punt zagen liggen (ingericht als parkje), dat wat deed denken aan het Île de la Cité van Parijs of het Noordereiland van Rotterdam. Maar dan kleiner.

Zwanen

Bij die volgende brug (voorbij het eiland, of ervoor, gezien de vermoedelijke stroomrichting) zwommen zeer veel zwamen, een stuk of 40 wel. Jonge zwanen ongetwijfeld, de meeste al wit, sommige nog een beetje grijs. Volwassen dieren konden het niet zijn, want die leven alleen als verliefde stelletjes, niet in groepen.

Zandsteen

Niet op het eiland, maar naast de rivier (een van de vele armen) ligt de binnenstad. De enorme kathedraal van rood-geel zandsteen valt op. Ook van binnen mooi, vooral voor liefhebbers van glas-in-loodramen.

Er staan nog meer zeer grote gebouwen van hetzelfde bouwmateriaal, zandsteen, zoals het Hôtel de Ville. Zoals bekend betekent dat niet ‘stadshotel’, maar stadhuis of gemeentehuis.

Overal terrasjes, mensen op straat, levendig. En dat op een zondag. Het was ook erg mooi weer, zon, net niet te warm. Dat scheelt.

Compact en ruim

Na door een winkelstraat gelopen te zijn, kwamen we bij een grote open ruimte, met in de verte gebouwen die leken op oude kazernes. Hier begin een parkachtig stadsdeel, met ruime open vlaktes, gedeeltelijk met bomen, bankjes, een fontein.

Nu (23 juni) terugkijkend op maps.google.fr waren we vermoedelijk door de Rue Serpenoise gelopen, (ik herinner me ook vaag zo’n soort naam gezien te hebben) en daarna beland op een bankje op de Promenade de l’Esplanade.

Wild water

Na een tijdje vervolgden we onze weg, op gevoel in een boog terug naar de rivier. Zo kwamen we op wat achteraf de « Moyen Pont » moet zijn geweest, ofwel de Middenbrug. (Maar misschien begrijp ik de naam verkeerd. Hier een uitleg in het Frans. Wellicht is de juiste vertaling Middelenbrug, vanwege de financiering?)

Op die brug zijn de foto’s van eiland en zwanen gemaakt, want wat ik eerder later noemde was inmiddels ‘nu’ geworden.

Voordat we op de brug waren, zagen we vanaf een helling een kanovaarder zichzelf het water in hobbelen. Aan de andere kant van de brug gekomen begrepen we waarom: daar is een wildwaterbaan gecreëerd. Door een niveauverschil tussen Moezelarmen is dankzij wat stuwschuiven een snelstromend riviertje ontstaan.

Zoiets verwacht je toch niet midden in de stad! (Althans net een stukje buiten het middeleeuwse stadcentrum, maar nu aanvoelend als binnen de stad.)

Na een tijdje kijken naar een wedstijd of de voorbereidende oefeningen daarvoor, zijn we doorgelopen, om langs de camping weer bij onze geparkeerde auto te komen.

Toeristische gids

Achteraf pas, op de camping van Nancy hebben we nagelezen wat er nog meer allemaal te zien was geweest in Metz: in een boekje genaamd “ANWB Goud, Vogezen, Elzas, Lotharingen”, uitgegeven in 2006. Beetje onhandig, die volgorde, maar een spontaan onvoorbereid bezoek, gewoon eens kijken wat voor indruk een stad maakt, dat heeft ook wel wat. Vinden wij tenminste wel.