De DMZ: een nationale neurose?

Verdringing en afweer

Ik geloof niet zo in Freuds theorieën, maar toch lijkt wat ik vanmiddag beschreef wel erg veel op verdringing. De heftig afwijzende reacties op de beweringen van Maurice de Hond, bij de politiek, bij de media maar ook bij gewone mensen, die niets met de zaak te maken hebben, dus waarvoor de speculaties over chantage zeker niet van toepassing kunnen zijn, zouden dan te verklaren zijn als afweer.

Neem bijvoorbeeld deze reactie van een zekere rebeca uit zoetermeer, op een recent artikel in de Telegraaf:

die man kan beter eindelijk bekennen, misschien krijgt hij dan minder straf!!, zo gelooft niemand hem niet meer.

Dat is toch niet gezond meer? Zo ongenuanceerd, zo negatief! Hoe kan iemand zo denken?