Of het aan mijn Zeeuwse wortels ligt (een grootvader met vader van Tholen en moeder van Schouwen-Duiveland), dat weet ik niet, maar feit is dat ik zuinig van aard ben. Tegen consumentisme, onverantwoorde uitgaven, verspilling, lenen voor iets anders dan langetermijninversteringen; voor sparen en financiële voorzichtigheid.
Vanuit die levenshouding schreef ik ruim twee jaar terug Bijlenen voor schijnwelvaart.
Maar toch: vandaag kwam ik bij toeval te lezen (via Twitter, nog wel, je verwacht het niet!) op een site die ik tot nog toe niet bewust had opgemerkt (hoewel ik er wel eens was geweest): FTM (Follow the Money). Concreter: ik las De trage zelfmoord van Europa van 5 juni, door Robin Fransman.
Een helder verwoord lesje macro-economie met ook leerzame plaatjes erbij. (Hier en daar wat spel- en tikfoutjes en niet alle zinnen lopen, maar dat zij de auteur of al dan niet onbetaalbare eindredactie vergeven.)
Basisgedachte: wat de een spaart moet iemand anders lenen, en omgekeerd. Verder doorgedacht: als de mensen moeten of willen sparen, en er is een handelsoverschot en bedrijven zien weinig heil in investeren, dan moet de overheid wel meer lenen. Mathematisch onontkoombare wetmatigheid. Elke poging het anders te sturen gaat onvermijdelijk mislukken. Macro-economie: alles hangt met alles samen.
Ik ben geneigd het stuk behoorlijk overtuigend te vinden. Is deze kwart-Zeeuw om? Ik vermoed voorzichtig van wel.
Het lijkt zomaar te kunnen dat ik nu vóór het loslaten van de drieprocentsnorm ben, mits dat geld niet besteed wordt om mensen te verleiden nog meer pods en pads en peds te kopen (doen ze lekker toch niet, want ze willen in deze tijd van vergrijzing zuinig zijn en sparen voor later), maar wel aan bijvoorbeeld het aanleggen van, ik citeer: “warmte/koude netten”.
Vollediger citaat:
“Ook moeten we in het pact
ruimte maken voor schuld gefinancierde overheidsinvesteringen.
Met een tienjaarsrente van 1,5 procentzijn we dief van de
eigen portemonee als we niet juist nu metro’s aanleggen.
En warmte/koude netten. En een groot eiland voor de kust, en
die sluis bij IJmuiden, en de hele gebouwde omgeving isoleren
en…”
Ook een aardige: QE, door centrale banken bedoeld om “de groei aan te jagen”, ofwel, denk ik, het beetje inflatie dat we wel nodig hebben er te laten komen en deflatie te voorkomen, kan, doordat mensen nou eenmaal hoe dan ook toch willen blijven sparen, juist deflatie in de hand werken. Citaat:
“Maar die lagere rente zorgt er op haar beurt voor dat de rendementen besparingen dalen, waardoor spaardoelen moeilijker te bereiken zijn. De spaarquote kan er zo door omhoog gaan. Dat gebeurt in Nederland vooral via de hogere premies voor pensioenen. QE heeft dan een deflatoir effect.”
Kortom: een artikel waard om te lezen en om over na te denken. Zowel voor kiezers als voor politici en andere beleidsmakers.
Copyright ©2014 van R. Harmsen. Alle rechten voorbehouden, all rights reserved